cd-boxen

Je kent ze misschien wel, die mooie cd-boxen, speciale uitgaven met drie of vier cd’s, vaak ook nog met een dvd’tje erbij. Doorgaans in een fraaie doos, inclusief boekwerkje met foto’s, teksten en een heel verhaal. Worden in kleine oplages gemaakt, marketing helemaal gericht op de hard-core-fan. En het werkt: de boxen zijn een lust voor het oog. Dat wil zeggen, in de winkel. Franz is er gek op!
Deze speciale uitgaven oefenen een buitengewone aantrekkingskracht uit, ondanks dat ze schreeuwend duur zijn. En uiteindelijk gaat Franz voor de bijl, trekt-ie zijn portemonnee en gaat hij tot aanschaf over. Voor de heb, zoals dat heet. Hij heeft er inmiddels vijf:

  • Beach Boys – The Pet Sounds Sessions
  • David Bowie – Sound + Vision
  • Golden Earring – The Devil Made us do it
  • Bruce Springsteen – Born to Run
  • Bruce Springsteen – Live 1975-1985

Maar dan: wat doe je ermee? Waar bewaar je deze dozen? Daar heeft Franz nog geen goede oplossing voor. Ze passen vanwege hun odd-size natuurlijk niet in de kast met cd’s. En om ze tussen de romans in de boekenkast te zetten, dat kan toch niet de bedoeling zijn. De dozen schreeuwen er immers om om gezien te worden. Ze liggen nu op een stapeltje op een lege plank van de boekenkast. Zonde.

Reacties

Freek zei…
Eigen kastje?
juni 06, 2006
Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

kersen keren

“Als het dit pinksterweekend inderdaad mooi weer wordt, dan kunnen we heel binnenkort weer kersen keren in de Betuwe”. Met een mysterieuze glimlach nodigt de man tegenover mij me uit om te reageren op deze indringende mededeling. Kersen keren? Daar heb ik nog nooit van gehoord. Ik krijg het gevoel dat ik in de maling word genomen. Maar aan de andere kant, ik ken de man als een serieuze manager, en hij komt tenslotte uit de Betuwe dus hij zal het beter weten dan ik. “Vroeger als jonge jongen deed ik dat veel. Je moet weten, die kersen hangen aan de boom en hebben de zon nodig om mooi rood te worden. Als je ze niet steeds omdraait, dan worden ze maar aan één kant rood en blijft de andere kant groen. Dat kan niet natuurlijk”. Ik probeer het me voor te stellen: ik ga op een trapje onder de boom staan en reik tot hoog boven mijn hoofd om een jonge kers om te draaien, heel voorzichtig zodat het steeltje niet afbreekt – en tsjak, daar sta ik met een klein kersje in mijn hand. Ik voel dat ik e
Meer lezen

5th Dimension Television

5:00 The White Hole Vandaag: I Can See For Miles (z/w). Documentaire uit 1990 van Germaine Davis. Na een ernstig auto-ongeluk werd bij de blanke peuter Budd Hilky uit Cincinnati het hoornvlies van de overleden jazztrompettist en oogdonor Miles Davis ingebracht. De kleine Budd was jarenlang niet voor de etalages van muziekwinkels weg te slaan. Zie ook: Het kon niet en toch gebeurde het .
Meer lezen

De mate van rampzaligheid

De onvolprezen Battus heeft dertig jaar geleden de aanzet gegeven tot wat hij noemde De Encyclopedie . Daarin beschrijft hij het hele leven en hele wereld. Jammergenoeg nog slechts in tweeënvijftig trefwoorden, maar dat mag de pret niet drukken. Deze encyclopedie is voorwaar geen gemeengoed bij het grote publiek geworden. Dat is jammer. Ik wil bij deze een poging doen om u als lezer deelgenoot te maken van enkele van Battus' unieke analyses van het leven en de wereld. Ik zal dat doen door van tijd tot tijd de beschrijving van een trefwoord, een entry zoals we dat zouden kunnen noemen, hier te publiceren. Met dank aan Battus natuurlijk. Ramp , hoe erg wij een ramp vinden, hangt af van het aantal slachtoffers dat erbij is te betreuren (dit aantal zal ik verder met N aanduiden), het aantal kilometers dat ons scheidt van de plaats van de ramp (die afstand zal ik verder A noemen), en het aantal jaren dat tussen ons en de ramp ligt (dit tijdsverschil geef ik voortaan door T aan). Ik
Meer lezen