De 100 dagen van Balkenende, Bos en Rouvoet

We zijn op driekwart. Het (ons?) nieuwe kabinet is 75 dagen onderweg. En ze hebben ons beloofd dat ze de eerste honderd dagen gebruiken om "in contact te komen met de samenleving". Ze weten wel wat ze willen, maar ze willen graag uit onze samenleving horen welke prioriteiten ze zouden moeten stellen, en hoe ze het het beste kunnen aanpakken. Klinkt allemaal wel goed, maar ik merk dat ik wat ongeduldig word. Het kabinet is ondergedompeld in hun contact met de basis, we zien of horen er helemaal niets van. Waar zijn ze? Wat doen ze? Waar leidt dit allemaal toe?

Dit kabinet heeft geen gezicht. Ik mis vooral Balkenende en Bos. Dat zijn per slot de twee mannen die dit kabinet duidelijk smoel moeten geven. Maar niks. Van Balkenende verbaast me dat nog niet eens. We hebben hem in de vorige kabinetten leren kennen als een minister-president die vooral reageert op de dingen die gebeuren. Het is nooit de man geweest die de agenda bepaalt. Een kundig manager (vergeef hem even die eerste drama-fase met de LPF), geen leider.

Maar van Bos valt het me tot nu toe zwaar tegen; ik had meer verwacht. De PvdA (lees: Bos) is de binding met de basis kwijt. De onderstroom in de samenleving is het vertrouwen in de politiek kwijt - SP en PVV gedijen prima in deze situatie. De SP zal met name de PvdA het vuur na aan de schenen leggen. En de PvdA kennende zal de onvrede over het gebrek aan electoraal succes al snel leiden tot interne revoluties. Daarmee komt Bos vanuit twee kanten onder druk te staan: van buiten en van binnen. En dan zit hij ook nog in de ongemakkelijke positie van vice-premier, waarin hij gebonden is aan het regeerakkoord en dus nooit vrijuit het PvdA-standpunt kan brengen. Ik verwacht dat Bos deze druk niet zal kunnen weerstaan.

Eind mei zitten die honderd dagen erop. Ik merk bij mezelf gemengde gevoelens: moet ik gewoon nog even geduld hebben voordat ik over een paar weken steil achterover sla van de daadkrachtige, inspirende, visionaire plannen? Gelooft u het?

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

kersen keren

“Als het dit pinksterweekend inderdaad mooi weer wordt, dan kunnen we heel binnenkort weer kersen keren in de Betuwe”. Met een mysterieuze glimlach nodigt de man tegenover mij me uit om te reageren op deze indringende mededeling. Kersen keren? Daar heb ik nog nooit van gehoord. Ik krijg het gevoel dat ik in de maling word genomen. Maar aan de andere kant, ik ken de man als een serieuze manager, en hij komt tenslotte uit de Betuwe dus hij zal het beter weten dan ik. “Vroeger als jonge jongen deed ik dat veel. Je moet weten, die kersen hangen aan de boom en hebben de zon nodig om mooi rood te worden. Als je ze niet steeds omdraait, dan worden ze maar aan één kant rood en blijft de andere kant groen. Dat kan niet natuurlijk”. Ik probeer het me voor te stellen: ik ga op een trapje onder de boom staan en reik tot hoog boven mijn hoofd om een jonge kers om te draaien, heel voorzichtig zodat het steeltje niet afbreekt – en tsjak, daar sta ik met een klein kersje in mijn hand. Ik voel dat ik e
Meer lezen

5th Dimension Television

5:00 The White Hole Vandaag: I Can See For Miles (z/w). Documentaire uit 1990 van Germaine Davis. Na een ernstig auto-ongeluk werd bij de blanke peuter Budd Hilky uit Cincinnati het hoornvlies van de overleden jazztrompettist en oogdonor Miles Davis ingebracht. De kleine Budd was jarenlang niet voor de etalages van muziekwinkels weg te slaan. Zie ook: Het kon niet en toch gebeurde het .
Meer lezen

De mate van rampzaligheid

De onvolprezen Battus heeft dertig jaar geleden de aanzet gegeven tot wat hij noemde De Encyclopedie . Daarin beschrijft hij het hele leven en hele wereld. Jammergenoeg nog slechts in tweeënvijftig trefwoorden, maar dat mag de pret niet drukken. Deze encyclopedie is voorwaar geen gemeengoed bij het grote publiek geworden. Dat is jammer. Ik wil bij deze een poging doen om u als lezer deelgenoot te maken van enkele van Battus' unieke analyses van het leven en de wereld. Ik zal dat doen door van tijd tot tijd de beschrijving van een trefwoord, een entry zoals we dat zouden kunnen noemen, hier te publiceren. Met dank aan Battus natuurlijk. Ramp , hoe erg wij een ramp vinden, hangt af van het aantal slachtoffers dat erbij is te betreuren (dit aantal zal ik verder met N aanduiden), het aantal kilometers dat ons scheidt van de plaats van de ramp (die afstand zal ik verder A noemen), en het aantal jaren dat tussen ons en de ramp ligt (dit tijdsverschil geef ik voortaan door T aan). Ik
Meer lezen