In het stof (negen keer)

Negen.

Van de achttien trainers die bij het begin van het seizoen 2008/2009 aan het roer stonden van een Eredivisieclub zijn er negen over. De andere negen zijn inmiddels weg. Ontslagen, ontslag genomen, andere functie binnen de club, whatever.

Roda JC ontsloeg Raymond Atteveld. Utrecht stuurde Van Hanegem de laan uit. Bij Vitesse bleek Westerhof niet te handhaven. PSV en Stevens gingen uit elkaar. Jonker koos voor een plekje in de luwte in de Willem II-organisatie. De spelers van Feyenoord pestten Verbeek weg. De Graafschap zegde het vertrouwen op in Van Stee. Wetzel ging zich bij ADO met technische zaken bezighouden. En Van Basten gooide in de Arena zijn Ajax-handdoek in de ring.

Een rijke oogst.

Negen clubs die tijdens het seizoen de trainer vervangen. Ik weet niet of dat een record is, maar ik vind het er erg veel. Negen clubs, negen trainers, die hun doelstellingen niet hebben kunnen realiseren. En daar de consequentie uit trekken dat dat aan de trainer ligt, niet aan het team. Of aan toeval. Of aan pech. Of aan de tegenstanders -"hun waren gewoon beter"-. Of aan de scheidsrechters. Of aan, ja, er kunnen zoveel redenen zijn dat je na een weekend wat lager op de ranglijst staat dan je vooraf had gehoopt.

Waarom zien we bijna nooit dat een club een falende speler (Suárez!) ontslaat?