Walker's deel drie

Scott Walker - Bish Bosch (2012)

Gisteren reisde ik per Fyra van Schiphol naar Brussel en weer terug. En onderweg had ik Scott Walker's nieuwste album op de oortjes: Bish Bosch. Een bijzondere ervaring. Ik merkte dat ik telkens bezorgd om me heen keek om te zien of niemand anders in de coupé last had van mij of mijn muziek.

Dit is een soort deel drie uit een trilogie, na Tilt (1995) en The Drift (2006). Slechts zes jaar voor dit volgende deel, eigenlijk nog snel, voor Scott Walkermaatstaven.

En het is weer bijzonder. Walker heeft de relatie met wat wij 'normale' popmuziek noemen al jaren geleden losgelaten en als beluisteraar van dit album moet je dat eigenlijk ook doen, want anders kom je er niet doorheen. Verwacht geen maatvoering, geen riffs, geen liedstructuren met coupletten, refreinen of zo. Reken niet op dansmuziek, pop, rock 'n roll of zo. Je kunt het eigenlijk nergens mee vergelijken, je moet het beluisteren om een indruk te krijgen wat het is.

Het beviel me prima.

Ter illustratie, het album besluit met "The Day the 'Conducator' Died".  Die 'conducator' refereert aan Nicolae Ceaușescu, de Roemeense dictator die samen met zijn vrouw met kerst 1989 werd geëxecuteerd door een enthousiast vuurpeloton. "They didn't even wait for 'Fire!'", herhaalt Walker keer op keer. En de belletjes spelen Jingle Bells... Het was per slot kerst. Walker lijkt iets te hebben met de dood van dictators; op zijn vorige album The Drift kwamen Mussolini en diens echtgenote Clara al roemloos aan hun einde.

Hoogtepunt: Epizootics!

Dit is dus een album waarbij je van begin tot eind buitengewoon goed moet opletten. Mijn advies: alleen beluisteren wanneer je de tijd (ruim een uur!) en ruimte (alleen!) daarvoor hebt.