Rood-blauw in de kou

Het is zover: de HFC Haarlem is failliet. Na maandenlang spartelen. De club heeft een flinke schuld en het lukt niet om een goed plan te maken waarmee die schuld kan worden weggewerkt. Ondanks alle inspanningen van de betrokkenen, zowel bestuurders als sponsors als, niet in de laatste plaats, de supporters. En dan is het net een echt bedrijf: dan gaat de stekker eruit en is het einde oefening. Spelers en medewerkers staan op straat, de club is met onmiddellijke ingang uit de Jupiler-competitie gehaald.

Veel Haarlemmers hadden de belangstelling voor het wel en wee van de club al twintig jaar geleden verloren. Jarenlang leidde de club een onopvallend bestaan in de marge van het Nederlandse profvoetbal, in die kelder die ze Jupiler-League noemen. Maar er was natuurlijk nog wel een handjevol supporters waarvoor de club belangrijk was. Voor hen is dit faillissement een drama. En voor de betrokken medewerkers, die hun baan kwijtraken, is het dat natuurlijk ook. Maar voor het overgrote deel van de Haarlemmers zal het niet veel verschil maken. Ze gingen toch al nooit naar het stadion.

Bij sommigen lopen de gemoederen hoog op. Nu de fase "redden wat er te redden valt" is afgesloten, begint er een nieuwe fase: "wiens schuld is dit?" Veel vingers wijzen naar het gemeentebestuur, dat als eigenaar van het stadion onbehoorlijk gehandeld zou hebben. Zal wel een kern van waarheid in zitten, alhoewel de eerste verantwoordelijkheid natuurlijk bij het bestuur van de club zelf ligt.

Het faillissement komt net op tijd om de thuiswedstrijd van aanstaande zondag tegen Telstar, toch altijd een hoogtepuntje in het seizoen, geen doorgang te laten vinden.

Hier de reacties op de website van het Haarlems Dagblad voor een onthutsende kijk op de emoties die het faillissement oproept in de stad.