Jeugdherinneringen

Hugo Borst - Alle ballen op Heintje (2009)

Mooi verhaal gelezen vandaag. Geschreven door die langharige cynische arrogante betweterige Sparta-supporter die zich voetbaljournalist noemt en ons daar elke week mee lastigvalt op tv. Hugo Borst dus. En wat denk je? Het is helemaal geen cynisch boek. Integendeel. Borst kan schrijven.

Hij haalt herinneringen op aan zijn jeugd in de zeventiger jaren –beetje jammer dat die voor hem blijken te beginnen op 30 september 1970 in Arad–, de tijd waarin hij in de jeugd van de Rotterdamse voetbalvereniging WIA voetbalde. Samen met Heintje. Op het gedeelte van de elftalfoto op de voorkant van het boek staat Hugootje naast de trainer, met wie het overigens binnen een paar jaar slecht afliep. En Heintje is het donkere jongetje dat gehurkt schuin voor hem op de grond zit. Heintje had talent, Hugootje niet. En Hugo schrijft daar heel mooi over.

In deel twee zijn we bijna vijfendertig jaar verder. Hugo ontmoet Hein weer, na al die jaren. Hein wordt ziek, Hein wordt zieker en Hein overlijdt. En Hugo maakt dat van vrij dichtbij mee en ook daar schrijft Hugo heel mooi over.

Aangrijpend. Dit is helemaal geen voetbalboek, geen jongensboek. Het is een levensboek, een mensenboek. Borst is geen sportjournalist, hij is schrijver.