Posts

Posts uit mei, 2009 tonen

Op en Af

Afbeelding
Binnenkort gaan we weer de Tour de France rijden. Het diagram hierboven doet daar wel een beetje aan denken. Van die leuke etappeprofielen, waarop je goed kunt zien over hoeveel steile hellingen de renners zich die dag moeten slepen. Maar het plaatje hierboven is geen etappeschema. Het is een grafische weergave van mijn waardering van de drieëndertig studio-albums die Bob Dylan heeft gemaakt. Van links 1962 ("Bob Dylan") tot rechts 2009 ("Together through Life"). Vijf albums hors catégorie: Bringing It All Back Home Highway 61 Revisited Blonde on Blonde Blood on the Tracks Oh Mercy Hoge toppen, maar ook diepe dalen (Self Portrait, Dylan, Knocked out Loaded, Down in the Groove). In de jaren tachtig liep het allemaal niet zo. Maar daarna is het weer crescendo gegaan: de laatste twaalf jaar is het allemaal weer top!

De vrolijke staafmixer

Afbeelding
Ziggy Stardust remixed (2009) Men neme het bekendste glamrock-album. Men neme tevens de digitale staafmixer ter hand. Voeg enkele lekkere overbekende jaren zestig-themaatjes toe. En mixen maar. Zo ongeveer moet de Amerikaanse dj DJ BC met enkele van zijn vriendjes te werk zijn gegaan. Hij maakte elf zeer geslaagde mash-up remixen van de liedjes van David Bowie's Ziggy Stardust and the Spiders from Mars. Vrolijke muziek, bekende liedjes, waarin je toch telkens weer wat bijzonders hoort. We horen de Doors, de Supremes, de Beatles. Het meest geslaagd vind ik de combinatie van Hang on to Yourself met Deep Purple's Highway Star (het heet nu Hang on to the Highway). DJ BC deed het gewoon voor de fun, niet voor de poen. De hele cd is beschikbaar in een free download .

Bassman

Afbeelding
Coda Museum, Apeldoorn Vandaag naar Apeldoorn geweest. Museum. Laatste dag van een speciale fototentoonstelling. Fotograaf: ex-Rolling Stones-bassist Bill Wyman. Een interviewer vroeg ooit eens aan Charlie Watts hoe het was om vijfentwintig jaar te drummen bij de Stones. "That is five years work and twenty years waiting", had Watts geantwoord. En zo was het maar net. Wyman heeft die lange jaren wachten voor een groot deel doorgebracht met zijn privé-hobby: fotograferen. En waar alle andere fotografen steeds maar meer moesten wachten tot de heren bereid waren een fotoshoot toe te staan, zo kon Wyman doodgemoedereerd zijn gang gaan. Duizenden foto's heeft hij gemaakt tijdens de talloze toernees. Uit al dat werk heeft hij een mooie selectie gemaakt en deze selectie, iets van vijftig stuks, werd fraai tentoongesteld onder de titel Wyman Shoots . Erg fraaie platen, erg leuk om te zien. Op een begeleidende film geeft Wyman een toelichting. Bijvoorbeeld op de enige foto waarop

Schuurpapier

Vanaf het moment dat Dylan liedjes ging schrijven hebben andere artiesten die liedjes gecoverd. In het begin van de jaren zestig zelfs in die mate dat de platenmaatschappij van Dylan (CBS) bij weer eens een nieuwe Dylan-elpee het marketingmotto Nobody sings Dylan like Dylan gebruikte. Dat is ruim veertig jaar geleden. Maar in die tijd is er niet veel veranderd: nog steeds zijn de liedjes van de Minnesota bard populair bij collega-artiesten. Wat te denken van al die verschillende versies van Make you Feel my Love, misschien wel het meest gezongen liedje van de afgelopen tijd. En nog steeds geldt: Nobody sings Dylan like Dylan. Komt misschien wel omdat zijn stem nou niet bepaald erg aantrekkelijk klinkt. A voice like sand and glue. Als schuurpapier kon zingen, dan zou het ongeveer zo klinken. Hugh Laurie deed een tijdje terug een erg leuke parodie. Tijd voor weer eens een lijstje, voor een top 5. Een lijstje van wat ik de beste covers van liedjes van Bob Dylan vind. Liedjes die in de ge

Hallelujah

X-Factor gezien? Waarschijnlijk niet. Ik althans niet; ik kijk niet naar de hedendaagse talentenshows. Mis ik dan wat? Ja, soms wel. Lisa bijvoorbeeld. Lisa blijkt dit jaar gewonnen te hebben bij die X-Factor. Ze zong in de finale een liedje van Leonard Cohen, Hallelujah. Vanavond kwam het ter sprake op de kaartclub. “Wat een mooi liedje was dat. Ik weet niet goed waar het over ging, maar ze zeiden erbij dat het een religieus liedje was of zo. En is het niet zo dat bij een liedje het er niet alleen om gaat dat het mooi wordt gezongen en dat de woorden mooi zijn, maar het moet ook iets doen met je gevoel”. De dames waren het erover eens: Lisa zong het heel mooi en het gevoel was goed. Leonard Cohen en een religieus liedje? Hmmm, ben ik niet echt gewend van hem. Toch eens even checken. Dacht ik het niet: niks religieus. Gaat gewoon over seks. Bij elk hoogtepunt roept-ie het uit: Hallelujah. Vier keer per couplet. Het schijnt dat hij tachtig (!) coupletten heeft geschreven. Leonard is ken

In het stof (negen keer)

Afbeelding
Negen. Van de achttien trainers die bij het begin van het seizoen 2008/2009 aan het roer stonden van een Eredivisieclub zijn er negen over. De andere negen zijn inmiddels weg. Ontslagen, ontslag genomen, andere functie binnen de club, whatever. Roda JC ontsloeg Raymond Atteveld. Utrecht stuurde Van Hanegem de laan uit. Bij Vitesse bleek Westerhof niet te handhaven. PSV en Stevens gingen uit elkaar. Jonker koos voor een plekje in de luwte in de Willem II-organisatie. De spelers van Feyenoord pestten Verbeek weg. De Graafschap zegde het vertrouwen op in Van Stee. Wetzel ging zich bij ADO met technische zaken bezighouden. En Van Basten gooide in de Arena zijn Ajax-handdoek in de ring. Een rijke oogst. Negen clubs die tijdens het seizoen de trainer vervangen. Ik weet niet of dat een record is, maar ik vind het er erg veel. Negen clubs, negen trainers, die hun doelstellingen niet hebben kunnen realiseren. En daar de consequentie uit trekken dat dat aan de trainer ligt, niet aan het team. Of

In de greppel

Afbeelding
Neil Young loopt al heel wat jaartjes mee. En het is niet zo dat-ie slechts één kunstje kan, en dat-ie datzelfde kunstje al meer dan veertig jaar vertoont. Telkens wanneer Neil vond dat het tijd werd voor iets anders, dan deed-ie ook wat anders. In 1972 maakte hij Harvest , wereldwijd een monster-charttopper, de best verkochte elpee van dat jaar. Heart of Gold kwam op #1 in hitlijsten. En dat zinde Neil -merkwaardig type- allemaal geenszins: hij wilde helemaal geen mainstream artiest zijn. "This song put me in the middle of the road. Travelling there soon became a bore so I headed for the ditch. A rougher ride but I saw more interesting people there." Hij besloot dus om zijn commercieel zo succesvolle karretje in de greppel langs de kant van de weg te sturen. Hij ging toeren met Crazy Horse en besloot om alleen maar nieuwe, en dus voor het publiek totaal onbekende liedjes te spelen. En ze speelden hard en ongepolijst. Geen close-harmonies, geen akoestische gitaren. En hij hi

Mislukt

Afbeelding
" Ik begrijp dat er serieuze vragen gesteld gaan worden. " Marco van Basten was na afloop van de met 4-0 verloren partij tegen Sparta zwaar aangeslagen. Wég tweede plaats, wég voorronde Champions League. Seizoen volkomen mislukt. Vooral de manier waarop Ajax zich in deze beslissende fase manifesteert is ontluisterend. En Marco solliciteert naar ontslag: " Ik denk dat ik mijzelf ook ga evalueren. Dat hoort erbij. Je moet concluderen dat ik de ploeg nog niet aan het voetballen heb gekregen. We moeten onszelf wel afvragen hoe we dat kunnen veranderen. Of ik volgend seizoen nog trainer van Ajax ben? Wij kunnen daar met alle instanties over praten. Ik sta wel open voor suggesties en hun ideeën. " Ik heb wel een ideetje. Zou het niks zijn om die Suárez de laan uit te sturen? Misschien krijg je er nog een paar centen voor, en wanneer je zijn salaris niet meer hoeft te betalen scheelt dat vast een stuk op het exploitatiebudget. En ook nog een suggestie: koop voor nog eens d

Mediagekte

Het lijkt wel alsof iedereen in Nederland een groot persoonlijk verlies heeft geleden. Koninginnedag is inmiddels vier dagen geleden en nog steeds gaat het allemaal over Apeldoorn. Ben ik erg cru wanneer ik dat allemaal een tikkeltje overdreven vind? Natuurlijk, voor de direct betrokkenen is het vreselijk wat er is gebeurd. Maar de media gaan ermee om alsof we een nationaal trauma moeten verwerken. Is dat vanwege compassie met de slachtoffers en de nabestaanden? Of is dat omdat we ervan balen dat ons feestje zo abrupt is geëindigd? Op de radio hoorde ik dat aan luisteraars de gelegenheid werd geboden om te vertellen waar ze waren toen ze het hoorden. Het was toch warempel de moord op Kennedy niet! Of 9/11. Laten we alsjeblieft weer een beetje normaal gaan doen.

Krasse knarren

Afbeelding
In februari vorig jaar zat tafelheer Martin Bril bij Matthijs van Nieuwkerk en beweerde tussen neus en lippen door dat hij een Dylan-man is, en dat zo iemand geen fan van Neil Young kan zijn. Ik was dat niet met hem eens. Ik ben net als Bril ook een Dylan-man en combineer dat met fan zijn van Neil. Dat ben ik al jaren, sinds pakweg 1970. Misschien is combineren niet zo'n goed woord; het is meer afwisselen. Neil Young-periodes wissel ik af met Dylan-periodes. Momenteel is het Dylan, vorige week was het nog Neil. Beide heren zijn al aardig op leeftijd, hebben allebei hun steentjes wel bijgedragen, maar zijn allebei nog flink productief. Neil Young bracht drie weken geleden zijn drieëndertigste studio-album uit ( Fork in the Road ), en van Dylan lag vorige week ook zijn drieëndertigste studio-album in de winkels: Together through Life . Je zou kunnen zeggen dat Neil twee weken voor ligt op Bob. Een piepklein verschil na zoveel jaren. Eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat dit niet de me