Miskend talent
1969 in muziek, aflevering 14
1969 was voor David Bowie het doorbraakjaar, zijn annus mirabilis. Bowie sleepte een nieuw platencontract bij Mercury Records in de wacht. Dat kwam op het conto van een Amerikaanse meisje in Londen, Mary Angela Barnett, dat omging met de baas van de Londense vestiging van die platenmaatschappij, Lou Reizner. Via hem kwam ze in contact met de flamboyante directeur Europa van Mercury, Calvin Mark Lee. Angela ging ook met David (Angela deed het met bijna iedereen), en een tijdje lang zouden David, Angela en Lee een romantisch ménage-à-trois hebben gehad.
Maar hoe het werkelijk zat, dat blijft in nevelen gehuld. Het resulteerde er uiteindelijk in dat David een elpee mocht opnemen, zijn tweede. Die opnames begonnen op 20 juni. Eerst Space Oddity en een oerversie van Wild Eyed Boy From Freecloud. Met het oog op de maanreis van de Apollo 11 werden deze twee liedjes in allerijl op single uitgebracht. Met de bekende gevolgen (zie: Hello Spaceboy).
Studiomuzikanten waren drummer Terry Cox, bassist Herbie Flowers, Rick Wakeman aan de mellotron en dan was daar nog gitarist Mick Wayne. Tony Visconti was de producer. Alleen Space Oddity zelf, dat liet Tony over aan zijn assistent Gus Dudgeon, want dat vond Tony maar een stom liedje. De opnames liepen af en aan door tot half oktober. Gaandeweg kwamen er nog liedjes bij: het plotselinge overlijden van David's vader inspireerde hem tot het schrijven van Unwashed and Somewhat Slightly Dazed, na het muziekfestival in Beckenham op 16 augustus schreef David Memory of a Free Festival. Alle liedjes van het album waren door Bowie zelf geschreven.
In november kwam het album uit. Lovende recensies. Het was een zeer gevariëerd album geworden. Er stond van alles op. Je zou ook kunnen zeggen dat Bowie niet goed wist waar hij met zijn muziek naartoe wilde en er een allegaartje van had gemaakt. Dat bleek bijvoorbeeld al uit de titel: in Engeland werd het album uitgebracht onder de titel David Bowie, in Amerika noemden ze het Man of Words/Man of Music. Pas vanaf de heruitgave in 1972 zou het de titel Space Oddity krijgen en behouden. Het publiek vond het niet echt bijzonder. Memory of a Free Festival (een bijna lachwekkende remake van Hey Jude van de Beatles) werd de single, en moest het succes van Space Oddity herhalen. Dat lukte niet.
Maar toch is dit een belangrijk album in Bowie's ontwikkeling geweest. Liedjes als Cygnet Committee en Wild Eyed Boy From Freecloud zijn zonder twijfel het beste wat Bowie tot aan dat moment had geschreven. Zijn talent als componist en tekstschrijver was onmiskenbaar. Het kwam er alleen nog niet helemaal uit.
David Bowie - Space Oddity
1969 was voor David Bowie het doorbraakjaar, zijn annus mirabilis. Bowie sleepte een nieuw platencontract bij Mercury Records in de wacht. Dat kwam op het conto van een Amerikaanse meisje in Londen, Mary Angela Barnett, dat omging met de baas van de Londense vestiging van die platenmaatschappij, Lou Reizner. Via hem kwam ze in contact met de flamboyante directeur Europa van Mercury, Calvin Mark Lee. Angela ging ook met David (Angela deed het met bijna iedereen), en een tijdje lang zouden David, Angela en Lee een romantisch ménage-à-trois hebben gehad.Maar hoe het werkelijk zat, dat blijft in nevelen gehuld. Het resulteerde er uiteindelijk in dat David een elpee mocht opnemen, zijn tweede. Die opnames begonnen op 20 juni. Eerst Space Oddity en een oerversie van Wild Eyed Boy From Freecloud. Met het oog op de maanreis van de Apollo 11 werden deze twee liedjes in allerijl op single uitgebracht. Met de bekende gevolgen (zie: Hello Spaceboy).
Studiomuzikanten waren drummer Terry Cox, bassist Herbie Flowers, Rick Wakeman aan de mellotron en dan was daar nog gitarist Mick Wayne. Tony Visconti was de producer. Alleen Space Oddity zelf, dat liet Tony over aan zijn assistent Gus Dudgeon, want dat vond Tony maar een stom liedje. De opnames liepen af en aan door tot half oktober. Gaandeweg kwamen er nog liedjes bij: het plotselinge overlijden van David's vader inspireerde hem tot het schrijven van Unwashed and Somewhat Slightly Dazed, na het muziekfestival in Beckenham op 16 augustus schreef David Memory of a Free Festival. Alle liedjes van het album waren door Bowie zelf geschreven.
In november kwam het album uit. Lovende recensies. Het was een zeer gevariëerd album geworden. Er stond van alles op. Je zou ook kunnen zeggen dat Bowie niet goed wist waar hij met zijn muziek naartoe wilde en er een allegaartje van had gemaakt. Dat bleek bijvoorbeeld al uit de titel: in Engeland werd het album uitgebracht onder de titel David Bowie, in Amerika noemden ze het Man of Words/Man of Music. Pas vanaf de heruitgave in 1972 zou het de titel Space Oddity krijgen en behouden. Het publiek vond het niet echt bijzonder. Memory of a Free Festival (een bijna lachwekkende remake van Hey Jude van de Beatles) werd de single, en moest het succes van Space Oddity herhalen. Dat lukte niet.
Maar toch is dit een belangrijk album in Bowie's ontwikkeling geweest. Liedjes als Cygnet Committee en Wild Eyed Boy From Freecloud zijn zonder twijfel het beste wat Bowie tot aan dat moment had geschreven. Zijn talent als componist en tekstschrijver was onmiskenbaar. Het kwam er alleen nog niet helemaal uit.
Reacties