Gezellig een stukje varen - Albert Edelfelt, twee schilderijen

Een kinderbegrafenis

In 1879 woonde de Finse schilder Albert Edelfelt in Parijs. Hij was getalenteerd, Parijs was in die tijd het bruisende centrum van de kunstwereld, helemaal logisch dus. Hij produceerde in een flink tempo, hij was redelijk succesvol. Hij schilderde in deze fase vooral realistische, naturalistische scenes. Hij toont gewone mensen in hun gewone omgeving. Technisch zeer knap gemaakt. Bovenstaand werk, Begrafenis van een kind, hangt prominent in de grote zaal van het Ateneum Museum in Helsinki, de Finse National Gallery.

Ik vind het een zeer indrukwekkend schilderstuk. De kleine doodskist staat centraal, met de rouwende familieleden eromheen. Met z'n allen in een roeibootje op een meer. Waar gaan ze heen? Je weet het niet. Wie is wie? Het maakt niet uit. Mooi werk. Maar wel een beetje erg mistroostig. Je zou het niet in je eetkamer ophangen, bij wijze van spreken, daar word je niet vrolijk van tijdens het ontbijt.

Een doopvaart


Dat dacht de Zwitserse kunsthandelaar Joseph Bulla ook toen hij dit zag. Hij vroeg Edelfelt om het schilderij nogmaals te maken, maar nu met een iets minder mistroostig onderwerp. En Edelfelt deed dat. In 1880 maakte hij dit Een doopvaart. Het is eigenlijk hetzelfde schilderij, maar nu opgeleukt. Het kindje leeft nog en wordt door de familie ergens heen gevaren om gedoopt te worden. Dezelfde mensen, hetzelfde meer, hetzelfde bootje. Roze kleding in plaats van zwart. 

Dit werk hangt nu in Turku, in het Turku Art Museum. Jammer dat ze niet bij elkaar zijn.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

kersen keren

“Als het dit pinksterweekend inderdaad mooi weer wordt, dan kunnen we heel binnenkort weer kersen keren in de Betuwe”. Met een mysterieuze glimlach nodigt de man tegenover mij me uit om te reageren op deze indringende mededeling. Kersen keren? Daar heb ik nog nooit van gehoord. Ik krijg het gevoel dat ik in de maling word genomen. Maar aan de andere kant, ik ken de man als een serieuze manager, en hij komt tenslotte uit de Betuwe dus hij zal het beter weten dan ik. “Vroeger als jonge jongen deed ik dat veel. Je moet weten, die kersen hangen aan de boom en hebben de zon nodig om mooi rood te worden. Als je ze niet steeds omdraait, dan worden ze maar aan één kant rood en blijft de andere kant groen. Dat kan niet natuurlijk”. Ik probeer het me voor te stellen: ik ga op een trapje onder de boom staan en reik tot hoog boven mijn hoofd om een jonge kers om te draaien, heel voorzichtig zodat het steeltje niet afbreekt – en tsjak, daar sta ik met een klein kersje in mijn hand. Ik voel dat ik e
Meer lezen

5th Dimension Television

5:00 The White Hole Vandaag: I Can See For Miles (z/w). Documentaire uit 1990 van Germaine Davis. Na een ernstig auto-ongeluk werd bij de blanke peuter Budd Hilky uit Cincinnati het hoornvlies van de overleden jazztrompettist en oogdonor Miles Davis ingebracht. De kleine Budd was jarenlang niet voor de etalages van muziekwinkels weg te slaan. Zie ook: Het kon niet en toch gebeurde het .
Meer lezen

De mate van rampzaligheid

De onvolprezen Battus heeft dertig jaar geleden de aanzet gegeven tot wat hij noemde De Encyclopedie . Daarin beschrijft hij het hele leven en hele wereld. Jammergenoeg nog slechts in tweeënvijftig trefwoorden, maar dat mag de pret niet drukken. Deze encyclopedie is voorwaar geen gemeengoed bij het grote publiek geworden. Dat is jammer. Ik wil bij deze een poging doen om u als lezer deelgenoot te maken van enkele van Battus' unieke analyses van het leven en de wereld. Ik zal dat doen door van tijd tot tijd de beschrijving van een trefwoord, een entry zoals we dat zouden kunnen noemen, hier te publiceren. Met dank aan Battus natuurlijk. Ramp , hoe erg wij een ramp vinden, hangt af van het aantal slachtoffers dat erbij is te betreuren (dit aantal zal ik verder met N aanduiden), het aantal kilometers dat ons scheidt van de plaats van de ramp (die afstand zal ik verder A noemen), en het aantal jaren dat tussen ons en de ramp ligt (dit tijdsverschil geef ik voortaan door T aan). Ik
Meer lezen