Franz' Golden Years

Eros Ramazzotti - Ali e Radici Tour 2009/2010 - Ahoy Rotterdam, 28 oktober 2009 Vanavond weer eens een prima concert bijgewoond. Eros Ramazzotti. Dit was al de derde keer dat ik hem zag en het was net als de vorige keren weer erg goed. Geen verrassingen, geen nieuwe geluiden, geen onverwachte stijlwijzigingen of andere artistieke fratsen, maar gewoon traditionele klasse. Lekkere meezingers, enthousiast en met af en toe lekker veel overdreven bombast over het voetlicht gebracht. Eros is op 21 oktober in Rimini begonnen aan een grote toernee, Ali e Radici 2009/2010, vijfenzestig shows, en de twee shows in Rotterdam (27 en 28 oktober) waren de vierde en vijfde van deze Europese toernee, met tussendoor Nice en Luxemburg. Natuurlijk liedjes van zijn meest recente cd Ali e Radici en heel veel liedjes die hij al jaren speelt. Natuurlijk het liedje waarmee hij ooit doorbrak, Terra Promessa, zijn megahits Musica é, Se Bastasse di una Canzone, Cose della Vita, Un' Emozione per Sempre en You...

Bob Dylan - Christmas in the Heart Tijd voor een onthulling: het is niet zonder gêne dat ik hier beken dat ik afgelopen weekend een cd met kerstliedjes heb gespeeld. De pepernoten liggen bij wijze van spreken nog niet in schappen of daar is al de eerste kerstplaat van het nog lang niet begonnen seizoen. De aanleiding is natuurlijk de nieuwe cd van Bob Dylan: Christmas in the Heart . Ik kon mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen; ik hoop op enig begrip. Ik moet zeggen: het valt me niet tegen. Nu stel ik voorop dat ik mijn verwachtingsniveau erg laag had gesteld; een paar weken geleden kon je al enkele fragmenten beluisteren op amazon.com. En het leeuwendeel van de liedjes voldoet aan dat verwachtingsniveau: belletjes, koortjes, helemaal in de traditionele Amerikaanse stijl van de jaren veertig en vijftig. Geen nieuwe zelfgeschreven liedjes, maar allemaal al bestaande, vijftien stuks. De meeste ook erg bekend ( Little Drummer Boy , Hark the Herald Angels Sing , Silver Bells ). En weinig...

Gerrit Zalm, Frank de Grave, Robin Linschoten, Ed Nijpels, diverse VVD'ers vonden na hun politieke carrière een plekje in de schijnbare luwte van het bestuur van de DSB Bank. Dat college van VVD-alumni heeft het momenteel zwaar. Die tent is failliet, de ondergang van een imperium. De Nederlandsche Bank neemt het bewind over; Dirk Scheringa is uit de macht gezet, de val van de keizer. Drama voor de werknemers, die maar moeten afwachten of ze straks nog een baan hebben. Onzekerheid voor de klanten, die zullen moeten afwachten hoe het straks met hun betaalrekening, spaargeld, deposito, lening of hypotheek zal gaan. En eigenlijk ook een drama voor de sport in Nederland. Voetbal, schaatsen, wielrennen, judo, de DSB Bank doet natuurlijk heel veel aan sportsponsoring. Zegt dit iets over VVD'ers? Gerrit Zalm in nauwe schoentjes.

Eerst zou het kabinet de Hertogin Hedwigepolder onder water laten lopen. Maar toen dat plan op weerstand stuitte, maakte het kabinet een 180 0 flip-flop: de natuur zou op een andere manier worden gecompenseerd. Ondanks dat er al heel wat was gestudeerd op alternatieven, en dat de conclusie was dat die er niet waren. En vandaag maakt het kabinet dus een tweede 180 0 flip-flop: toch ontpolderen. Ja, als je twee keer rechtsomkeert maakt, dan sta je weer met je neus in dezelfde richting. Heb je alleen maar een rondje gedraaid en ben je niets opgeschoten. Van een afstandje ziet dat er wel koddig uit. Maar voor je kan ontpolderen moet je eerst de grond verwerven. Dat wordt onteigenen, want de huidige grondeigenaar heeft al aangegeven dat hij niet zal meewerken aan het ontpolderplan. Die eigenaar overigens blijkt een Vlaming te zijn, meneer Gery de Cloedt. Fokker van polopaarden. Die gaat dus nog dwarsliggen.

"Doe je eens iets concreets aan ontwikkelingssamenwerking in een arm Afrikaans land, is het weer niet goed. Wat willen ze nou, die zeurpieten in de Tweede Kamer. Ze willen kennelijk niet snappen dat we nu eenmaal een systeem hebben waarin zij de onderdanen vertegenwoordigen. En waar onderdanen zijn, daar moeten ook bovendanen zijn. Het is allemaal kinnesinne. Dat zij niet zo'n mooi vakantiehuisje hebben. Gelukkig snapt Balkenende heel goed hoe het werkt. Hij weet hoe de hazen lopen, om hier maar eens een woordgrapje te maken. Er is natuurlijk helemaal niks mis met dat project. Als je in dat soort landen iets voor elkaar wil krijgen, dan moet je je aan de lokale mores op het gebied van zakendoen houden. Kwestie van denken in het groot. Nou kunnen wij Oranjes natuurlijk heel goed denken in het groot, maar kennelijk is dat een brug te ver voor die suffe onderdaanvertegenwoordigers. Ze moeten niet zo moeilijk doen. We doen niets anders dan wat we al eeuwen doen: goed voor onszelf...

Tsk! - The Gasoline Brothers (2009) De businessmodellen in de popmuziek veranderen waar je bij staat. Platenmaatschappijen, cd's verkopen, Buma/Stemra, dat is zo 2008, dat is zo ontzettende oude-systematiek, dat werkt niet meer vandaag de dag. Althans, voor enthousiaste creatieve nieuwe bands werkt dat niet meer. Het oude systeem draaide op het principe dat er iemand bij een platenmaatschappij bereid was om een financieel risico te lopen met beginnende bands. En alleen dan kon zo'n band aan de bak. Tegenwoordig worden er bijna geen cd's meer verkocht, dus geen platenmaatschappij die bereid is om nog in nieuw talent te investeren, bang dat ze zijn dat ze die investering nooit meer terugverdienen. Maar gelukkig, er zijn tegenwoordig nieuwe media waarmee bands hun publiek kunnen bereiken. The Gasoline Brothers is zo'n band. Voluit maken ze gebruik van de mogelijkheden die het internet biedt, via sociale netwerken distribueren ze hun muziek. Zo min mogelijk drempels. Het en...

1969 bleek dus een sleuteljaar in de popgeschiedenis: er veranderde van alles. Het einde van dat jaar betekende niet alleen het einde van de zestiger jaren op de kalender, het was ook echt het einde van een tijdperk. En het begin van een nieuw tijdperk. De belangrijkste gezichtsbepalers van de pop in de jaren zestig hadden belangrijke beslissingen genomen: de Beatles waren bezig om hun band te beëeindigen –en zelfs dat ging buitengewoon moeizaam–, Bob Dylan en Johnny Cash veranderden hun imago, de Rolling Stones hadden Brian Jones gedumpt en maakten een verse start, de Beach Boys hadden Brian Wilson achter de geraniums gezet –en waren niet meer serieus in beeld–, en ten slotte maakte Elvis met heel veel succes zijn come-back. Tegelijkertijd had er een soort reshuffle plaatsgevonden: veel bandjes in de sub-top waren uiteengevallen en allerlei talent zocht elkaar op voor nieuwe veelbelovende projecten. De nieuwe centrale thema’s waren: Amerika, elpees en geld. Die drie thema’s speelden e...

1969 in muziek , aflevering 17 Elvis Presley - From Elvis in Memphis We besluiten deze serie in dezelfde stad, in dezelfde opnamestudio als waarin we begonnen : in de Atlantic-studio in Memphis, Tennessee. En wie Memphis zegt, zegt Elvis. In die stad was Elvis' carrière begonnen; in de Sun-studios van Sam Phillips had Elvis op 5 juli 1953 zijn eerste plaatje opgenomen, zijn eerste hits kwamen daar vandaan. Maar sinds RCA Victor in het najaar van 1955 zijn Sun-contract overnam, had hij geen platenopnames meer gemaakt in zijn thuisstad Memphis. Elvis werd groot, groter, nog groter. Bigger than life. Hij kon aardig zingen en dansen en hij had een leuk bekkie; ideaal voor een dubbelcarrière als zanger en als acteur. In eerste instantie lag de nadruk nog op het zingen van liedjes. Maar nadat zijn carrières werden onderbroken voor een tijdje in het leger, kwam in de jaren zestig steeds meer de nadruk te leggen op dat acteren. Hollywood poepte per jaar drie Elvis-films uit. De fans ...

1969 in muziek , aflevering 16 The Rolling Stones - Let it Bleed The Beatles zaten dus in de puree met hun Let it be . Omdat dat album eind 1969 nog niet was uitgebracht, wist iedereen dat er problemen mee waren. De Stones ook. Diezelfde Stones hadden soortgelijke problemen met hun eigen album. Maar Jagger c.s. hadden als eersten het lek boven. Wellicht om het er nog een beetje in te wrijven bij de Beatles noemden zij hun 1969-album Let it Bleed . Ze hadden er bijna een jaar aan gewerkt. Toen ze eraan begonnen zat Brian Jones nog in de band. Hij doet nog mee op Midnight Rambler en You Got the Silver . Tijdens de totstandkoming werd hij eruit gezet en iets later verdronk hij in zijn zwembad. Zijn plaatsvervanger, Mick Taylor, doet al mee op Country Honk en Live with Me . Op de andere tracks horen we maar vier Stones. Plus natuurlijk hun vriendjes Ry Cooder, Nicky Hopkins, Leon Russell, Al Kooper, Jack Nitzsche en noem maar op. Brian Jones was uit de band gezet omdat hij niet me...

1969 in muziek , aflevering 15 The Beatles - Abbey Road The Beatles liepen in 1969 op hun laatste benen. Dat wil zeggen als band. De jarenlange zelfverkozen opsluiting in de studio eiste zijn tol. En de zakelijke meningsverschillen over het management en over geld konden ze niet meer oplossen. In de zomer van dat jaar kwam daar nog eens een hoogoplopend artistiek dispuut overheen betreffende de eindproductie van het album dat ze eigenlijk al klaar hadden, en dat de werktitel Get Back/Let it Be droeg. En zolang ze dat meningsverschil niet konden oplossen, bleef dat op de plank. Desondanks begonnen ze aan hun volgende project. Maar allevier begrepen ze dat dit hun laatste project gezamenlijk zou zijn. "Laten we er iets speciaals van maken en laten we het ouderwets aanpakken". George Martin deed natuurlijk de productie, en af en toe was er zelfs meer dan één Beatle tegelijkertijd in de studio. Dat laatste project werd de elpee Abbey Road . Abbey Road is een vreemd album. O...

1969 in muziek , aflevering 14 David Bowie - Space Oddity 1969 was voor David Bowie het doorbraakjaar, zijn annus mirabilis . Bowie sleepte een nieuw platencontract bij Mercury Records in de wacht. Dat kwam op het conto van een Amerikaanse meisje in Londen, Mary Angela Barnett, dat omging met de baas van de Londense vestiging van die platenmaatschappij, Lou Reizner. Via hem kwam ze in contact met de flamboyante directeur Europa van Mercury, Calvin Mark Lee. Angela ging ook met David (Angela deed het met bijna iedereen), en een tijdje lang zouden David, Angela en Lee een romantisch ménage-à-trois hebben gehad. Maar hoe het werkelijk zat, dat blijft in nevelen gehuld. Het resulteerde er uiteindelijk in dat David een elpee mocht opnemen, zijn tweede. Die opnames begonnen op 20 juni. Eerst Space Oddity en een oerversie van Wild Eyed Boy From Freecloud . Met het oog op de maanreis van de Apollo 11 werden deze twee liedjes in allerijl op single uitgebracht. Met de bekende gevolgen (zie:...

1969 in muziek , aflevering 13 The Golden Earring - Eight Miles High Niet alleen in Amerika en Engeland sloegen de bands in 1969 nieuwe richtingen in, ook in Nederland gebeurde het een en ander. De veruit belangrijkste Nederlandse beatband van de jaren zestig was een Haagse: de Golden Earrings. Ze maakten popmuziek gebaseerd op de voorbeelden uit Engeland: de Hollies en vooral de Kinks. En na 1965 hadden ze op deze manier in Nederland hit na hit gehad. Eind 1968 was het duidelijk: The Golden Earrings zaten nationaal aan de top. Met hun Dong-Dong-Digi-Diki-Dong (erg poppy) en Just a Little Bit of Peace in my Heart (bombastisch) hadden ze enorm gescoord. Het werd hoog tijd om aan de internationale carrière te gaan werken. In het voorjaar van 1969 maakten ze de grote stap: een concertreeks door de VS en Canada, zeventien shows in mei en juni in zes steden (New York, Detroit, Seattle, San Francisco, Los Angeles en Montreal). Op 16 mei in Detroit deden ze bijvoorbeeld twee shows samen ...

1969 in muziek , aflevering 12 1968 was het jaar geweest waarin bands uit elkaar vielen en weer nieuwe bands werden geformeerd. Zo zagen de Yardbirds het einde van 1968 niet, die Engelse blues-rock-band die vooral bekend is geworden als de band met drie van de allerbeste gitaristen, zij het nooit tegelijkertijd. Clapton speelde erin, na hem Jeff Beck en na Beck kwam Jimmy Page. Maar in oktober 1968 implodeerde de band; er was nog maar één Yardbird over: Jimmy Page. De anderen waren opgestapt. Page besloot een doorstart te maken met nieuwe muziekvriendjes. Bassist / toetsenman John Paul Jones kende hij uit het Londense studiocircuit, en John Paul wist nog wel een aardige zanger, Robert Plant, en die kende nog wel een drummer, John Bonham. Om aan de contractuele verplichtingen van de Yardbirds te voldoen maakte het kwartet een toernee door Scandinavië onder de naam New Yardbirds, maar eenmaal terug in Engeland moest er een nieuwe naam komen. Dat werd Led Zeppelin. In het najaar van 1968...

1969 in muziek , aflevering 11 The Who - Tommy Een andere virtuoze Engelse gitarist was ook met een projectje bezig. Pete Townshend, de artistiek leider van de rockband The Who, had het in zijn hoofd gehaald om een elpee te maken met liedjes rond één thema. Dat idee onstond zo ergens in 1967. Het jaar daarvoor had hij zoiets al op kleine schaal gedaan, met A Quick One, While He's Away , eigenlijk niet meer dan een medley van zes songs, in totaal iets meer dan negen minuten. Maar deze keer moest het dus een serieus compleet album worden. Nou, Pete heeft het geweten! Zes maanden in de studio, van september 1968 tot maart 1969. Drieëntwintig (!) nieuwe composities van Townshend en één eigen interpretatie van een blues-traditional van Sonny Boy Williamson, E yesight to the Blind (the Hawker) . En niet van die eenvoudige liedjes, nee, ingewikkelde songstructuren, veel verschillende instrumenten, variaties in ritme. En dan moesten de teksten van de liedjes ook nog een beetje samenhan...

1969 in muziek , aflevering 10 Blind Faith Ondertussen in Engeland. Gitarist Eric Clapton had met zijn groep Cream inmiddels een uitzonderlijk hoge status bereikt. Met hun stevige blues-rock, met hun minutenlange improvisaties, met Claptons ronduit magistrale gitaarsolo’s, had het drietal (naast Clapton bestaand uit drummer Ginger Baker en bassist Jack Bruce) een enorme schare fans, succesvolle elpees, steevast uitverkochte optredens, kortom: succes. Maar Clapton was niet happy: Cream was geen vriendenclubje, integendeel. Baker en Bruce zaten elkaar constant in de haren, zowel off-stage als on stage als in de studio, en Clapton probeerde de boel dan maar weer te sussen. Dat vond-ie maar niks. Eind 1968 besloot hij om Cream op te heffen. Een beetje met zijn ziel onder zijn arm trok hij zich terug in zijn landhuis in Surrey. Daar kwam regelmatig zijn vriendje Steve Winwood buurten. Winwood voelde zich in een soortgelijke situatie zitten, in diens eigen band Traffic. Ook daar succes,...

1969 in muziek , aflevering 9 Frank Zappa - Hot Rats Al die gasten in het nog relatief kleine popwereldje kenden elkaar goed, kwamen elkaar regelmatig tegen en luisterden erg goed naar elkaar. Al die gasten? Nee, er zat er één in Californië die volstrekt zijn eigen gang ging. Een onafhankelijke eigengereide einzelgänger, Frank Zappa. Hij had zijn eerste elpees met satirische popsongs weliswaar gemaakt met zijn band, The Mothers of Invention, maar in de zomer van 1968 had hij -bijna- alle bandleden weggestuurd van zijn volgende project. Hij wilde wat anders en daarbij was een band maar ballast. De enige die mocht blijven was multi-instrumentalist en éénmansorkest Ian Underwood. De twee sloten zich voor langere tijd op in een studio in Los Angeles met een 16-track-recorder. De opnames duurden meer dan een jaar, tussen juli 1968 en augustus 1969. En in een periode waarin de popmuziek voornamelijk bestond uit liedjes gezongen door mannen met een gitaar, kwam Zappa met een bijna geheel ...

1969 in muziek , aflevering 8 Wanneer het gaat om airplay , om liedjes op de radio, om hits, dan was dé band van het jaar Creedence Clearwater Revival. Na hun min of meer succesvolle debuut in 1968 was hun hele jaar 1969 spectaculair: maar liefst drie elpees met mega-verkoopcijfers over de hele wereld. Hit na hit, Creedence was de sensatie van het jaar. Ogenschijnlijk simpele rechttoe rechtaan gitaarrock met een zwaar southern accent, gemaakt door vier jongens uit de San Francisco Bay Area in Californië. Je zou verwachten dat ze surf-muziek zouden maken, maar niks daarvan. Niks close-harmony folk-rock, geen ingewikkelde arrangementen. De onomstreden leider van de band, de componist van al die hits was John Fogerty, de meest getalenteerde van het stel. John haalde zijn inspiratie uit de stijl van jaren-vijftig rockers (Elvis, Roy Orbison, Buddy Holly en vooral Chuck Berry), en gaf daar zijn eigen, uiterst herkenbare sound aan. Je krijgt altijd het idee dat John het gevoel had dat-ie v...

1969 in muziek , aflevering 7 Crosby, Stills & Nash In de zomer van 1968 kwam het trio bij elkaar. David Crosby was uit The Byrds gestapt -hij kon niet overweg met de dictatoriale leiding van Roger McGuinn-, Stephen Stills had vlak daarvoor zijn band Buffalo Springfield uiteen zien vallen (zie: Young ) en Graham Nash besloot zijn Engelse pophit-machine The Hollies, op dat moment op toernee in Californië, vaarwel te zeggen en bleef hangen. Ook Paul Kantner, gitarist en leider van Jefferson Airplane, deed mee. Maar hij zag het als een aardigheidje en wilde zijn succesvolle eigen band niet opgeven voor een onzeker project. Met zijn viertjes gingen ze de studio in, om meer dan een half jaar te werken aan hun eerste elpee. Getalenteerde muzikanten, met individuele trackrecords om u tegen te zeggen, en allemaal gefrustreerd vanwege de ervaringen van het spelen in een band waarin altijd meningsverschillen speelden. Drie ambitieuze zangers, drie begaafde song-writers bij elkaar, een ...

1969 in muziek , aflevering 6 Neil Young - Everybody Knows This Is Nowhere De jongens van The Band waren niet de enige Canadezen in de Amerikaanse muziekbusiness. In de winter van 1966 liet Neil Young Toronto achter zich om te proberen om in Los Angeles als muzikant aan de bak te komen. Dat lukte aardig, met zijn vriendje Stephen Stills en diens maatjes: ze richtten Buffalo Springfield op, traden met veel succes op, maakten twee albums (een derde elpee zou postuum verschijnen) en nog veel meer ruzie. In april 1968 viel de band uiteen, na de zoveelste arrestatie van een bandlid wegens possession . Neil trok vanaf dat moment zijn eigen plan: nooit meer zou hij zich afhankelijk laten zijn van anderen in een band. Hij nam de controle over zijn carrière in eigen hand en zou die nooit meer loslaten. Eind 1968 kwam zijn eerste solo-album uit (nagenoeg niemand besteedde er ook maar enige aandacht aan) en spoedig daarna, in januari 1969, zat-ie al weer in de studio in Hollywood voor zijn twe...

1969 in muziek , aflevering 5 The Band In 1965 besloot Bob Dylan om niet langer alleen maar akoestisch op te treden; hij had een elektrische band nodig om te toeren, en die vond-ie. Hij nam the Hawks in dienst, tot dan toe de begeleidingsband van Ronnie Hawkins. En die jongens van de band bleven na die toernee hangen rond Bob. Dylan kocht een huis in Woodstock en de jongens van de band kochten een huis iets verderop in Woodstock (dat huis heette Big Pink ). Dylan stopte met toeren en de jongens van de band stopten ook met toeren. Dylan stak nog wel eens over om te repeteren in de kelder van het huis van de jongens van de band. Ze noemden zichzelf The Band. Van Dylan leerden de jongens van de band hoe ze zelf hun liedjes konden schrijven. Pianist Richard Manuel was de snelste leerling: hij componeerde in no-time een stel liedjes, gitarist Robbie Robertson deed ook een flinke duit in het zakje. Omdat ze ook nog een paar Dylan-composities mochten gebruiken hadden ze voldoende materiaal o...

1969 in muziek , aflevering 4 Bob Dylan - Nashville Skyline In februari 1969 meldde Bob Dylan zich in de opnamestudio van Columbia in Nashville. Hij had een paar liedjes bij zich en hij wilde een nieuw album, als opvolger van John Wesley Harding uit 1967. Eindelijk weer eens een nieuw project voor Bob. Producer Bob Johnston, met wie hij al sinds Highway 61 Revisited uit 1965 samenwerkte, was ook van de partij. En met de vaste muzikanten van de studio gingen ze aan de slag. In tien dagen was het gepiept. Tien liedjes, waarvan één oude bekende ( Girl from the North Country ), en één instrumentale: Nashville Skyline Rag . Nashville Skyline was in meerdere opzichten een trendbreuk in het werk van Dylan. Dylan wilde iets veranderen. In zijn Chronicles schrijft hij daarover bijvoorbeeld. I clicked on the radio. Johnny Cash was singing "Boy Named Sue". Once upon a time Johnny had shot a man in Reno just to watch him die. Now he was saying that he was stuck with a girl's n...

Anything Beckham can do, others are trying to do it better. But how about this for a 60 yard beauty hit right on the money. Just have a look at this as Ron Vlaar of Feyenoord fires a pin point lob from within his own half playing Harkemase Boys tonight. Harkemase Boys lost 5-0 in the end to Feyenoord, but this was easily the pick of the bunch.

1969 in muziek , aflevering 3 Johnny Cash at San Quentin Na eerst een Ierse mevrouw in Amerika (Dusty) en een Amerikaanse meneer in Engeland (Scott), is nu de beurt aan een echte Amerikaan die echte Amerikaanse muziek maakt. Live, voor een echt Amerikaans publiek van langgestraften in de extra-zwaarbeveiligde strafinrichting van Californië, San Quentin. Wie kan dat anders zijn dan the man in black, Johnny Cash? Cash liep in 1969 al heel wat jaren mee. Zijn eerste opnames dateren van 1955, in Memphis. Hit na hit kwam in die tijd uit de Sun-studio, niet alleen van Johnny Cash, maar bijvoorbeeld ook van Elvis en Jerry Lee Lewis. De succesvolle carrière van de artiest Johnny Cash werd echter overschaduwd door de stevige alcohol- en pillenverslaving van de mens. In 1968 zat-ie volledig aan de grond. Huwelijk op de klippen, arrestatie na arrestatie wegens possession -nooit veroordeeld overigens- en al een tijdje geen hits meer. Maar, met een beetje hulp van zijn vrienden en zijn nieuwe...

1969 in muziek , aflevering 2 Nadat hij in 1967 uit de zo succesvolle boys-band the Walker Brothers (geen van de drie Walker Brothers heette overigens Walker en het waren ook geen broers) was gestapt, had Scott met nog meer succes aan een solo-carrière gewerkt. Zijn eerste solo-album Scott (1967) en de opvolger daarvan (Scott 2, 1968) hadden top-verkoopcijfers behaald, zijn vooral vrouwelijke fanschare in het Verenigd Koninkrijk was buitengewoon omvangrijk, hij kreeg van de BBC een eigen tv-show. De wereld lag aan zijn voeten. En toen kwam 1969. In dat jaar bracht hij maar liefst twee solo-albums uit, twee elpee's die tot het allerbeste van zijn klassieke oeuvre worden gerekend, maar die hem tegelijkertijd geheel uit de populaire mainstream brachten. Hij verdween. Maar voor het zover was... Gelukkig hebben we die elpee's nog. De weinige overgebleven fans zijn het er over eens dat "3" en "4" de twee beste albums van Scott's jaren zestig zijn. Maar ze zij...

1969 in muziek , aflevering 1 Dusty Springfield - Dusty in Memphis Er zijn van die albums die bijna over het hoofd werden gezien toen ze werden uitgebracht, maar die in later jaren langzamerhand toch een klassieke status hebben gekregen. Een van die albums is Dusty Springfield's 1969-meesterwerk, Dusty in Memphis . In eerste instantie genegeerd, later op een voetstuk geplaatst. En daar heeft het tragische overlijden van de zangeres nog aan bijgedragen. Velen beschouwen dit als één van de beste pop-albums ooit gemaakt. De opnames werden gemaakt in het najaar van 1968 in, de titel verraadt het al, in Memphis. In de American-studio's van platenmaatschappij Atlantic waar al heel veel soul, blues en r&b was opgenomen. De Ierse Dusty had in Engeland de sterrenstatus, met een eigen tv-show, maar in de VS was ze nog totaal onbekend. In een poging om ook transatlantisch aan de weg te timmeren, maakte ze een bijzondere keuze: er moest een nieuw album komen, niet met de veelal Br...