Culinair

Deze week was, wanneer we de serieuze pers in Nederland mogen geloven een buitengewoon culinaire week: het ging weer eens over de jaarlijkse toekenning van Michelin-sterren. Nu interesseert me dat geen enkele zier. Het gaat hier namelijk over restaurants waar ik -waarschijnlijk- nooit zal eten. En dat vind ik helemaal niet erg. Ik ben namelijk enorm tevreden met de restaurants die ik ken en die helemaal geen Michelin-ster nodig hebben.

Mijn persoonlijke favoriet is snackbar Amon. Prima keuken, gastvrije eigenaar, altijd open en heel erg dichtbij.

In België snappen ze ook dat het helemaal niet om sterren gaat. Veel belangrijker is daar de kwaliteit van het dichtstbijzijnde frietkot. De aankomende week is het bij onze zuiderburen dan ook de Week van de Friet. Urbanus is de peter van het feest. Geweldig initiatief, verdient ook onze steun. Weg met dat quasi-intellectuele Michelinsterrengedoe. De kwaliteit van frieten is, vanuit het oogpunt van het algemeen welzijn, van véél groter belang dan de bereidingswijze van elitaire kwarteleitjes.

Reacties

Populaire posts van deze blog

5th Dimension Television

kersen keren

De mate van rampzaligheid