welles én nietes

We konden gisteren kiezen. En heel veel Nederlandse kiezers interpreteerden dat als Europa ja streepje nee sterretje doorhalen wat niet verlangd wordt. En hoe liep het af? Heel verrassend: “ja” heeft gewonnen en “nee” heeft gewonnen. Nuances spreken kennelijk niet tot de verbeelding. Ook niet tot de verbeelding van een duinkonijn. Want -tijd voor een onthulling- (ta-da-da) Franz heeft voor het eerst van zijn leven niet op de PvdA gestemd. Deze keer heb ik mijn stem gegeven aan het luidste “JA”: D66. Franz gaat mee in de modieuze simplificatie van het politieke debat. In Nederland kunnen we blijkbaar niet anders dan ja/nee, voor/tegen, zwart/wit over Europa praten. Gevolg van dat desastreuze referendum van een paar jaar geleden. Want dat was de eerste keer dat een Europees thema echt doordrong in het maatschappelijke debat. En daar konden we alleen voor of tegen zijn. Sindsdien hebben we massaal een soort Pavlov-reactie wanneer het over Europa gaat. Het woord alleen al stimuleert direct uitsluitend eentjes en nulletjes in onze hersenen. En kwijlend schreeuwen we het uit: voor! Of: nee! Of: wit! Niks Turkije, asielzoekers, regionale stimulering, internationalisering van de sociale zekerheid, Champions League of songfestival. Nee, het is óf Hallelujah!, óf Kruisig Hem!

Dat woordje “of”, daar moeten we trouwens mee uitkijken. In de logica betekent het iets anders dan in de omgangstaal. Wanneer ik tegen iemand zou zeggen dat ik op vakantie ga naar Oostenrijk of naar Frankrijk, en hem een dag later vertel dat ik naar Frankrijk op vakantie ga, dan concludeert diegene ongetwijfeld dat ik dus niet naar Oostenrijk zal gaan. Geheel logisch is die gevolgtrekking echter niet. Er bestaat immers nog de mogelijkheid dat ik daar ook naartoe zal gaan. Het woord of houdt, strikt logisch gesproken, beide mogelijkheden open; het kan ook “en” betekenen. Maar dit terzijde.

Nederland en Europa, het blijft een moeilijke relatie. Maar Lepus Europaeus blijft het volhouden: Europa is meer dan de moeite waard!

>> lees ook het Haarlems Dagblad over de uitslag in Haarlem.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

kersen keren

“Als het dit pinksterweekend inderdaad mooi weer wordt, dan kunnen we heel binnenkort weer kersen keren in de Betuwe”. Met een mysterieuze glimlach nodigt de man tegenover mij me uit om te reageren op deze indringende mededeling. Kersen keren? Daar heb ik nog nooit van gehoord. Ik krijg het gevoel dat ik in de maling word genomen. Maar aan de andere kant, ik ken de man als een serieuze manager, en hij komt tenslotte uit de Betuwe dus hij zal het beter weten dan ik. “Vroeger als jonge jongen deed ik dat veel. Je moet weten, die kersen hangen aan de boom en hebben de zon nodig om mooi rood te worden. Als je ze niet steeds omdraait, dan worden ze maar aan één kant rood en blijft de andere kant groen. Dat kan niet natuurlijk”. Ik probeer het me voor te stellen: ik ga op een trapje onder de boom staan en reik tot hoog boven mijn hoofd om een jonge kers om te draaien, heel voorzichtig zodat het steeltje niet afbreekt – en tsjak, daar sta ik met een klein kersje in mijn hand. Ik voel dat ik e
Meer lezen

5th Dimension Television

5:00 The White Hole Vandaag: I Can See For Miles (z/w). Documentaire uit 1990 van Germaine Davis. Na een ernstig auto-ongeluk werd bij de blanke peuter Budd Hilky uit Cincinnati het hoornvlies van de overleden jazztrompettist en oogdonor Miles Davis ingebracht. De kleine Budd was jarenlang niet voor de etalages van muziekwinkels weg te slaan. Zie ook: Het kon niet en toch gebeurde het .
Meer lezen

Het wonder van Haarlem

Afbeelding
In de auto onderweg naar huis leest El een verhaal voor uit het boek van Lennaert Nijgh . Het verhaal gaat over een schilderij. Op een opmerkelijk schilderij van Cornelis Cornelisz van Haarlem (1562 - 1638) dat in het Haarlemse Frans Halsmuseum hangt, nippelt een monnik geconcentreerd de borst van een non. Het merkwaardige werk uit 1591 kreeg oorspronkelijk de titel: 'Monnik en Bagijn'. Het is later omschreven als 'monnik die den borsten betast', 'Broeder Cornelis en zijn meisje' en 'Het wonder van Haarlem'. Het Frans Halsmuseum houdt het op 'Een monnik en een begijn'. Lang heeft men gedacht dat hier het losbandige leven van Middeleeuwse kloosterlingen aan de kaak werd gesteld. Want we gaan er maar even van uit dat het glas wijn en de vruchten op de tafel niets met Sonja Bakker te maken hebben. Vandaag de dag nemen we aan dat hier een tamelijk bizar mirakel is uitgebeeld. De kern van het verhaal is als volgt. De non was beschuldigd van het ter we
Meer lezen