Franz' Golden Years

Bob Dylan - The Bootleg Series 14: More Blood, More Tracks   En daar is-tie dan, het veertiende deel in die machtige Bootleg Series. Terug naar 1974, Bob Dylan graaft zich autobio en maakt het rolmodel-album voor singer/songwriters, tien songs die een zeer persoonlijk verhaal vertellen. Blood on the Tracks behoort tot de algemeen meest geliefde, hoogst gewaardeerde Dylan-albums. Ik was nooit zo kapot van dat album, maar ach, ik was natuurlijk maar een eenvoudige zeventienjarige muziekpuber toen. Wat wist ik er nou van ? Het zou vooral om de teksten moeten gaan, maar die kon ik nooit zo goed volgen. Dylan is al niet de zanger met de meest duidelijke articulatie (ja, dat is een eufisme), en zijn woordgebruik was voor mij als niet-Amerikaan niet altijd even goed te volgen. Tangled Up in Blue bijvoorbeeld, mooi liedje, maar waar gaat het over? Lily, Rosemary and the Jack of Hearts , een eindeloos verhaal over een bankroof, een avondje verveeld pokeren, de moord op een diamanthand...

De ontwikkeling van onze samenleving gaat niet vanzelf. Dat realiseren we ons niet altijd, we staan er niet altijd bij stil, maar niets gaat vanzelf, ook maatschappelijke vooruitgang niet. Bij die veranderingen zijn persoonlijke bijdragen van mensen natuurlijk instrumenteel. Waar zou de westerse cultuur zijn zonder het genie van Leonardo da Vinci, zonder de briljante Isaac Newton, zonder de visionaire vastberadenheid van Winston Churchill, zond er de eloquente veelzijdigheid van Alexander Pechtold. Muziek is natuurlijk een fundamentele component van onze cultuur. Onze gekende muziekcultuurdragers zijn natuurlijk Bach, Verdi en Lennon. Maar tijdens de deelname gisteravond aan de pop bizz quiz in het Hilversumse De Vorstin realiseerde ik me dat aan dat rijtje een nieuwe naam dient te worden toegevoegd, de naam van een muziekgezelschap dat onze gehele maatschappij naar een hoger niveau tilt, dat nieuwe vergezichten ontvouwt aan hen die er oog voor hebben, dat een nieuwe bouwsteen aand...