Gezellig een stukje varen - Albert Edelfelt, twee schilderijen

Een kinderbegrafenis

In 1879 woonde de Finse schilder Albert Edelfelt in Parijs. Hij was getalenteerd, Parijs was in die tijd het bruisende centrum van de kunstwereld, helemaal logisch dus. Hij produceerde in een flink tempo, hij was redelijk succesvol. Hij schilderde in deze fase vooral realistische, naturalistische scenes. Hij toont gewone mensen in hun gewone omgeving. Technisch zeer knap gemaakt. Bovenstaand werk, Begrafenis van een kind, hangt prominent in de grote zaal van het Ateneum Museum in Helsinki, de Finse National Gallery.

Ik vind het een zeer indrukwekkend schilderstuk. De kleine doodskist staat centraal, met de rouwende familieleden eromheen. Met z'n allen in een roeibootje op een meer. Waar gaan ze heen? Je weet het niet. Wie is wie? Het maakt niet uit. Mooi werk. Maar wel een beetje erg mistroostig. Je zou het niet in je eetkamer ophangen, bij wijze van spreken, daar word je niet vrolijk van tijdens het ontbijt.

Een doopvaart


Dat dacht de Zwitserse kunsthandelaar Joseph Bulla ook toen hij dit zag. Hij vroeg Edelfelt om het schilderij nogmaals te maken, maar nu met een iets minder mistroostig onderwerp. En Edelfelt deed dat. In 1880 maakte hij dit Een doopvaart. Het is eigenlijk hetzelfde schilderij, maar nu opgeleukt. Het kindje leeft nog en wordt door de familie ergens heen gevaren om gedoopt te worden. Dezelfde mensen, hetzelfde meer, hetzelfde bootje. Roze kleding in plaats van zwart. 

Dit werk hangt nu in Turku, in het Turku Art Museum. Jammer dat ze niet bij elkaar zijn.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

kersen keren

“Als het dit pinksterweekend inderdaad mooi weer wordt, dan kunnen we heel binnenkort weer kersen keren in de Betuwe”. Met een mysterieuze glimlach nodigt de man tegenover mij me uit om te reageren op deze indringende mededeling. Kersen keren? Daar heb ik nog nooit van gehoord. Ik krijg het gevoel dat ik in de maling word genomen. Maar aan de andere kant, ik ken de man als een serieuze manager, en hij komt tenslotte uit de Betuwe dus hij zal het beter weten dan ik. “Vroeger als jonge jongen deed ik dat veel. Je moet weten, die kersen hangen aan de boom en hebben de zon nodig om mooi rood te worden. Als je ze niet steeds omdraait, dan worden ze maar aan één kant rood en blijft de andere kant groen. Dat kan niet natuurlijk”. Ik probeer het me voor te stellen: ik ga op een trapje onder de boom staan en reik tot hoog boven mijn hoofd om een jonge kers om te draaien, heel voorzichtig zodat het steeltje niet afbreekt – en tsjak, daar sta ik met een klein kersje in mijn hand. Ik voel dat ik e...
Meer lezen

IJmond e.o.

Afbeelding
kapper Ik sta vandaag vroeg op, want om half tien heb ik een afspraak bij de kapper. Dat betekent dat ik op deze vrije dag toch gewoon de wekker moet zetten. Wanneer ik om half tien de zaak binnenloop blijkt dat ik pas vanaf tien uur wordt verwacht. Het is prachtig weer, dus ik maak nog lekker even een prettige wandeling door de stad. Om elf uur ben ik, haartjes gewassen en geknipt, weer thuis. Voor een week of zes ben ik daar weer vanaf. 112 In huis moet eerst een reddingsactie worden uitgevoerd. Broes blijkt zich te hebben verschanst achter een keukenkastje en bevindt zich, blijkens zijn klaaglijke gepiep, in een zeer benarde positie. Alles moet van de kant en met veel moeite slagen we erin hem te bevrijden. Stom beest. Spaarnwoude We besluiten om van het mooie weer te genieten en stappen in de auto. We rijden naar het recreatiepark Spaarnwoude voor een wandeling, koffie/thee en een lunch Onder de Platanen . strand Daarna sturen we naar het IJmuiderstrand. Door Velsen-Zuid, langs het...
Meer lezen

Het wonder van Haarlem

Afbeelding
In de auto onderweg naar huis leest El een verhaal voor uit het boek van Lennaert Nijgh . Het verhaal gaat over een schilderij. Op een opmerkelijk schilderij van Cornelis Cornelisz van Haarlem (1562 - 1638) dat in het Haarlemse Frans Halsmuseum hangt, nippelt een monnik geconcentreerd de borst van een non. Het merkwaardige werk uit 1591 kreeg oorspronkelijk de titel: 'Monnik en Bagijn'. Het is later omschreven als 'monnik die den borsten betast', 'Broeder Cornelis en zijn meisje' en 'Het wonder van Haarlem'. Het Frans Halsmuseum houdt het op 'Een monnik en een begijn'. Lang heeft men gedacht dat hier het losbandige leven van Middeleeuwse kloosterlingen aan de kaak werd gesteld. Want we gaan er maar even van uit dat het glas wijn en de vruchten op de tafel niets met Sonja Bakker te maken hebben. Vandaag de dag nemen we aan dat hier een tamelijk bizar mirakel is uitgebeeld. De kern van het verhaal is als volgt. De non was beschuldigd van het ter we...
Meer lezen