lezen doet schrijven doet lezen

Er zit vanmorgen een lange e-mail in mijn Inbox, getiteld "wordt vervolgd". Een opvallende titel, daar deze zinsnede meestal onderaan een stuk staat, en niet erboven. De e-mail komt van Jack, die uitgebreid beschrijft hoe hij, enthousiast geworden door mijn korte beschrijving van het boek, op zoek is gegaan naar een Engelstalige uitgave van The Ground Beneath Her Feet. Hij is nog niet geslaagd. Wel heeft hij op het internet de tekst van het eerste hoofdstuk The Keeper of Bees gevonden. Hij schrijft dat hij tot halverwege is gekomen en heel benieuwd is naar hoe het verder gaat. Jack's e-mail is mooi geschreven, bijna té mooi voor een e-mail. Jack is iemand die een interessante weblog zou kunnen maken. Ik merk aan alles dat hij geïnteresseerd is in het boek en dat ik dat erg leuk vind. Ik hoop wel dat het boek hem niet zal tegenvallen – ik voel dat ik met mijn eigen enthousiasme iets van een verantwoordelijkheid op me heb genomen. Maar aan de andere kant heb ik er alle vertrouwen in dat ook anderen net als ik van dit boek zullen genieten.

Ik klik zelf ook door naar de site en lees het eerste hoofdstuk; het pakt me weer direct. Ook FritZ is van plan om dit boek te lezen op vakantie. Leuk, kunnen we met z'n drietjes leeservaringen uitwisselen.

Reacties

Freek zei…
Het is en blijft jouw mening over de boeken van Rushdie. Natuurlijk hoop ik dat ik het ook mooie boeken vind. Als het voor mij toch tegenvalt, betekent dat we een andere mening hebben over de boeken. Het verantwoordelijkheidsgevoel ligt in dit geval toch vooral bij de ontvanger, bij mij en Jack dus. Hoe gaan wij om met jouw subjectieve informatie?
juni 29, 2006
Anoniem zei…
Maak je geen zorgen Franz.
Ik heb me wel eens door heel taaie boeken geworsteld.
Bovendien heb ik ruim 10 jaar als vrijwilliger gewerkt bij de openbare bibliotheek in m'n geboorteplaats. In die periode las ik alles wat los en vast zat.
Het eerste hoofdstuk van The ground beneath her feet geeft me voldoende vertrouwen. Ik ga hier vast van genieten.
juni 30, 2006
Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

kersen keren

“Als het dit pinksterweekend inderdaad mooi weer wordt, dan kunnen we heel binnenkort weer kersen keren in de Betuwe”. Met een mysterieuze glimlach nodigt de man tegenover mij me uit om te reageren op deze indringende mededeling. Kersen keren? Daar heb ik nog nooit van gehoord. Ik krijg het gevoel dat ik in de maling word genomen. Maar aan de andere kant, ik ken de man als een serieuze manager, en hij komt tenslotte uit de Betuwe dus hij zal het beter weten dan ik. “Vroeger als jonge jongen deed ik dat veel. Je moet weten, die kersen hangen aan de boom en hebben de zon nodig om mooi rood te worden. Als je ze niet steeds omdraait, dan worden ze maar aan één kant rood en blijft de andere kant groen. Dat kan niet natuurlijk”. Ik probeer het me voor te stellen: ik ga op een trapje onder de boom staan en reik tot hoog boven mijn hoofd om een jonge kers om te draaien, heel voorzichtig zodat het steeltje niet afbreekt – en tsjak, daar sta ik met een klein kersje in mijn hand. Ik voel dat ik e
Meer lezen

5th Dimension Television

5:00 The White Hole Vandaag: I Can See For Miles (z/w). Documentaire uit 1990 van Germaine Davis. Na een ernstig auto-ongeluk werd bij de blanke peuter Budd Hilky uit Cincinnati het hoornvlies van de overleden jazztrompettist en oogdonor Miles Davis ingebracht. De kleine Budd was jarenlang niet voor de etalages van muziekwinkels weg te slaan. Zie ook: Het kon niet en toch gebeurde het .
Meer lezen

Het wonder van Haarlem

Afbeelding
In de auto onderweg naar huis leest El een verhaal voor uit het boek van Lennaert Nijgh . Het verhaal gaat over een schilderij. Op een opmerkelijk schilderij van Cornelis Cornelisz van Haarlem (1562 - 1638) dat in het Haarlemse Frans Halsmuseum hangt, nippelt een monnik geconcentreerd de borst van een non. Het merkwaardige werk uit 1591 kreeg oorspronkelijk de titel: 'Monnik en Bagijn'. Het is later omschreven als 'monnik die den borsten betast', 'Broeder Cornelis en zijn meisje' en 'Het wonder van Haarlem'. Het Frans Halsmuseum houdt het op 'Een monnik en een begijn'. Lang heeft men gedacht dat hier het losbandige leven van Middeleeuwse kloosterlingen aan de kaak werd gesteld. Want we gaan er maar even van uit dat het glas wijn en de vruchten op de tafel niets met Sonja Bakker te maken hebben. Vandaag de dag nemen we aan dat hier een tamelijk bizar mirakel is uitgebeeld. De kern van het verhaal is als volgt. De non was beschuldigd van het ter we
Meer lezen