Rock Archeologie

Bob Dylan - The Bootleg Series 14: More Blood, More Tracks 

En daar is-tie dan, het veertiende deel in die machtige Bootleg Series. Terug naar 1974, Bob Dylan graaft zich autobio en maakt het rolmodel-album voor singer/songwriters, tien songs die een zeer persoonlijk verhaal vertellen. Blood on the Tracks behoort tot de algemeen meest geliefde, hoogst gewaardeerde Dylan-albums.

Ik was nooit zo kapot van dat album, maar ach, ik was natuurlijk maar een eenvoudige zeventienjarige muziekpuber toen. Wat wist ik er nou van ? Het zou vooral om de teksten moeten gaan, maar die kon ik nooit zo goed volgen. Dylan is al niet de zanger met de meest duidelijke articulatie (ja, dat is een eufisme), en zijn woordgebruik was voor mij als niet-Amerikaan niet altijd even goed te volgen. Tangled Up in Blue bijvoorbeeld, mooi liedje, maar waar gaat het over? Lily, Rosemary and the Jack of Hearts, een eindeloos verhaal over een bankroof, een avondje verveeld pokeren, de moord op een diamanthandelaar, wat moet ik daarmee? Hij was boos en verbitterd (Idiot Wind, If You See Her, Say Hello), het leek vooral over zijn stukgelopen huwelijk te gaan. Zelf ontkende hij dat altijd, maar goed, hij ontkende ook altijd politieke liedjes te maken.

De totstandkoming van Blood on the Tracks ging zoals het altijd ging: Dylan had een aantal liedjes voorbereid en nam in de studio die liedjes op met een aantal muzikanten. Niks bijzonders natuurlijk. Zo'n opname is eigenlijk nooit in één keer goed, en gaat altijd wel een aantal keer opnieuw totdat er een opname is waar de zanger en zijn producer tevreden over zijn. De opnamen waren in september in New York. In december besloot Dylan dat hij met vijf van de tien opnames nog niet tevreden was, en in een studio in Minneapolis werkte hij daar nog verder aan.

Op de elpee kwamen uiteindelijk de tien liedjes in de door Dylan goedgekeurde versies. Maar, en nu komt het leuke, heel veel van de afgekeurde versies zijn bewaard gebleven. In de loop der jaren kwam af en toe zo'n versie op een verzamelalbum terecht. En er doken op die manier ook nog twee liedjes op die de oorspronkelijke elpee helemaal niet gehaald hadden (Up to me en Call Letter Blues).

In de studio's hebben ze nu de oude dozen opengemaakt en omgekeerd. Ze zeggen dat ze nu alle bewaardgebleven niet gebruikte opnames bij elkaar hebben gebracht en alsnog uitgegeven. Zes cd's vol met steeds weer dezelfde liedjes. Voer voor muziekarcheologen, maar voor mij veel te saai. Gelukkig hebben ze ook nog een veel toegankelijkere deelverzameling op een enkele cd uitgebracht, en het is die versie waar ik heel erg blij van word. Van alle liedjes van het oorspronkelijke album een afgekeurde versie, plus een niet eerder uitgebrachte versie van Up to me. En ik vind het prachtig.

Met terugwerkende kracht vind ik het allemaal bijzondere liedjes, kennelijk begrijp ik het een en ander tegenwoordig beter dan vijfenveertig jaar geleden. Zou ik wat bijgeleerd hebben in die periode? Anyway, ik geef vijf sterren. En ook Blood on the Tracks krijgt van mij in de terugblik een positievere herwaardering.

Tracklist:

• Tangled Up in Blue
• Simple Twist of Fate
• Shelter From the Storm
• You're a Big Girl Now
• Buckets of Rain
• If You See Her, Say Hello
• Lily, Rosemary and the Jack of Hearts
• Meet Me in the Morning
• Idiot Wind
• You're Gonna Make Me Lonesome When You Go
• Up to Me