This is how you disappear

Scott Walker - Climate of Hunter - 1984

Scott Walker: Climate of HunterNieuwe aanwinst in mijn cd-collectie (via e-Bay). Scott's eerste jaren tachtig solo-album, na zijn tweede Walker Brothers-periode. Op Climate of Hunter gaat Scott verder waar hij op het laatste Walker Brothers-album (Nite Flights uit 1977) was gebleven.

Climate of Hunter begint met het lied Rawhide, en dat lied zet direct de toon. De eerste regel van de tekst is "This is how you disappear", en dat is precies wat Scott met dit album heeft bereikt. Deze muziek is dermate ontoegankelijk, op momenten zo onbegrijpelijk, dat het grote publiek het allemaal niet meer kon volgen. Walker verdween met deze muziek in de anonimiteit, om er niet meer uit te voorschijn te komen.

De muziek op dit album is gewoon vreemd, raar. Het lijkt werkelijk nergens op. Komt nog het meest in de buurt van de elektronische muziek van bijvoorbeeld Kraftwerk, Brian Eno. Maar vergis je niet, het is allemaal verre van mechanisch. Onbegrijpelijke teksten, breed uitgesponnen soundscapes. Toch heeft Scott op dit album nog niet helemaal afscheid genomen van traditionele songstructuren. Op zijn volgende albums zou het allemaal nog vreemder worden. Dit is allemaal hoogst interessant. Hoogtepunt: Blanket Roll Blues.

Om een indruk te geven van het licht absurdistische karakter van dit album, kijk dan eens naar de tracklist. Vier liedjes die als titel meekrijgen "Track Three", "Track Five" enz. Aan de totstandkoming van het album deden wat vriendjes van Scott mee, waartussen we twee bekende namen tegenkomen: Billy Ocean zingt mee op Track Three en Mark Knopfler horen we gitaar spelen in Blanket Roll Blues.

Tracklist: Rawhide / Dealer / Track Three / Sleepwalker's Woman / Track Five / Track Six / Track Seven / Blanket Roll Blues

Fury Noir

I'm just a space cadet, he's the Commander.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

kersen keren

“Als het dit pinksterweekend inderdaad mooi weer wordt, dan kunnen we heel binnenkort weer kersen keren in de Betuwe”. Met een mysterieuze glimlach nodigt de man tegenover mij me uit om te reageren op deze indringende mededeling. Kersen keren? Daar heb ik nog nooit van gehoord. Ik krijg het gevoel dat ik in de maling word genomen. Maar aan de andere kant, ik ken de man als een serieuze manager, en hij komt tenslotte uit de Betuwe dus hij zal het beter weten dan ik. “Vroeger als jonge jongen deed ik dat veel. Je moet weten, die kersen hangen aan de boom en hebben de zon nodig om mooi rood te worden. Als je ze niet steeds omdraait, dan worden ze maar aan één kant rood en blijft de andere kant groen. Dat kan niet natuurlijk”. Ik probeer het me voor te stellen: ik ga op een trapje onder de boom staan en reik tot hoog boven mijn hoofd om een jonge kers om te draaien, heel voorzichtig zodat het steeltje niet afbreekt – en tsjak, daar sta ik met een klein kersje in mijn hand. Ik voel dat ik e
Meer lezen

IJmond e.o.

Afbeelding
kapper Ik sta vandaag vroeg op, want om half tien heb ik een afspraak bij de kapper. Dat betekent dat ik op deze vrije dag toch gewoon de wekker moet zetten. Wanneer ik om half tien de zaak binnenloop blijkt dat ik pas vanaf tien uur wordt verwacht. Het is prachtig weer, dus ik maak nog lekker even een prettige wandeling door de stad. Om elf uur ben ik, haartjes gewassen en geknipt, weer thuis. Voor een week of zes ben ik daar weer vanaf. 112 In huis moet eerst een reddingsactie worden uitgevoerd. Broes blijkt zich te hebben verschanst achter een keukenkastje en bevindt zich, blijkens zijn klaaglijke gepiep, in een zeer benarde positie. Alles moet van de kant en met veel moeite slagen we erin hem te bevrijden. Stom beest. Spaarnwoude We besluiten om van het mooie weer te genieten en stappen in de auto. We rijden naar het recreatiepark Spaarnwoude voor een wandeling, koffie/thee en een lunch Onder de Platanen . strand Daarna sturen we naar het IJmuiderstrand. Door Velsen-Zuid, langs het
Meer lezen

De mate van rampzaligheid

De onvolprezen Battus heeft dertig jaar geleden de aanzet gegeven tot wat hij noemde De Encyclopedie . Daarin beschrijft hij het hele leven en hele wereld. Jammergenoeg nog slechts in tweeënvijftig trefwoorden, maar dat mag de pret niet drukken. Deze encyclopedie is voorwaar geen gemeengoed bij het grote publiek geworden. Dat is jammer. Ik wil bij deze een poging doen om u als lezer deelgenoot te maken van enkele van Battus' unieke analyses van het leven en de wereld. Ik zal dat doen door van tijd tot tijd de beschrijving van een trefwoord, een entry zoals we dat zouden kunnen noemen, hier te publiceren. Met dank aan Battus natuurlijk. Ramp , hoe erg wij een ramp vinden, hangt af van het aantal slachtoffers dat erbij is te betreuren (dit aantal zal ik verder met N aanduiden), het aantal kilometers dat ons scheidt van de plaats van de ramp (die afstand zal ik verder A noemen), en het aantal jaren dat tussen ons en de ramp ligt (dit tijdsverschil geef ik voortaan door T aan). Ik
Meer lezen