Pop met ballen

These Boots are Made for Walkin' - Nancy Sinatra

The Beatles hadden bijna vijf maanden aan de top van de single-lijst gestaan, maar op 19 maart kwam daar een eind aan. Niet omdat hun populariteit afnam, maar simpelweg omdat ze gas terug hadden genomen; ze hadden geen nieuwe single en zouden pas in april weer de studio ingaan. Dus was er even gelegenheid voor andere artiesten. De opvolger van Michelle op nummer 1 in Nederland kwam uit Amerika. Geschreven en geproduceerd door Lee Hazlewood, gezongen door Nancy Sinatra, de toen 25-jarige dochter van. These Boots are Made for Walkin' kwam trouwens ook in de VS en in het Verenigd Koninkrijk op 1; het was een transatlantische mega-hit.

Het eerste dat opvalt aan het liedje is de contrabas, bespeeld door Chuck Berghofer: "Producer Lee Hazlewood asked Chuck to put a sliding run on the front of the tune. Chuck complied by playing notes about three tones apart (4-6 frets apart), but Lee stopped the take. "No Chuck, make your sliding notes closer together", and that is what you hear."

Maar wat het liedje vooral zo bijzonder maakt is de tekst en de manier waarop de zangeres die presenteert: ze is boos, ze heeft het gehad met haar vriendje en ze laat er geen gras over groeien. "Are you ready, boots? Start walkin'!" De door Dylan ingezette trend (woede) en de door Lennon en McCartney ingeslagen weg (no more silly love songs) maakt school. Dit is een lied met ballen, maybe the finest bitchy kiss-off in pop history.

Nancy Sinatra at 54Een klassieke popsong, die volledig terecht nog steeds als zodanig wordt erkend. Nancy Sinatra zou in de VS nog tientallen hits hebben, waarvan er slechts enkele (Jackson, Somethin' Stupid, You Only Live Twice) ook in Europa bekend zouden worden. Dit was echter haar enige nummer 1.

Later in haar carrière zou ze nog eenmaal wereldwijde publiciteit halen door een fotoreportage in Playboy. Dat was in 1995, toen ze dus al 54 (!) was.

These Boots are Made for Walkin' zou de top van de hitlijst ruim een maand bezet houden.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

kersen keren

“Als het dit pinksterweekend inderdaad mooi weer wordt, dan kunnen we heel binnenkort weer kersen keren in de Betuwe”. Met een mysterieuze glimlach nodigt de man tegenover mij me uit om te reageren op deze indringende mededeling. Kersen keren? Daar heb ik nog nooit van gehoord. Ik krijg het gevoel dat ik in de maling word genomen. Maar aan de andere kant, ik ken de man als een serieuze manager, en hij komt tenslotte uit de Betuwe dus hij zal het beter weten dan ik. “Vroeger als jonge jongen deed ik dat veel. Je moet weten, die kersen hangen aan de boom en hebben de zon nodig om mooi rood te worden. Als je ze niet steeds omdraait, dan worden ze maar aan één kant rood en blijft de andere kant groen. Dat kan niet natuurlijk”. Ik probeer het me voor te stellen: ik ga op een trapje onder de boom staan en reik tot hoog boven mijn hoofd om een jonge kers om te draaien, heel voorzichtig zodat het steeltje niet afbreekt – en tsjak, daar sta ik met een klein kersje in mijn hand. Ik voel dat ik e
Meer lezen

5th Dimension Television

5:00 The White Hole Vandaag: I Can See For Miles (z/w). Documentaire uit 1990 van Germaine Davis. Na een ernstig auto-ongeluk werd bij de blanke peuter Budd Hilky uit Cincinnati het hoornvlies van de overleden jazztrompettist en oogdonor Miles Davis ingebracht. De kleine Budd was jarenlang niet voor de etalages van muziekwinkels weg te slaan. Zie ook: Het kon niet en toch gebeurde het .
Meer lezen

Het wonder van Haarlem

Afbeelding
In de auto onderweg naar huis leest El een verhaal voor uit het boek van Lennaert Nijgh . Het verhaal gaat over een schilderij. Op een opmerkelijk schilderij van Cornelis Cornelisz van Haarlem (1562 - 1638) dat in het Haarlemse Frans Halsmuseum hangt, nippelt een monnik geconcentreerd de borst van een non. Het merkwaardige werk uit 1591 kreeg oorspronkelijk de titel: 'Monnik en Bagijn'. Het is later omschreven als 'monnik die den borsten betast', 'Broeder Cornelis en zijn meisje' en 'Het wonder van Haarlem'. Het Frans Halsmuseum houdt het op 'Een monnik en een begijn'. Lang heeft men gedacht dat hier het losbandige leven van Middeleeuwse kloosterlingen aan de kaak werd gesteld. Want we gaan er maar even van uit dat het glas wijn en de vruchten op de tafel niets met Sonja Bakker te maken hebben. Vandaag de dag nemen we aan dat hier een tamelijk bizar mirakel is uitgebeeld. De kern van het verhaal is als volgt. De non was beschuldigd van het ter we
Meer lezen