Elvis
1969 in muziek, aflevering 17
We besluiten deze serie in dezelfde stad, in dezelfde opnamestudio als waarin we begonnen: in de Atlantic-studio in Memphis, Tennessee. En wie Memphis zegt, zegt Elvis.
In die stad was Elvis' carrière begonnen; in de Sun-studios van Sam Phillips had Elvis op 5 juli 1953 zijn eerste plaatje opgenomen, zijn eerste hits kwamen daar vandaan. Maar sinds RCA Victor in het najaar van 1955 zijn Sun-contract overnam, had hij geen platenopnames meer gemaakt in zijn thuisstad Memphis.
Elvis werd groot, groter, nog groter. Bigger than life. Hij kon aardig zingen en dansen en hij had een leuk bekkie; ideaal voor een dubbelcarrière als zanger en als acteur. In eerste instantie lag de nadruk nog op het zingen van liedjes. Maar nadat zijn carrières werden onderbroken voor een tijdje in het leger, kwam in de jaren zestig steeds meer de nadruk te leggen op dat acteren. Hollywood poepte per jaar drie Elvis-films uit. De fans vonden het allemaal geweldig, de bioscopen stroomden telkens weer vol, maar veel inhoud had het allemaal niet. Het leverde Elvis wel veel geld op, maar geen hits. In 1968 besloot Elvis dat het tijd was om het roer om te gooien: hij was klaar met Hollywood; hij wilde weer serieus muziek maken. Zijn manager, Colonel Parker, orkestreerde Elvis' come-back als muzikant.
Stap één was een tv-special, Elvis' eerste televisie-optreden sinds 1960. De show werd uitgezonden vlak voor kerst en werd buitengewoon goed ontvangen. Jon Landau schreef erover in Eye Magazine: "There is something magical about watching a man who has lost himself find his way back home. He sang with the kind of power people no longer expect of rock 'n' roll singers. He moved his body with a lack of pretension and effort that must have made Jim Morrison green with envy." Het begin was goed.
Stap twee was het opnemen van een elpee. Daarvoor hoefde Elvis dus niet ver van huis: dat zou in Memphis gebeuren, bij hem thuis om de hoek. Op 15 januari begonnen de opnames. En binnen een paar weken was het klaar, met een stelletje lokale doorgewinterde studiomuzikanten onder leiding van producer Chips Moman. Elvis bleek een uitstekende hand van kiezen te hebben wat betreft liedjes. Hij was natuurlijk voor zijn liedjes altijd afhankelijk geweest van anderen, hij had nauwelijks nieuwe liedjes beschikbaar en hij moest het dus vooral doen met al bestaande liedjes, covers dus. Het resultaat mocht er zijn.
In april kwam het eerste resultaat naar buiten: In the Ghetto werd de single. En het werd overal een enorme hit (#4 in de top-40); Elvis was daadwerkelijk terug! In juni kwam de elpee uit. En die versterkte de come-back nog eens. Het was Elvis' 34e studio-album, en wat mij betreft zijn beste. Prima songs, geweldige stem, goede band.
Daarna kwam stap drie in het plan van Colonel Parker: live optreden. Parker sloot een deal met het juist geopende International Hotel in Las Vegas. Vanaf 31 juli deed Elvis 57 (!) shows in vier weken tijd. En het publiek vond het geweldig. Parker zag zijn kans schoon en onderhandelde een ongekend vijf-jaar-megacontract met dat hotel, waarin Elvis zich verplichtte om elk jaar in februari en in augustus daar op te treden. Voor $1,000,000 per jaar.
Plan geslaagd.
De elpee was cruciaal geweest in dit plan. Het is een mijlpaal in de carrière van Elvis gebleken.
Dan waren er nog de out-takes. Op de cd-reissue in 2000 zouden die er als bonustracks aan toegevoegd worden. Wat dacht u van bijvoorbeeld Suspicious Minds?
Elvis Presley - From Elvis in Memphis
We besluiten deze serie in dezelfde stad, in dezelfde opnamestudio als waarin we begonnen: in de Atlantic-studio in Memphis, Tennessee. En wie Memphis zegt, zegt Elvis.In die stad was Elvis' carrière begonnen; in de Sun-studios van Sam Phillips had Elvis op 5 juli 1953 zijn eerste plaatje opgenomen, zijn eerste hits kwamen daar vandaan. Maar sinds RCA Victor in het najaar van 1955 zijn Sun-contract overnam, had hij geen platenopnames meer gemaakt in zijn thuisstad Memphis.
Elvis werd groot, groter, nog groter. Bigger than life. Hij kon aardig zingen en dansen en hij had een leuk bekkie; ideaal voor een dubbelcarrière als zanger en als acteur. In eerste instantie lag de nadruk nog op het zingen van liedjes. Maar nadat zijn carrières werden onderbroken voor een tijdje in het leger, kwam in de jaren zestig steeds meer de nadruk te leggen op dat acteren. Hollywood poepte per jaar drie Elvis-films uit. De fans vonden het allemaal geweldig, de bioscopen stroomden telkens weer vol, maar veel inhoud had het allemaal niet. Het leverde Elvis wel veel geld op, maar geen hits. In 1968 besloot Elvis dat het tijd was om het roer om te gooien: hij was klaar met Hollywood; hij wilde weer serieus muziek maken. Zijn manager, Colonel Parker, orkestreerde Elvis' come-back als muzikant.
Stap één was een tv-special, Elvis' eerste televisie-optreden sinds 1960. De show werd uitgezonden vlak voor kerst en werd buitengewoon goed ontvangen. Jon Landau schreef erover in Eye Magazine: "There is something magical about watching a man who has lost himself find his way back home. He sang with the kind of power people no longer expect of rock 'n' roll singers. He moved his body with a lack of pretension and effort that must have made Jim Morrison green with envy." Het begin was goed.
Stap twee was het opnemen van een elpee. Daarvoor hoefde Elvis dus niet ver van huis: dat zou in Memphis gebeuren, bij hem thuis om de hoek. Op 15 januari begonnen de opnames. En binnen een paar weken was het klaar, met een stelletje lokale doorgewinterde studiomuzikanten onder leiding van producer Chips Moman. Elvis bleek een uitstekende hand van kiezen te hebben wat betreft liedjes. Hij was natuurlijk voor zijn liedjes altijd afhankelijk geweest van anderen, hij had nauwelijks nieuwe liedjes beschikbaar en hij moest het dus vooral doen met al bestaande liedjes, covers dus. Het resultaat mocht er zijn.
In april kwam het eerste resultaat naar buiten: In the Ghetto werd de single. En het werd overal een enorme hit (#4 in de top-40); Elvis was daadwerkelijk terug! In juni kwam de elpee uit. En die versterkte de come-back nog eens. Het was Elvis' 34e studio-album, en wat mij betreft zijn beste. Prima songs, geweldige stem, goede band.
Daarna kwam stap drie in het plan van Colonel Parker: live optreden. Parker sloot een deal met het juist geopende International Hotel in Las Vegas. Vanaf 31 juli deed Elvis 57 (!) shows in vier weken tijd. En het publiek vond het geweldig. Parker zag zijn kans schoon en onderhandelde een ongekend vijf-jaar-megacontract met dat hotel, waarin Elvis zich verplichtte om elk jaar in februari en in augustus daar op te treden. Voor $1,000,000 per jaar.
Plan geslaagd.
De elpee was cruciaal geweest in dit plan. Het is een mijlpaal in de carrière van Elvis gebleken.
Tracks
Wearin' that Loved on Look - Only the Strong Survive - I'll Hold you in my Heart (till I can Hold you in my Arms) - Long Black Limousine - It Keeps Right on a-Hurtin' - I'm Movin' on - Power of my Love - Gentle on my Mind - After Loving you - True Love Travels on a Gravel Road - Any Day Now - In the GhettoDan waren er nog de out-takes. Op de cd-reissue in 2000 zouden die er als bonustracks aan toegevoegd worden. Wat dacht u van bijvoorbeeld Suspicious Minds?
Reacties