Long May They Run

The Loner (Nils sings Neil) - Nils Lofgren (2008)

Bij toeval vond ik van de week de cd waarop Nils Lofgren vijftien liedjes van zijn vriend / ex-baas / collega Neil Young speelt. Blijkt al te zijn uitgebracht in de zomer van vorig jaar. Maar dat had ik dus helemaal gemist.

Wat een prachtige cd! Met terugwerkende kracht is dit voor mij hét album van 2008; overtreft zelfs nog de Fleet Foxes.

Nils heeft de liedjes vooral gekozen uit de klassieke periode van Neil, zo van 1968 tot 1975. En hij maakt er iets bijzonders van. Meestal heb ik zoiets van mmmwaa bij dergelijke tribute-cd's, maar in dit bijzondere geval dus niet. Het zijn natuurlijk allemaal al stuk voor stuk pareltjes, maar Nils poetst ze een voor een nog eens lekker op. En hij zingt ze met zijn zoetgevooisde falsetto, waar Neil het met zijn piepende nasale stem deed. Voor iedereen die de stem van Neil Young niet aanstaat: dit is het alternatief.

Bijkomend voordeel: de teksten zijn nu eindelijk goed verstaanbaar.

Zeer sobere begeleiding. Nils speelt óf alleen de gitaar, of alleen de piano. En dat is het dan. Man alleen. Heel mellow. Speciaal voor deze opnames gebruikte hij de Martin D18-gitaar die hij van Neil cadeau kreeg in 1972.

Al met al een zeer bijzondere cd. Aanwinst.

Nils speelde met en bij Neil Young in het begin van de jaren zeventig. Piano en gitaar op After the Goldrush, hij was gitarist bij Crazy Horse tijdens de Tonight's the Night-opnames. Later ging hij in Springsteen's E Street Band spelen, en dat doet-ie nog steeds.

Suggestie voor een volgend Nils-project: geef wat liedjes uit Bruce's verzameling eenzelfde behandeling.

Tracklist: Birds - Long May You Run - Flying on the Ground - I am a Child - Only Love Can Break Your Heart - Harvest Moon - Like a Hurricane - The Loner - Don't be Denied - World on a String - Mr. Soul - Winterlong - On the Way Home - Wonderin' - Don't Cry no Tears