Wienerwald

Passau (D)

Sinterklaas in PassauNa het ontbijt maken we een stadswandeling langs de rivier en door het oude centrum. Het is al lekker warm. En het gaat van op en neer. We komen terecht bij een oude kerk, waarnaast een seminarie is gevestigd. Wat opvalt is het grote Sinterklaasbeeld dat naast de ingang staat. Het is hier heel erg katholiek allemaal.

Verder veel kleine winkeltjes, café's, terrasjes.

Om een uur of elf houden we het hier voor gezien, zoeken we de auto op en sturen we verder, richting Oostenrijk. Dat is niet ver meer, Passau ligt immers op de grens. Aan die grens moeten we nog even stoppen om een 10-dagen Autobahn-vignet aan te schaffen. Even opplakken en dan kunnen we verder.

Eichgraben (A)

Een paar uur later staan we voor het hotel Wienerwald, in Eichgraben. Mooi hotel, aan een rustige weg, in een heuvelachtig bebost gebied. De andere gasten in het hotel zijn allemaal Nederlands, en bijna allemaal ouder dan wij. Een bejaardenboel dus. 's Avonds is er entertainment in de bar: Milan, de plaatselijke Vader Abraham, kweelt van achter zijn keyboard de bekendste liedjes van de jaren zestig. Met veel echo.

Hier houden we het wel een weekje uit.

Het hotel wordt met vaste hand geleid door de heer en mevrouw Steinberger. Van die twee maakt mevrouw vanaf de eerste kennismaking de meeste indruk op ons.

Familie Steinberger

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

kersen keren

“Als het dit pinksterweekend inderdaad mooi weer wordt, dan kunnen we heel binnenkort weer kersen keren in de Betuwe”. Met een mysterieuze glimlach nodigt de man tegenover mij me uit om te reageren op deze indringende mededeling. Kersen keren? Daar heb ik nog nooit van gehoord. Ik krijg het gevoel dat ik in de maling word genomen. Maar aan de andere kant, ik ken de man als een serieuze manager, en hij komt tenslotte uit de Betuwe dus hij zal het beter weten dan ik. “Vroeger als jonge jongen deed ik dat veel. Je moet weten, die kersen hangen aan de boom en hebben de zon nodig om mooi rood te worden. Als je ze niet steeds omdraait, dan worden ze maar aan één kant rood en blijft de andere kant groen. Dat kan niet natuurlijk”. Ik probeer het me voor te stellen: ik ga op een trapje onder de boom staan en reik tot hoog boven mijn hoofd om een jonge kers om te draaien, heel voorzichtig zodat het steeltje niet afbreekt – en tsjak, daar sta ik met een klein kersje in mijn hand. Ik voel dat ik e
Meer lezen

5th Dimension Television

5:00 The White Hole Vandaag: I Can See For Miles (z/w). Documentaire uit 1990 van Germaine Davis. Na een ernstig auto-ongeluk werd bij de blanke peuter Budd Hilky uit Cincinnati het hoornvlies van de overleden jazztrompettist en oogdonor Miles Davis ingebracht. De kleine Budd was jarenlang niet voor de etalages van muziekwinkels weg te slaan. Zie ook: Het kon niet en toch gebeurde het .
Meer lezen

De mate van rampzaligheid

De onvolprezen Battus heeft dertig jaar geleden de aanzet gegeven tot wat hij noemde De Encyclopedie . Daarin beschrijft hij het hele leven en hele wereld. Jammergenoeg nog slechts in tweeënvijftig trefwoorden, maar dat mag de pret niet drukken. Deze encyclopedie is voorwaar geen gemeengoed bij het grote publiek geworden. Dat is jammer. Ik wil bij deze een poging doen om u als lezer deelgenoot te maken van enkele van Battus' unieke analyses van het leven en de wereld. Ik zal dat doen door van tijd tot tijd de beschrijving van een trefwoord, een entry zoals we dat zouden kunnen noemen, hier te publiceren. Met dank aan Battus natuurlijk. Ramp , hoe erg wij een ramp vinden, hangt af van het aantal slachtoffers dat erbij is te betreuren (dit aantal zal ik verder met N aanduiden), het aantal kilometers dat ons scheidt van de plaats van de ramp (die afstand zal ik verder A noemen), en het aantal jaren dat tussen ons en de ramp ligt (dit tijdsverschil geef ik voortaan door T aan). Ik
Meer lezen