David Bowie is floating in a most peculiar way

Na London, Toronto, Sao Paolo, Berlijn, Chicago, Parijs en Melbourne is het rondreizende David Bowie Is-circus neergestreken in …. Groningen. Drie maanden is de tentoonstelling David Bowie Is te bezichtigen in het Groninger Museum. Een bijzondere prestatie van de directeur van dat museum, een bijzonder moment in de Nederlandse popgeschiedenis, een uitgelezen mogelijkheid om van een bijzondere tentoonstelling te kunnen genieten. Honderden persoonlijke attributen van Bowie te zien, te ruiken, te bewonderen. Handgeschreven teksten, foto’s, video’s, kleding, decorontwerpen, mooi gepresenteerd in een multimediale setting: niet alleen vision maar ook sound. Prachtig! Je komt van alles tegen: de saxofoon waarmee een 17-jarige David Jones speelde in dat bandje The Kon-Rads, Major Tom’s ruimtehelm, Starman’s tweedelige gekleurde jumpsuit, Brian Eno’s Berlijnse synthesizer, het driedelige kostuum van de Thin White Duke, het ... en het …, niet te vergeten de ... en de …  Ik kan niet ophouden. Lopend door de tentoonstelling wandel je door vijftig jaar cultuurgeschiedenis, waarvan Bowie zowel exponent als vormgever is geweest. De muziek is hierbij niet eens belangrijk, die muziek was kennelijk geen doel, maar slechts een vehikel voor iets breders: mode, geluid, grafische vormgeving, theater, film, architectuur, van alles.

De objecten waar ik het meeste kijkplezier aan beleefde, de zaken die op mij de grootste indruk maakten: Alexander McQueen’s Union Jack jacket,  en Yamamoto’s Tokyo Pop vinyl body suit. Geweldig!

Meest verrassend vond ik het miniatuur model van de Diamond Dogs stage set. En wat jammer dat er maar enkele flarden van beelden bewaard zijn gebleven van die show.

Het bezoek was een bijzondere ervaring, ik ben blij dat ik geweest ben.