Cash
1969 in muziek, aflevering 3
Na eerst een Ierse mevrouw in Amerika (Dusty) en een Amerikaanse meneer in Engeland (Scott), is nu de beurt aan een echte Amerikaan die echte Amerikaanse muziek maakt. Live, voor een echt Amerikaans publiek van langgestraften in de extra-zwaarbeveiligde strafinrichting van Californië, San Quentin. Wie kan dat anders zijn dan the man in black, Johnny Cash?
Cash liep in 1969 al heel wat jaren mee. Zijn eerste opnames dateren van 1955, in Memphis. Hit na hit kwam in die tijd uit de Sun-studio, niet alleen van Johnny Cash, maar bijvoorbeeld ook van Elvis en Jerry Lee Lewis. De succesvolle carrière van de artiest Johnny Cash werd echter overschaduwd door de stevige alcohol- en pillenverslaving van de mens. In 1968 zat-ie volledig aan de grond. Huwelijk op de klippen, arrestatie na arrestatie wegens possession -nooit veroordeeld overigens- en al een tijdje geen hits meer. Maar, met een beetje hulp van zijn vrienden en zijn nieuwe liefde June Carter kwam hij er weer bovenop. Hij kickte af en hervond de Heer.
Zijn welgemeende solidariteit met de onderkant van de samenleving had hij nooit onder stoelen of banken gestoken. Hij maakte een spraakmakende en spectaculaire toernee langs penitentiaire inrichtingen. Twee van die optredens werden op elpee uitgebracht: At Folsom Prison (1968) en At San Quentin (1969). Beide waren buitengewoon succesvol: At San Quentin werd zelfs het meest verkochte album in de VS van 1969.
De shows waren groots opgezet. Cash trad op, met zijn begeleidingsband. Maar ook Carl Perkins was van de partij, net als de Carter-family. Om de beurt een korte set. Op de elpee staan alleen de songs van Cash zelf. Veel bekende hits. En natuurlijk jail-songs zoals Folsom Prison Blues ("I shot a man in Reno, just to watch him die") en San Quentin ("San Quentin, I hate every inch of you"). Het waren vooral deze liedjes waardoor de emoties onder het publiek hoog opliepen. Althans, dat dachten we als luisteraars. Wisten wij veel dat de inmates tijdens het optreden absoluut geen toejuichingen mochten doen en dat die er allemaal achteraf ingemonteerd waren!
De liedjes kwamen in ingekorte en gecensureerde vorm (de sonofabitch in de single A Boy Named Sue was kennelijk te erg voor onze oren en werd weggebeept), in een andere volgorde dan ze waren opgevoerd op de elpee. Maar dat mocht de pret niet drukken.
De 2000-cd-reissue had nog acht liedjes meer, maar het was nog steeds niet het volledige concert. Dat kwam pas beschikbaar in de 2006-uitgave: maar liefst twee cd's plus een dvd met onder andere de tv-documentaire die van het optreden is gemaakt.
Trivia: een van de belangrijke openstaande vragen in mijn leven heeft betrekking op het Amerikaanse strafsysteem: hoe kan het in hemelsnaam dat een man die een moord pleegt in Reno, Nevada terecht komt in de Folsom strafgevangenis in Californië?
Johnny Cash at San Quentin
Na eerst een Ierse mevrouw in Amerika (Dusty) en een Amerikaanse meneer in Engeland (Scott), is nu de beurt aan een echte Amerikaan die echte Amerikaanse muziek maakt. Live, voor een echt Amerikaans publiek van langgestraften in de extra-zwaarbeveiligde strafinrichting van Californië, San Quentin. Wie kan dat anders zijn dan the man in black, Johnny Cash?Cash liep in 1969 al heel wat jaren mee. Zijn eerste opnames dateren van 1955, in Memphis. Hit na hit kwam in die tijd uit de Sun-studio, niet alleen van Johnny Cash, maar bijvoorbeeld ook van Elvis en Jerry Lee Lewis. De succesvolle carrière van de artiest Johnny Cash werd echter overschaduwd door de stevige alcohol- en pillenverslaving van de mens. In 1968 zat-ie volledig aan de grond. Huwelijk op de klippen, arrestatie na arrestatie wegens possession -nooit veroordeeld overigens- en al een tijdje geen hits meer. Maar, met een beetje hulp van zijn vrienden en zijn nieuwe liefde June Carter kwam hij er weer bovenop. Hij kickte af en hervond de Heer.
Zijn welgemeende solidariteit met de onderkant van de samenleving had hij nooit onder stoelen of banken gestoken. Hij maakte een spraakmakende en spectaculaire toernee langs penitentiaire inrichtingen. Twee van die optredens werden op elpee uitgebracht: At Folsom Prison (1968) en At San Quentin (1969). Beide waren buitengewoon succesvol: At San Quentin werd zelfs het meest verkochte album in de VS van 1969.
De shows waren groots opgezet. Cash trad op, met zijn begeleidingsband. Maar ook Carl Perkins was van de partij, net als de Carter-family. Om de beurt een korte set. Op de elpee staan alleen de songs van Cash zelf. Veel bekende hits. En natuurlijk jail-songs zoals Folsom Prison Blues ("I shot a man in Reno, just to watch him die") en San Quentin ("San Quentin, I hate every inch of you"). Het waren vooral deze liedjes waardoor de emoties onder het publiek hoog opliepen. Althans, dat dachten we als luisteraars. Wisten wij veel dat de inmates tijdens het optreden absoluut geen toejuichingen mochten doen en dat die er allemaal achteraf ingemonteerd waren!
De liedjes kwamen in ingekorte en gecensureerde vorm (de sonofabitch in de single A Boy Named Sue was kennelijk te erg voor onze oren en werd weggebeept), in een andere volgorde dan ze waren opgevoerd op de elpee. Maar dat mocht de pret niet drukken.
Tracks
Wanted Man - Wreck of the Old 97 - I Walk the Line - Darling Companion - Starkville City Jail - San Quentin - San Quentin - A Boy Named Sue - (There'll be) Peace in the Valley - Folsom Prison BluesDe 2000-cd-reissue had nog acht liedjes meer, maar het was nog steeds niet het volledige concert. Dat kwam pas beschikbaar in de 2006-uitgave: maar liefst twee cd's plus een dvd met onder andere de tv-documentaire die van het optreden is gemaakt.
Trivia: een van de belangrijke openstaande vragen in mijn leven heeft betrekking op het Amerikaanse strafsysteem: hoe kan het in hemelsnaam dat een man die een moord pleegt in Reno, Nevada terecht komt in de Folsom strafgevangenis in Californië?
Reacties
Over existentiele gevangenisvragen: waarom was toen iedereen in de gevangenis blank en is nu iedereen daar zwart (iig. in Amerika)?