Take-off
1969 in muziek, aflevering 12
1968 was het jaar geweest waarin bands uit elkaar vielen en weer nieuwe bands werden geformeerd. Zo zagen de Yardbirds het einde van 1968 niet, die Engelse blues-rock-band die vooral bekend is geworden als de band met drie van de allerbeste gitaristen, zij het nooit tegelijkertijd. Clapton speelde erin, na hem Jeff Beck en na Beck kwam Jimmy Page. Maar in oktober 1968 implodeerde de band; er was nog maar één Yardbird over: Jimmy Page. De anderen waren opgestapt. Page besloot een doorstart te maken met nieuwe muziekvriendjes. Bassist / toetsenman John Paul Jones kende hij uit het Londense studiocircuit, en John Paul wist nog wel een aardige zanger, Robert Plant, en die kende nog wel een drummer, John Bonham. Om aan de contractuele verplichtingen van de Yardbirds te voldoen maakte het kwartet een toernee door Scandinavië onder de naam New Yardbirds, maar eenmaal terug in Engeland moest er een nieuwe naam komen. Dat werd Led Zeppelin. In het najaar van 1968 werd de eerste elpee opgenomen (extreem low budget), en die kwam in januari uit. Maar al voordat dat album uitkwam had de groep het live-debuut gemaakt. Sterker nog, eind december hadden ze al hun eerste shows in de VS.
In 1969 zouden ze vooral heel veel optredens doen. Vier tours door Engeland en vier tours door Amerika. Een jaar lang on the road; altijd onderweg. En tussendoor de liedjes schrijven en opnemen voor het tweede album, Led Zeppelin II.
De muziek van Led Zeppelin was iets nieuws. De gitaar van Jimmy Page stond centraal. Maar de ritmesectie was er niet alleen voor de begeleiding, en leek een eigen leven te leiden. En de stem van Plant was er niet alleen om de teksten van de liedjes te zingen, het was eigenlijk een instrument op zich.
Opgenomen in verschillende studio's, in verschillende steden, vooral in Noord-Amerika. Als ze ergens in een hotel zaten en een paar uur overhadden, dan boekte Page een lokale studio en gingen ze opnemen. Alles ging onder tijdsdruk. Page was de strakke hands-on projectleider: zowel de producer als de technicus.
De sound was vooral hard. Dit album wordt wel gezien als het eerste heavy-metal-album. Het is in feite een mengeling van blues en folk. Maar het was vooral erg rock 'n roll. Gitaar-riffs, snoeiharde drums, nerveuze ritmes. Distortion, feedback, echo's. Over de top.
Led Zeppelin II kwam uit in oktober en was enorm succesvol. Het bereikte zowel in de VS als in het Verenigd Koninkrijk de eerste plaats op de albumlijsten. Whole Lotta Love werd, in ingekorte vorm, de single. Maar niet in Engeland. Led Zep-marketing ging ervan uit dat de band een albumgroep was, en singles pasten niet in dat concept.
Dit album maakte van Led Zeppelin (de naam verwijst naar een term die Entwhistle en Moon van de Who wel eens gebruikten voor een mislukt optreden) het grootste rock 'n roll-circus van de zeventiger jaren, de meest succesvolle band van het decennium. Tot aan het einde van de Zeps -na het overlijden van drummer John Bonham in 1980- zouden ze bijna alleen maar toeren. En ze zouden nog zeven albums maken; in totaal zijn er naar naar schatting wereldwijd 200,000,000 Led Zeppelin-albums verkocht. Daarvan drie aan mij: Houses of the Holy op vinyl, en op cd Led Zeppelin IV en Houses of the Holy.
1968 was het jaar geweest waarin bands uit elkaar vielen en weer nieuwe bands werden geformeerd. Zo zagen de Yardbirds het einde van 1968 niet, die Engelse blues-rock-band die vooral bekend is geworden als de band met drie van de allerbeste gitaristen, zij het nooit tegelijkertijd. Clapton speelde erin, na hem Jeff Beck en na Beck kwam Jimmy Page. Maar in oktober 1968 implodeerde de band; er was nog maar één Yardbird over: Jimmy Page. De anderen waren opgestapt. Page besloot een doorstart te maken met nieuwe muziekvriendjes. Bassist / toetsenman John Paul Jones kende hij uit het Londense studiocircuit, en John Paul wist nog wel een aardige zanger, Robert Plant, en die kende nog wel een drummer, John Bonham. Om aan de contractuele verplichtingen van de Yardbirds te voldoen maakte het kwartet een toernee door Scandinavië onder de naam New Yardbirds, maar eenmaal terug in Engeland moest er een nieuwe naam komen. Dat werd Led Zeppelin. In het najaar van 1968 werd de eerste elpee opgenomen (extreem low budget), en die kwam in januari uit. Maar al voordat dat album uitkwam had de groep het live-debuut gemaakt. Sterker nog, eind december hadden ze al hun eerste shows in de VS.
In 1969 zouden ze vooral heel veel optredens doen. Vier tours door Engeland en vier tours door Amerika. Een jaar lang on the road; altijd onderweg. En tussendoor de liedjes schrijven en opnemen voor het tweede album, Led Zeppelin II.
Led Zeppelin II
De muziek van Led Zeppelin was iets nieuws. De gitaar van Jimmy Page stond centraal. Maar de ritmesectie was er niet alleen voor de begeleiding, en leek een eigen leven te leiden. En de stem van Plant was er niet alleen om de teksten van de liedjes te zingen, het was eigenlijk een instrument op zich.Opgenomen in verschillende studio's, in verschillende steden, vooral in Noord-Amerika. Als ze ergens in een hotel zaten en een paar uur overhadden, dan boekte Page een lokale studio en gingen ze opnemen. Alles ging onder tijdsdruk. Page was de strakke hands-on projectleider: zowel de producer als de technicus.
De sound was vooral hard. Dit album wordt wel gezien als het eerste heavy-metal-album. Het is in feite een mengeling van blues en folk. Maar het was vooral erg rock 'n roll. Gitaar-riffs, snoeiharde drums, nerveuze ritmes. Distortion, feedback, echo's. Over de top.
Led Zeppelin II kwam uit in oktober en was enorm succesvol. Het bereikte zowel in de VS als in het Verenigd Koninkrijk de eerste plaats op de albumlijsten. Whole Lotta Love werd, in ingekorte vorm, de single. Maar niet in Engeland. Led Zep-marketing ging ervan uit dat de band een albumgroep was, en singles pasten niet in dat concept.
Dit album maakte van Led Zeppelin (de naam verwijst naar een term die Entwhistle en Moon van de Who wel eens gebruikten voor een mislukt optreden) het grootste rock 'n roll-circus van de zeventiger jaren, de meest succesvolle band van het decennium. Tot aan het einde van de Zeps -na het overlijden van drummer John Bonham in 1980- zouden ze bijna alleen maar toeren. En ze zouden nog zeven albums maken; in totaal zijn er naar naar schatting wereldwijd 200,000,000 Led Zeppelin-albums verkocht. Daarvan drie aan mij: Houses of the Holy op vinyl, en op cd Led Zeppelin IV en Houses of the Holy.
Reacties