Two Sevens Clash

Culture

Gisteren was het 7 juli, de zevende van de zevende. En 7 juli betekent voor mij: reggae. Normaal gesproken ben ik geen buitengewoon reggae-fan, maar één dag per jaar maak ik dus een uitzondering. Op die dag pak ik de cd "Two Sevens Clash" van het Jamaicaanse trio Culture uit de kast en die gaat dan een dag lang in de speler. Vrolijke muziek met een spirituele boodschap.

Two Sevens Clash dateert uit 1976. Veel rasta's in Jamaica zagen uit naar de datum 7 juli 1977, 7-7-'77. Het getal zeven is immers een geluksgetal en op die datum zou wel eens iets heel bijzonders kunnen gebeuren: er waren nogal wat rastafari's die verwachtten dat op die dag de beloften van hun grote profeet Marcus Garvey werkelijkheid zouden worden. En in die blijde verwachting zongen de drie leden van Culture hun blijde boodschap.

Two Sevens Clash is een bijzonder reggae-album. Wanneer je bij reggae direct aan Bob Marley denkt, neem dan eens de moeite om naar Culture te luisteren. Driestemmige zang, liedjes met een boodschap, simpele rechttoe-rechtaan begeleiding: bas en drums, knetterende slaggitaar, piano, saxofoon, trompetten en trombones, er gebeurt van alles. Liedjes waarin de positieve rasta-boodschap centraal staat. Hier word je vrolijk van.

Tracklist: Get Ready To Ride The Lion To Zion / Black Starliner Must Come / Jah Pretty Face / See Them A Come / Natty Dread Taking Over / Calling Rasta Far I / I'm Alone In The Wilderness / Pirate Days / Two Sevens Clash / I'm Not Ashamed

Dit was het eerste album van Culture. Het betekende voor hen direct een doorbraak in zowel Jamaica als het Verenigd Koninkrijk. Ze zijn er nog steeds, en ze hebben nog steeds heel veel succes, zowel met hun albums als met hun opwindende live-optredens.

Reacties

Freek zei…
Ook een album voor mijn CD wisselaar?
juli 10, 2006
Frans zei…
Zeer zeker. Alleen in de zomer. En met het raampje open.
juli 10, 2006
Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

kersen keren

“Als het dit pinksterweekend inderdaad mooi weer wordt, dan kunnen we heel binnenkort weer kersen keren in de Betuwe”. Met een mysterieuze glimlach nodigt de man tegenover mij me uit om te reageren op deze indringende mededeling. Kersen keren? Daar heb ik nog nooit van gehoord. Ik krijg het gevoel dat ik in de maling word genomen. Maar aan de andere kant, ik ken de man als een serieuze manager, en hij komt tenslotte uit de Betuwe dus hij zal het beter weten dan ik. “Vroeger als jonge jongen deed ik dat veel. Je moet weten, die kersen hangen aan de boom en hebben de zon nodig om mooi rood te worden. Als je ze niet steeds omdraait, dan worden ze maar aan één kant rood en blijft de andere kant groen. Dat kan niet natuurlijk”. Ik probeer het me voor te stellen: ik ga op een trapje onder de boom staan en reik tot hoog boven mijn hoofd om een jonge kers om te draaien, heel voorzichtig zodat het steeltje niet afbreekt – en tsjak, daar sta ik met een klein kersje in mijn hand. Ik voel dat ik e
Meer lezen

5th Dimension Television

5:00 The White Hole Vandaag: I Can See For Miles (z/w). Documentaire uit 1990 van Germaine Davis. Na een ernstig auto-ongeluk werd bij de blanke peuter Budd Hilky uit Cincinnati het hoornvlies van de overleden jazztrompettist en oogdonor Miles Davis ingebracht. De kleine Budd was jarenlang niet voor de etalages van muziekwinkels weg te slaan. Zie ook: Het kon niet en toch gebeurde het .
Meer lezen

De mate van rampzaligheid

De onvolprezen Battus heeft dertig jaar geleden de aanzet gegeven tot wat hij noemde De Encyclopedie . Daarin beschrijft hij het hele leven en hele wereld. Jammergenoeg nog slechts in tweeënvijftig trefwoorden, maar dat mag de pret niet drukken. Deze encyclopedie is voorwaar geen gemeengoed bij het grote publiek geworden. Dat is jammer. Ik wil bij deze een poging doen om u als lezer deelgenoot te maken van enkele van Battus' unieke analyses van het leven en de wereld. Ik zal dat doen door van tijd tot tijd de beschrijving van een trefwoord, een entry zoals we dat zouden kunnen noemen, hier te publiceren. Met dank aan Battus natuurlijk. Ramp , hoe erg wij een ramp vinden, hangt af van het aantal slachtoffers dat erbij is te betreuren (dit aantal zal ik verder met N aanduiden), het aantal kilometers dat ons scheidt van de plaats van de ramp (die afstand zal ik verder A noemen), en het aantal jaren dat tussen ons en de ramp ligt (dit tijdsverschil geef ik voortaan door T aan). Ik
Meer lezen