Selectief Wit

The Beatles

the White Album - The Beatles (1968)

It was forty years ago today: op 22 november 1968 lag The White Album van de Beatles in de winkels. De mannen hadden er maandenlang aan gewerkt in de studio, en eindelijk was daar dan de opvolger van Sgt. Pepper's. Tenminste wanneer we het Magical Mystery Tour-project even wegdenken.

Opvolger van Sgt. Pepper's en tevens de volkomen tegenhanger. Geen bandproject dit keer; hier zijn vier individualisten bezig, elk hun met eigen dingen. Geen groepsportret op een overdadige hoes, maar slechts vier pasfotootjes. Geen breed opgezette arrangementen voor een orkest, maar voornamelijk back-to-basic gitaarpop. Af en toe heel intiem, dan weer ironisch. Dingen die ik snap, maar er staan ook volkomen onbegrijpelijke dingen tussen. Dit dubbelalbum beschouwen we maar even als hun hoogtepunt. Hoewel?

Ja, ik heb wat gemengde gevoelens bij dit album. Er staan sublieme popsongs op, enkele van de beste die de Beatles hebben gemaakt. Back in the USSR, Blackbird, While my Guitar Gently Weeps, Mother Nature's Son en ga zo maar door. Niks mis mee. Maar mijn grote bezwaar tegen dit album is dat de mannen niet selectief genoeg zijn geweest bij de samenstelling. Er staat namelijk ook rotzooi op, althans, gemeten naar Beatles-maatstaven. Wat te denken van Ob-La-Di Ob-La-Da, Wild Honey Pie, Don't Pass me By? Wanneer ze gewoon een enkele elpee zouden hebben gemaakt, met alleen de goede liedjes, dan zou er geen enkele twijfel bestaan: met afstand het beste Beatles-abum!

Zelfs het Vaticaan onderkent de grote kwaliteit van deze liedjes. En het belang van dit album. Bij gelegenheid van het 40-jarige jubileum verklaart de Osservatore Romano dat 'de Beatles een ongeëvenaard vermogen hadden om popsongs te schrijven met een soort van euforische lichtheid'. Dat had John Lennon nog moeten meemaken.

Mijn tracklist:
Back in the USSR - Dear Prudence - The Continuing Story of Bungalow Bill - While my Guitar Gently Weeps - Martha my Dear - Blackbird - Rocky Racoon - I Will - Mother Nature's Son - Everybody's Got Something to Hide (Except me and my Monkey) - Sexy Sadie - Helter Skelter - Savoy Truffle - Good Night

Fury Noir




Fury Noir
I'm just a space cadet, he's the commander

Reacties

Richard zei…
Geen Glas Onion en Number 9 voor jou?

Populaire posts van deze blog

5th Dimension Television

kersen keren

De mate van rampzaligheid