Franz' Golden Years

Je kunt veel zeggen van Theresa May, maar niet dat ze het snel opgeeft of zo. Ze is koppig, ze spreekt met een vreemd accent, ze begrijpt weinig van wat er op het continent gebeurt, maar je kan niet zeggen dat ze het snel opgeeft. Ja, we hebben het weer eens over de aanstaande brexit. May heeft een laatste truc bedacht, een ultieme poging om het Verenigd Koninkrijk uit de EU te leiden. Een bijzondere truc, dat moet gezegd. Sinds november roept ze tegen het parlement van het VK dat de withdrawal deal die ze met de EU27 heeft onderhandeld, dat dat dé deal is. Iets beters is er niet, zo moet het, het kan niet anders. Dat parlement vond het onvoldoende, en stemde de deal af. Einde oefening, denk je dan. Maar niet als je Theresa May heet. Want dan zeg je tegen dat parlement iets dat neerkomt op: als jullie nu zeggen dat het tóch anders moet, dat die backstop paragraaf voor Noord-Ierland onaanvaardbaar is, dan ga ik dat wel vertellen in Brussel. En dan zullen die vast wel wat anders b...

Een kinderbegrafenis In 1879 woonde de Finse schilder Albert Edelfelt in Parijs. Hij was getalenteerd, Parijs was in die tijd het bruisende centrum van de kunstwereld, helemaal logisch dus. Hij produceerde in een flink tempo, hij was redelijk succesvol. Hij schilderde in deze fase vooral realistische, naturalistische scenes. Hij toont gewone mensen in hun gewone omgeving. Technisch zeer knap gemaakt. Bovenstaand werk, Begrafenis van een kind , hangt prominent in de grote zaal van het Ateneum Museum in Helsinki, de Finse National Gallery. Ik vind het een zeer indrukwekkend schilderstuk. De kleine doodskist staat centraal, met de rouwende familieleden eromheen. Met z'n allen in een roeibootje op een meer. Waar gaan ze heen? Je weet het niet. Wie is wie? Het maakt niet uit. Mooi werk. Maar wel een beetje erg mistroostig. Je zou het niet in je eetkamer ophangen, bij wijze van spreken, daar word je niet vrolijk van tijdens het ontbijt. Een doopvaart Dat dacht de Zwitserse ...