On an Island

Borkum

Vandaag een leuk uitstapje gemaakt. Naar het Duitse waddeneiland Borkum. Op alle Nederlandse waddeneilanden zijn we al een keertje geweest, maar op Borkum waren we nog niet eerder. Om kwart over negen arriveerden we bij de plaats waar de veerboot vertrekt, de Groningse Eemshaven. We parkeerden onze auto naast de volledig afgebrande opslagloodsen met afval; de afvalhopen smeulden nog volop.

Eerst zien we de catamaran-ferry naar Helgoland vertrekken, daarna kunnen we aan boord van de Münsterland, die ons naar het eiland aan de overkant zal brengen. Terwijl we in de rij staan, komen twee jongens vragen waar de boot naar Helgoland vertrekt; die hadden ze dus net gemist - de volgende gaat over veertien dagen. Het is druk met badgasten. We hebben deze dag goed gepland: het is vandaag heerlijk weer voor een dagje strand.

De overtocht duurt ongeveer een uur. Op het eiland staat een leuk klein treintje klaar dat alle bezoekers van de haven naar het stadje rijdt. Geinig.

Borkum is een traditionele badplaats. Met een groot strand, een boulevard met grote badhotels in klassieke stijl, en daarachter smalle straatjes met restaurants en winkeltjes. Lekker gewandeld, in het zonnetje gezeten, koffie gedronken, ijsjes gegeten.

Borkum strand

's Middags weer terug met het treintje. En met de boot van tien over half zes terug naar de Eemshaven. Onderweg nog even wat gegeten bij het Hajé-restaurant in Joure. Om elf uur thuis. Prima dag!

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

kersen keren

“Als het dit pinksterweekend inderdaad mooi weer wordt, dan kunnen we heel binnenkort weer kersen keren in de Betuwe”. Met een mysterieuze glimlach nodigt de man tegenover mij me uit om te reageren op deze indringende mededeling. Kersen keren? Daar heb ik nog nooit van gehoord. Ik krijg het gevoel dat ik in de maling word genomen. Maar aan de andere kant, ik ken de man als een serieuze manager, en hij komt tenslotte uit de Betuwe dus hij zal het beter weten dan ik. “Vroeger als jonge jongen deed ik dat veel. Je moet weten, die kersen hangen aan de boom en hebben de zon nodig om mooi rood te worden. Als je ze niet steeds omdraait, dan worden ze maar aan één kant rood en blijft de andere kant groen. Dat kan niet natuurlijk”. Ik probeer het me voor te stellen: ik ga op een trapje onder de boom staan en reik tot hoog boven mijn hoofd om een jonge kers om te draaien, heel voorzichtig zodat het steeltje niet afbreekt – en tsjak, daar sta ik met een klein kersje in mijn hand. Ik voel dat ik e
Meer lezen

5th Dimension Television

5:00 The White Hole Vandaag: I Can See For Miles (z/w). Documentaire uit 1990 van Germaine Davis. Na een ernstig auto-ongeluk werd bij de blanke peuter Budd Hilky uit Cincinnati het hoornvlies van de overleden jazztrompettist en oogdonor Miles Davis ingebracht. De kleine Budd was jarenlang niet voor de etalages van muziekwinkels weg te slaan. Zie ook: Het kon niet en toch gebeurde het .
Meer lezen

De mate van rampzaligheid

De onvolprezen Battus heeft dertig jaar geleden de aanzet gegeven tot wat hij noemde De Encyclopedie . Daarin beschrijft hij het hele leven en hele wereld. Jammergenoeg nog slechts in tweeënvijftig trefwoorden, maar dat mag de pret niet drukken. Deze encyclopedie is voorwaar geen gemeengoed bij het grote publiek geworden. Dat is jammer. Ik wil bij deze een poging doen om u als lezer deelgenoot te maken van enkele van Battus' unieke analyses van het leven en de wereld. Ik zal dat doen door van tijd tot tijd de beschrijving van een trefwoord, een entry zoals we dat zouden kunnen noemen, hier te publiceren. Met dank aan Battus natuurlijk. Ramp , hoe erg wij een ramp vinden, hangt af van het aantal slachtoffers dat erbij is te betreuren (dit aantal zal ik verder met N aanduiden), het aantal kilometers dat ons scheidt van de plaats van de ramp (die afstand zal ik verder A noemen), en het aantal jaren dat tussen ons en de ramp ligt (dit tijdsverschil geef ik voortaan door T aan). Ik
Meer lezen