De terrorist als popidool

Baader (2002)

Vanavond op tv een zeldzaam slechte film gezien: "Baader" van regisseur Chris Roth. Ik las de aankondiging en heb vervolgens verzuimd om me even van tevoren te oriënteren. Dus zat ik met hooggespannen verwachtingen klaar. De periode 1969 - 1977 in Duitsland, de Bleierne Zeit, zoals deze in een andere (wél uitstekende) film wordt genoemd, biedt materiaal te over om een meer dan onderhoudende speelfilm te kunnen maken. Dat is Roth niet gelukt.

De film gaat over het leven van Andreas Baader, oprichter en leider van de Rote Armee Fraktion, ook wel bekend als Baader-Meinhof-Gruppe, een Duits stelletje anarchisten dat het land jarenlang teisterde met hun stadsguerilla. Bankovervallen, brandstichtingen, aanslagen, ontvoeringen, vliegtuigkapingen, politieke moorden, you name it.

Maar de film vertelt een heel ander verhaal. We zien Andreas ('Andi') als een soort popidool. Niks revolutionairs. Meer Robbie Williams dan Che Guevara. De regisseur laat zich ook niet beperken door zoiets triviaals als wat er werkelijk is gebeurd. Zo wordt de hoofdpersoon aan het einde van de film doorzeefd met politiekogels, terwijl in werkelijkheid Baader is gearresteerd in zijn onderbroek. En heeft hij nog jaren in de speciaal voor hem en zijn anarchistenvrienden gebouwde Stammheim-gevangenis doorgebracht voordat hij daar onder nooit helemaal opgehelderde omstandigheden overleed. In de film lijkt Baader meer geinteresseerd in vrouwen en BMW's dan in de omverwerping van het militair-industriële complex, in de gelijkwaardige behandeling van vrouwen of in de emancipatie van arbeiders.

Nog slecht geacteerd ook.

Kijken naar deze film was tijdverspilling. En ergerniswekkend. Géén aanrader dus.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

kersen keren

“Als het dit pinksterweekend inderdaad mooi weer wordt, dan kunnen we heel binnenkort weer kersen keren in de Betuwe”. Met een mysterieuze glimlach nodigt de man tegenover mij me uit om te reageren op deze indringende mededeling. Kersen keren? Daar heb ik nog nooit van gehoord. Ik krijg het gevoel dat ik in de maling word genomen. Maar aan de andere kant, ik ken de man als een serieuze manager, en hij komt tenslotte uit de Betuwe dus hij zal het beter weten dan ik. “Vroeger als jonge jongen deed ik dat veel. Je moet weten, die kersen hangen aan de boom en hebben de zon nodig om mooi rood te worden. Als je ze niet steeds omdraait, dan worden ze maar aan één kant rood en blijft de andere kant groen. Dat kan niet natuurlijk”. Ik probeer het me voor te stellen: ik ga op een trapje onder de boom staan en reik tot hoog boven mijn hoofd om een jonge kers om te draaien, heel voorzichtig zodat het steeltje niet afbreekt – en tsjak, daar sta ik met een klein kersje in mijn hand. Ik voel dat ik e
Meer lezen

5th Dimension Television

5:00 The White Hole Vandaag: I Can See For Miles (z/w). Documentaire uit 1990 van Germaine Davis. Na een ernstig auto-ongeluk werd bij de blanke peuter Budd Hilky uit Cincinnati het hoornvlies van de overleden jazztrompettist en oogdonor Miles Davis ingebracht. De kleine Budd was jarenlang niet voor de etalages van muziekwinkels weg te slaan. Zie ook: Het kon niet en toch gebeurde het .
Meer lezen

De mate van rampzaligheid

De onvolprezen Battus heeft dertig jaar geleden de aanzet gegeven tot wat hij noemde De Encyclopedie . Daarin beschrijft hij het hele leven en hele wereld. Jammergenoeg nog slechts in tweeënvijftig trefwoorden, maar dat mag de pret niet drukken. Deze encyclopedie is voorwaar geen gemeengoed bij het grote publiek geworden. Dat is jammer. Ik wil bij deze een poging doen om u als lezer deelgenoot te maken van enkele van Battus' unieke analyses van het leven en de wereld. Ik zal dat doen door van tijd tot tijd de beschrijving van een trefwoord, een entry zoals we dat zouden kunnen noemen, hier te publiceren. Met dank aan Battus natuurlijk. Ramp , hoe erg wij een ramp vinden, hangt af van het aantal slachtoffers dat erbij is te betreuren (dit aantal zal ik verder met N aanduiden), het aantal kilometers dat ons scheidt van de plaats van de ramp (die afstand zal ik verder A noemen), en het aantal jaren dat tussen ons en de ramp ligt (dit tijdsverschil geef ik voortaan door T aan). Ik
Meer lezen