No More Lonely Nights
Het is vandaag weer fantastisch weer. Vanmiddag nog even boodschappen gedaan. En het een en ander afgegeven bij een kennis -die met dit mooie weer niet thuis was natuurlijk- in de Da Costastraat. Op de terugweg lekker het raampje open en de muziek in de auto hard aan. Wingspan van Paul McCartney. Lekker, lekkerder, lekkerst. Het laatste liedje van cd-1 is No More Lonely Nights. Hitje uit 1984. Al talloze malen gehoord, -wie kent het niet-, en ik kan woord voor woord meezingen, noot voor noot de baslijn meeneuriën en de slotgitaarsolo kan ik ook wel dromen. Wat is dat toch een fijne solo. Wie zou die eigenlijk spelen, vraag ik me af. Ik luister nog eens goed en meen duidelijk de karakteristieke stijl en sound van David Gilmour (Pink Floyd) te herkennen. Dat was me eigenlijk nog niet eerder opgevallen.
Thuisgekomen zoeken we dat natuurlijk even op. En wat blijkt? Het is 'm inderdaad. En, nog verrassender: wie speelt er bas? Jazeker, Herbie Flowers, de man die we vanmorgen nog in het zonnetje hebben gezet!
Dat kán geen toeval zijn.
Reacties