Fietsen
Gisteren heb ik de voorband van mijn fiets gerepareerd. Eindelijk - het vehikel stond al sinds onze verhuizing, bijna twee jaar geleden, gemankeerd in de berging. Maar nu dus niet meer; een nieuw binnenbandje gehaald bij Halford's en klaar! Direct een tochtje gemaakt, niet te lang want gekheid is niet nodig. Het was bovendien niet zulk mooi weer. Ik ben weer een fietser en nu mag ik dus weer meepraten.
"Umdenken" noemen de Duitsers dat. Ik vrees dat dat niet zal lukken. De huidige generatie ploegbazen (ik noem er maar een paar: Riis, Andersen, De Rooij, Breukink, Bruyneel) bestaat uit oud-renners, die allemaal de praktijken van de wielersport door en door kennen. En die hun referentiekaders daarop baseren. Niks "nieuw denken".
Maarten Ducrot beschreef de huidige situatie treffend in één van zijn columns voor de NOS-toursite: "Iedereen is het geloof in de sport en in elkaar kwijt. We zijn in een situatie aanbeland waarbij de zoektocht naar nanogrammen en verboden activiteiten niet meer oplevert dan “zie je wel” bij betrapte renners en “we hebben je alleen nog niet kunnen pakken” bij niet-betrapte coureurs. Het patroon is desastreus. Wat de feiten zijn, wordt niet echt duidelijk en dus geloven we niets meer. Publiek haakt af, organisatoren en sponsoren gaan de strijd aan om de aandacht en de afnemende geldstromen. De reiniging wordt gezocht in nog draconischer controles en maatregelen: de renners wantrouwen elkaar en hun prestaties nog meer. Als zij er al niet in geloven, doet het publiek dat natuurlijk al helemaal niet. De kern van het wielrennen komt hier onverbiddelijk bovendrijven: de koers verder doen, wat er ook gebeurt. Tot de dood erop volgt."
Ducrot concludeert dat er slechts één uitweg uit deze situatie is. "Eerst moeten nieuwe leiders opstaan. De UCI heeft de meeste kans om die positie in te nemen, maar heeft met de introductie van de ProTour een stevig eigenbelang in het spel gebracht. Niettemin kan die organisatie de mensen bij elkaar brengen die in hun denken weer beginnen bij de oorsprong van het fietsen. De praktijk wijst onverbiddelijk uit dat je zo’n rigoureuze stap alleen kunt zetten als de leiders, onder wiens verantwoordelijkheid de huidige degeneratie zich heeft kunnen voltrekken, bereid zijn naar zichzelf te kijken en openheid van zaken te geven."
Tijdens mijn fietstochtje had ik van dit soort overpeinzingen geen last. Op de fiets ziet alles er toch anders uit dan aan de schrijftafel.
De toekomst van het wielrennen ziet er somber uit.
Reacties