Endoscopie
De afspraak was al weken geleden gemaakt en vanmorgen is het dan zover. Om iets voor negen uur meld ik me bij het Kennemer Gasthuis. Voor een endoscopie: met een cameraatje door de achteruitgang naar binnen. Om te kijken of alles daar in orde is. Eerst wat administratie ("Woont u nog steeds daar-en-daar? Is dit nog steeds uw telefoonnummer? Bent u nog steeds bij die-en-die maatschappij verzekerd? Dan is het goed."). Dan de voorbereiding: bloeddruk meten (140-80!), een dingetje in een bloedvat in mijn rechterarm. En dan wachten, in bed met alleen een shirt aan.
Om tien uur ben ik aan de beurt. De arts spuit het een of ander lekker spulletje (Dormicon) in dat ding in mijn bovenarm, waar ik slaperig van moet worden. En dan gaan ze aan de gang. Met camera en happertje. Het happertje dient om eventuele kleine ongerechtigheden direct weg te halen. Het een en ander is een tamelijk pijnlijke aangelegenheid. De arts merkt dat ik het op deze manier niet prettig vind en geeft me nog wat meer van dat spul. Dat werkt prima: van de rest weet ik niets meer.
Ik word weer wakker op de verpleegafdeling. Ik heb geen flauw idee hoe laat het is. Er is verder niemand. Ik kleed me aan en sms naar El dat ze me kan komen halen. Op een klein tafeltje liggen wat papieren. Die vragen erom om besnuffeld te worden. Het is het rapport van de arts: geen bijzonderheden aangetroffen, alles ok. Pfff.
Over twee jaar weer.
Reacties