Uitgestopt

Gelukkig, de boekenweek zit erop. We kunnen weer normaal doen. Ik heb het inmiddels helemaal gehad met al die oude menschen. Oude auteurs genoeg, al valt er zo af en toe wel een romanschrijver of dichter om. Maar dat heb je nou eenmaal met oude menschen; risico van het vak. Maar de bright side is: de spoeling wordt dunner. Zelden heeft een abstract boekenweekthema zo duidelijk de eigen werkelijkheid in stervende lijve getoond aan het grote publiek: literatuur is van oude mensen - de Nederlandse roman leidt een kwijnend inteeltbestaan in een steeds beperkter groepje incrowd. Literair en elitair zijn zelfs bijna een anagram van elkaar.

Natuurlijk heb ik wel een boek aangeschaft (Leo Blokhuis' Grijsgedraaid), want een boekenweekcadeautje laat ik me niet ontgaan. Op de dag dat uitgerekend in Haarlem het 25 miljoenste boekenweekgeschenk werd uitgereikt. Maar niet aan mij: ik kocht het boek bij V&D, terwijl de mijlpaalprijs driehonderd meter verderop werd uitgereikt bij De Vries. Op de paal, zullen we maar zeggen.

We kunnen vanaf vandaag weer een jaar lang normaal doen over intellectuele boeken. Gewoon bespreken in het zoveelste achterafkatern van de zaterdaguitgave van de krant, dat katern dat toch niemand leest. Zo'n katern dat wordt gedrukt op van dat vervelende glimmende papier, zodat het nog niet eens geschikt is voor de kattenbak. Gaat zo bij de oude kranten. We blijven hopelijk weer een jaar lang verschoond van dikdoenerige auteurs op tv. Van die gesprekken die nergens over gaan en die niemand begrijpt. Pure zendtijdverspilling. Hoeveel voetbalwedstrijden zou je daarvoor in de plaats niet kunnen uitzenden!

En ook Le tour de Franz is weer back to normal.