Kerstnachtmisser

Veel teleurgestelde gezichten vannacht op de Grote Markt: de traditionele Haarlemse kerstsamenzang is niet meer wat het geweest is. Veel mensen gingen jaarlijks op kerstavond naar het Nieuwe Kerksplein om daar met zijn allen de traditionele kerstliedjes te zingen. Kling klokjes tingelingeling, De herdertjes lagen bij nachte. Uit volle borst natuurlijk. De toeloop was zo groot dat de organisatie vorig jaar tot de conclusie kwam dat het niet langer mogelijk was om op die plek aan de minimale voorwaarden voor veiligheid te voldoen. De kerstsamenzang was té populair geworden.

Maar gelukkig, er zijn nog meer pleinen in Haarlem en de kerstsamenzang werd in 2007 verplaatst naar de Grote Markt. Opzet bleef hetzelfde. De liedjes ook. Groot succes.

En dus togen we gisteravond weer naar de stad. We wilden weer zingen en glühwein drinken. En met ons vele anderen. Om twaalf uur was het plein vol. Maar het werd niet helemaal wat we ervan hadden verwacht. Het eerste vege teken was het boekje met de teksten van de liedjes, zeg maar de liturgie. Alle jaren hadden we het gedaan met hetzelfde witte boekje, met dezelfde liedjes, in dezelfde volgorde, met dezelfde teksten, opgeschreven met dezelfde typfouten. Tradities bouw je immers zorgvuldig op. Maar dit jaar was het boekje rood, met andere liedjes. Wat krijgen we nou? Nattigheid. Al snel zagen we dat de begeleiding dit jaar ook anders dan anders zou zijn. Geen harmonieorkest op een verhoog, maar een elektrische band op een podium en een PA-systeem. Waar is de Spaarnebazuin? Nog meer nattigheid.

Na vier liedjes uit de oude doos (Wij komen tezamen, Stille nacht heilige nacht -beide volgens de katholieke tekst, heel fout op die historische plek-, Nu sijt wellecome en Gloria in Excelsis Deo) met pianobegeleiding (!), nam de band het over. Ze speelden het ene na het andere moderne Amerikaanse kerstliedje. Leuk gebracht hoor, daar niet van, maar van een volkssamenzang was geen sprake meer. Wij taaiden al snel af naar café Koops en likten daar onze samenzangwonden. Net als vele anderen. De teleurstelling sloeg zelfs om in verontwaardiging. "Zo breng je dus een mooie traditie om zeep." En "Zodra de commercie het overneemt is het afgelopen met de sfeer". Volgend jaar gaan we gewoon weer naar het Nieuwe Kerksplein in de Vijfhoek.

Reacties

Anoniem zei…
Als je ineens een gitaar en drum ziet op plekken waar ooit het podium gevuld was, is het idd raadzaam snel de plek waar je bent, te verlaten.Dat heb ik ook in de kerk gedaan.Dat scheelt plaatsvervangende schaamte en kromme tenen.De opdracht is wel dan, een goeie fijne herkenbare nieuwe plek te vinden waar U zichzelf weer in herkent.Naar beneden vallen en weer opstaan.Ergo.Heel herkenbaar.
december 27, 2008
Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

kersen keren

“Als het dit pinksterweekend inderdaad mooi weer wordt, dan kunnen we heel binnenkort weer kersen keren in de Betuwe”. Met een mysterieuze glimlach nodigt de man tegenover mij me uit om te reageren op deze indringende mededeling. Kersen keren? Daar heb ik nog nooit van gehoord. Ik krijg het gevoel dat ik in de maling word genomen. Maar aan de andere kant, ik ken de man als een serieuze manager, en hij komt tenslotte uit de Betuwe dus hij zal het beter weten dan ik. “Vroeger als jonge jongen deed ik dat veel. Je moet weten, die kersen hangen aan de boom en hebben de zon nodig om mooi rood te worden. Als je ze niet steeds omdraait, dan worden ze maar aan één kant rood en blijft de andere kant groen. Dat kan niet natuurlijk”. Ik probeer het me voor te stellen: ik ga op een trapje onder de boom staan en reik tot hoog boven mijn hoofd om een jonge kers om te draaien, heel voorzichtig zodat het steeltje niet afbreekt – en tsjak, daar sta ik met een klein kersje in mijn hand. Ik voel dat ik e...
Meer lezen

IJmond e.o.

Afbeelding
kapper Ik sta vandaag vroeg op, want om half tien heb ik een afspraak bij de kapper. Dat betekent dat ik op deze vrije dag toch gewoon de wekker moet zetten. Wanneer ik om half tien de zaak binnenloop blijkt dat ik pas vanaf tien uur wordt verwacht. Het is prachtig weer, dus ik maak nog lekker even een prettige wandeling door de stad. Om elf uur ben ik, haartjes gewassen en geknipt, weer thuis. Voor een week of zes ben ik daar weer vanaf. 112 In huis moet eerst een reddingsactie worden uitgevoerd. Broes blijkt zich te hebben verschanst achter een keukenkastje en bevindt zich, blijkens zijn klaaglijke gepiep, in een zeer benarde positie. Alles moet van de kant en met veel moeite slagen we erin hem te bevrijden. Stom beest. Spaarnwoude We besluiten om van het mooie weer te genieten en stappen in de auto. We rijden naar het recreatiepark Spaarnwoude voor een wandeling, koffie/thee en een lunch Onder de Platanen . strand Daarna sturen we naar het IJmuiderstrand. Door Velsen-Zuid, langs het...
Meer lezen

De mate van rampzaligheid

De onvolprezen Battus heeft dertig jaar geleden de aanzet gegeven tot wat hij noemde De Encyclopedie . Daarin beschrijft hij het hele leven en hele wereld. Jammergenoeg nog slechts in tweeënvijftig trefwoorden, maar dat mag de pret niet drukken. Deze encyclopedie is voorwaar geen gemeengoed bij het grote publiek geworden. Dat is jammer. Ik wil bij deze een poging doen om u als lezer deelgenoot te maken van enkele van Battus' unieke analyses van het leven en de wereld. Ik zal dat doen door van tijd tot tijd de beschrijving van een trefwoord, een entry zoals we dat zouden kunnen noemen, hier te publiceren. Met dank aan Battus natuurlijk. Ramp , hoe erg wij een ramp vinden, hangt af van het aantal slachtoffers dat erbij is te betreuren (dit aantal zal ik verder met N aanduiden), het aantal kilometers dat ons scheidt van de plaats van de ramp (die afstand zal ik verder A noemen), en het aantal jaren dat tussen ons en de ramp ligt (dit tijdsverschil geef ik voortaan door T aan). Ik ...
Meer lezen