Intelligente actie

The Bourne IdentityThe Bourne SupremacyThe Bourne Ultimatum

The Bourne Ultimatum - Paul Greengrass (2007)

Vanavond deel drie uit de Jason Bourne-serie gezien. Na deel één (Identity) uit 2002 en deel twee (Supremacy) uit 2004 heet deze film uit 2007 The Bourne Ultimatum. Het verhaal gaat verder waar het aan het einde van deel twee was gebleven. Naadloos. Wanneer je de film wilt zien en je kent de eerdere delen niet, dan heb je denk ik een probleempje: je zult er weinig van begrijpen. Maar ik heb dat probleem gelukkig niet, want beide films heb ik al enkele keren eerder gezien.

The Bourne UltimatumDit is opnieuw een mooi gemaakte spannende en slimme actiefilm. Het verhaal zit goed in elkaar, vanaf het begin van deel één tot aan het einde van deel drie is de verhaallijn consistent en logisch. Een ultrageheim CIA-programma loopt verkeerd en er moet heel wat herstelwerk worden verricht. Dat speelt zich dan af in Italië, Zwitserland en Frankrijk (Identity), India, Frankrijk, Nederland, Duitsland en Rusland (Supremacy) en in Frankrijk, Engeland, Spanje, Marokko en uiteindelijk in de VS (Ultimatum). Spectaculaire achtervolgingen en vechtscènes, gefilmd in een buitengewoon hoog tempo, vaak met een hand-held camera, waarbij de regisseur op de juiste momenten een rustpunt inbouwt.

Goede muziek, die de spanning goed opbouwt of juist weer iets laat zakken. Moby's Extreme Ways in een nieuwe versie zit weer onder de aftiteling. Goed geacteerd ook. Vooral door Matt Damon, die de rol van de hoofdpersoon Jason Bourne meer dan overtuigend speelt. Maar ook Joan Allen, de CIA-projectmanager Pam Landy die we in The Bourne Supremacy al leerder kennen, doet het weer prima.

Het film laat aan het einde de mogelijkheid van een vervolg open. Maar ik heb begrepen dat daar geen plannen voor bestaan.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

kersen keren

“Als het dit pinksterweekend inderdaad mooi weer wordt, dan kunnen we heel binnenkort weer kersen keren in de Betuwe”. Met een mysterieuze glimlach nodigt de man tegenover mij me uit om te reageren op deze indringende mededeling. Kersen keren? Daar heb ik nog nooit van gehoord. Ik krijg het gevoel dat ik in de maling word genomen. Maar aan de andere kant, ik ken de man als een serieuze manager, en hij komt tenslotte uit de Betuwe dus hij zal het beter weten dan ik. “Vroeger als jonge jongen deed ik dat veel. Je moet weten, die kersen hangen aan de boom en hebben de zon nodig om mooi rood te worden. Als je ze niet steeds omdraait, dan worden ze maar aan één kant rood en blijft de andere kant groen. Dat kan niet natuurlijk”. Ik probeer het me voor te stellen: ik ga op een trapje onder de boom staan en reik tot hoog boven mijn hoofd om een jonge kers om te draaien, heel voorzichtig zodat het steeltje niet afbreekt – en tsjak, daar sta ik met een klein kersje in mijn hand. Ik voel dat ik e
Meer lezen

5th Dimension Television

5:00 The White Hole Vandaag: I Can See For Miles (z/w). Documentaire uit 1990 van Germaine Davis. Na een ernstig auto-ongeluk werd bij de blanke peuter Budd Hilky uit Cincinnati het hoornvlies van de overleden jazztrompettist en oogdonor Miles Davis ingebracht. De kleine Budd was jarenlang niet voor de etalages van muziekwinkels weg te slaan. Zie ook: Het kon niet en toch gebeurde het .
Meer lezen

De mate van rampzaligheid

De onvolprezen Battus heeft dertig jaar geleden de aanzet gegeven tot wat hij noemde De Encyclopedie . Daarin beschrijft hij het hele leven en hele wereld. Jammergenoeg nog slechts in tweeënvijftig trefwoorden, maar dat mag de pret niet drukken. Deze encyclopedie is voorwaar geen gemeengoed bij het grote publiek geworden. Dat is jammer. Ik wil bij deze een poging doen om u als lezer deelgenoot te maken van enkele van Battus' unieke analyses van het leven en de wereld. Ik zal dat doen door van tijd tot tijd de beschrijving van een trefwoord, een entry zoals we dat zouden kunnen noemen, hier te publiceren. Met dank aan Battus natuurlijk. Ramp , hoe erg wij een ramp vinden, hangt af van het aantal slachtoffers dat erbij is te betreuren (dit aantal zal ik verder met N aanduiden), het aantal kilometers dat ons scheidt van de plaats van de ramp (die afstand zal ik verder A noemen), en het aantal jaren dat tussen ons en de ramp ligt (dit tijdsverschil geef ik voortaan door T aan). Ik
Meer lezen