Uitgelezen
Wij waren allemaal goden (De Tour van 1948), Benjo Maso (2003)
Gelezen op vakantie: Wij waren allemaal goden, De Tour van 1948, een zeer gedetailleerde reconstructie door Benjo Maso. Een bijzonder wielerboek.
Maso beschrijft de tweede naoorlogse Tour de France, een Tour met het achterwiel nog in het heroische tijdperk en met het voorwiel al in de moderne tijd van tv en ploegentaktiek. In die eerste naoorlogse jaren bleek de Tour niet alleen van sportief belang, maar het waren vooral politieke overwegingen die aan de organisatie en de uitvoering ten grondslag lagen. De mensen hadden geen eten en wanneer je ze geen brood kunt geven, zorg dan in ieder geval voor spelen.
Fietsen tegen het communisme
Maso beschrijft de Tour van dag tot dag, elke dag een hoofdstuk. De hoofdpersonen zijn natuurlijk de renners, Bartali, Bobet, Lapébie, Robic, Teissiere, Schotten, Ockers. Het was een buitengewoon spannende tour, met telkens wisselende kansen; Maso koos natuurlijk niet voor niets juist deze editie om een boek over te schrijven. De beslissing in deze Tour bleek te vallen op 14 juli. Rustdag in Cannes, voorafgaande aan de dertiende etappe. Bobet in het geel; de renners zijn klaar om aan de Alpen te beginnen. En dan gebeurt het: in Rome wordt een moordaanslag gepleegd op Palmiro Togliatti, de leider van de communistische partij van Italië. Rellen, opstand, het politiek zeer instabiele land staat aan de rand van een burgeroorlog. Premier De Gasperi ziet maar één oplossing; hij pakt de telefoon en belt naar Cannes, en vraagt Gino Bartali om de Tour te winnen. "Voor de eenheid van het vaderland". Er is maar één probleempje, Bartali staat in het algemeen klassement op een kansloze achterstand van meer dan twintig minuten. Hoezo hebben sport en politiek niets met elkaar te maken?
16 juli - Bartali en Bobet op de Galibier
Een journalistieke documentaire in de vermomming van een spannend jongensboek. Vroeger was alles spannender, ook de Tour de France.
Reacties