Aan de Donau (deel 4)

Bratislava (SK)

Op een afstand van slechts een uurtje rijden van ons hotel ligt Bratislava, de hoofdstad van Slowakije. Vandaag gaan we daar heen. Met een grote boog rijden we zuidelijk om Wenen heen, daarna een stuk snelweg langs de internationale luchthaven van Wenen, dan een flink stuk kaarsrechte provinciale weg naar de Oostenrijks-Slowaakse grens. Voormalig ijzeren gordijn, nu een EU-binnengrens. Waar we overigens nog wel onze paspoorten moeten laten zien; zal wel iets met Schengen te maken hebben.

Bratislava is een indrukwekkende stad. Groot, uitgestrekt, met enorme aantallen hoge woonkazernes in de buitenwijken. De oude binnenstad ligt aan de linkeroever van de rivier (jawel, weer die Donau), en is geheel autovrij. We parkeren de auto op een bewaakte parkeerplaats aan de rand van die binnenstad. We trekken wat Slowaakse kronen uit een geldautomaat en gaan op zoek naar koffie en sigaretten. Maar voor we zover zijn vergapen we ons aan de binnenstad: dit is veel mooier dan Wenen. Authentieker oud, zullen we maar zeggen. Smalle straatjes, met telkens weer onverwachte doorkijkjes op fraaie torentjes, mooi geschilderde gevels. En overal terrasjes, nog meer dan in Haarlem of Amsterdam.

Sigaretten zijn toch gauw gevonden. Een pakje Marlboro kost 80 kronen, omgerekend € 2,70. El koopt gelijk maar drie sloffen. "Da's toch mooi vijftig euro verdiend", zegt ze. 't Is maar hoe je het bekijkt. Koffie is ook niet moeilijk te vinden. Smaakt alleen wel een beetje Oosteuropees, maar dat bechouwen we maar als een kleine bonus.

Het grote plein, BratislavaOveral op straat muzikanten ("Knock, knock, knockin' on heavens door") en oude vrouwtjes die hun zelfgemaakte borduurwerkjes aan de toerist willen verkopen. De stad ziet er piekfijn uit, niks vervallen, niks vergane glorie. De post-communistische economie ziet er op het eerste gezicht succesvol uit.

We lunchen langs de straat. En gaan dan langzaam op zoek naar waar we de auto hebben gelaten. Dat valt niet mee, maar uiteindelijk vinden we hem toch nog terug. We geven de parkeerwachter alle kronen die we nog hebben en hij maakt een diepe buiging voor ons wanneer we de parkeerplaats verlaten.

Op de terugweg vertoont Tommie voor het eerst kuren. Hij is in de veronderstelling dat er een snelweg ligt tussen Bratislava en de luchthaven van Wenen. En hij stuurt ons daar steeds telkens weer naartoe. Maar die weg is nog in aanbouw. Tot twee keer toe laat ik me door hem foppen.

In Wenen blijkt het die middag heel hard te hebben geregend, met onweer en al. Maar wij hebben daar niets van meegekregen. Het was weer een snikhete dag.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

kersen keren

“Als het dit pinksterweekend inderdaad mooi weer wordt, dan kunnen we heel binnenkort weer kersen keren in de Betuwe”. Met een mysterieuze glimlach nodigt de man tegenover mij me uit om te reageren op deze indringende mededeling. Kersen keren? Daar heb ik nog nooit van gehoord. Ik krijg het gevoel dat ik in de maling word genomen. Maar aan de andere kant, ik ken de man als een serieuze manager, en hij komt tenslotte uit de Betuwe dus hij zal het beter weten dan ik. “Vroeger als jonge jongen deed ik dat veel. Je moet weten, die kersen hangen aan de boom en hebben de zon nodig om mooi rood te worden. Als je ze niet steeds omdraait, dan worden ze maar aan één kant rood en blijft de andere kant groen. Dat kan niet natuurlijk”. Ik probeer het me voor te stellen: ik ga op een trapje onder de boom staan en reik tot hoog boven mijn hoofd om een jonge kers om te draaien, heel voorzichtig zodat het steeltje niet afbreekt – en tsjak, daar sta ik met een klein kersje in mijn hand. Ik voel dat ik e
Meer lezen

IJmond e.o.

Afbeelding
kapper Ik sta vandaag vroeg op, want om half tien heb ik een afspraak bij de kapper. Dat betekent dat ik op deze vrije dag toch gewoon de wekker moet zetten. Wanneer ik om half tien de zaak binnenloop blijkt dat ik pas vanaf tien uur wordt verwacht. Het is prachtig weer, dus ik maak nog lekker even een prettige wandeling door de stad. Om elf uur ben ik, haartjes gewassen en geknipt, weer thuis. Voor een week of zes ben ik daar weer vanaf. 112 In huis moet eerst een reddingsactie worden uitgevoerd. Broes blijkt zich te hebben verschanst achter een keukenkastje en bevindt zich, blijkens zijn klaaglijke gepiep, in een zeer benarde positie. Alles moet van de kant en met veel moeite slagen we erin hem te bevrijden. Stom beest. Spaarnwoude We besluiten om van het mooie weer te genieten en stappen in de auto. We rijden naar het recreatiepark Spaarnwoude voor een wandeling, koffie/thee en een lunch Onder de Platanen . strand Daarna sturen we naar het IJmuiderstrand. Door Velsen-Zuid, langs het
Meer lezen

De mate van rampzaligheid

De onvolprezen Battus heeft dertig jaar geleden de aanzet gegeven tot wat hij noemde De Encyclopedie . Daarin beschrijft hij het hele leven en hele wereld. Jammergenoeg nog slechts in tweeënvijftig trefwoorden, maar dat mag de pret niet drukken. Deze encyclopedie is voorwaar geen gemeengoed bij het grote publiek geworden. Dat is jammer. Ik wil bij deze een poging doen om u als lezer deelgenoot te maken van enkele van Battus' unieke analyses van het leven en de wereld. Ik zal dat doen door van tijd tot tijd de beschrijving van een trefwoord, een entry zoals we dat zouden kunnen noemen, hier te publiceren. Met dank aan Battus natuurlijk. Ramp , hoe erg wij een ramp vinden, hangt af van het aantal slachtoffers dat erbij is te betreuren (dit aantal zal ik verder met N aanduiden), het aantal kilometers dat ons scheidt van de plaats van de ramp (die afstand zal ik verder A noemen), en het aantal jaren dat tussen ons en de ramp ligt (dit tijdsverschil geef ik voortaan door T aan). Ik
Meer lezen