Zand en duinen

GPS-dingetjeEn terwijl de sportievelingen (ver in de meerderheid) zich te buiten gingen aan diverse zéér actieve activiteiten op het strand (voetbal, volleybal, spectaculair blowkarten -Oud-Beijerland dient zich voor te bereiden op een onrustige zomer-, een GPS-speurtocht), hield ik me op deze stralende warme zaterdag aangenaam bezig met het recreatieve programma. En dat programma kende twee bijzondere elementen: 's morgens maakten we op het strand onder deskundige leiding van medewerkers van de zand-a-ca-de-mie een sculptuur, en 's middags leidde boswachter Bert ons op een interessante duinwandeling door het zuidelijkste Kennemerduingebied.

De zand-a-ca-de-mie had gezorgd voor vijf kuub jong rivierzand, uitermate geschikt materiaal voor het maken van een sculptuur. Want met het sterk geërodeerde zand van het strand kun je natuurlijk niet veel. De benodigde sculptuurtechnieken hadden we vrij snel onder knie. Het begon met scheppen - mengen - stampen, waarmee we een zeer stevig massief zandblok samenstelden. Daarna bewerkten we dat blok met plamuurmessen en andere scherp materiaal, waarmee de wonderlijkste vormen ontstonden. We werkten in vijf teams aan onze creaties. Aan het einde van de morgen hadden we een lokomotief uit het zandblok bevrijd. Grappig om te doen.

de zandtruckde zandzeemeerminde zandlokomotief

ZeewolfsmelkDe ontspannen middagwandeling door het duin leerde me veel over de nog maar zeer korte geschiedenis van dit bijzondere gebied. Onverwacht ontstaan na de verlenging van de pieren van het Noordzeekanaal in de jaren zestig. Boswachter Bert legde ons aan de hand van de vegetatie uit hoe dat proces is verlopen. Hij vertelde over de pioniers (de duindoorn), over de duinslufters, leerde ons zeewolfsmelk en wilde asperge herkennen. Verhalen over scheurbuik, over een schuitengat, over konijnen (die daar niet voorkomen), over kalkrijke en kalkarme grond. Op de weg terug ging het meer over de Tweede Wereldoorlog: bunkers, bombardementen en konijnen (die daar toen wel voorkwamen). Gevariëerd en toch leuk. Aan het slot nodigde hij ons uit om een andere keer nog eens een tochtje met hem te maken, maar dan vanuit Duin en Kruidberg of Elswoud, "want daar is nog veel meer te zien en over te vertellen". Gaan we zeker een keer doen.

blowkarten

Reacties

Isis zei…
Wel fijn een wandeling door de duinen, maar dat blowkarten ziet er wel geweldig uit!
mei 29, 2008
Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

kersen keren

“Als het dit pinksterweekend inderdaad mooi weer wordt, dan kunnen we heel binnenkort weer kersen keren in de Betuwe”. Met een mysterieuze glimlach nodigt de man tegenover mij me uit om te reageren op deze indringende mededeling. Kersen keren? Daar heb ik nog nooit van gehoord. Ik krijg het gevoel dat ik in de maling word genomen. Maar aan de andere kant, ik ken de man als een serieuze manager, en hij komt tenslotte uit de Betuwe dus hij zal het beter weten dan ik. “Vroeger als jonge jongen deed ik dat veel. Je moet weten, die kersen hangen aan de boom en hebben de zon nodig om mooi rood te worden. Als je ze niet steeds omdraait, dan worden ze maar aan één kant rood en blijft de andere kant groen. Dat kan niet natuurlijk”. Ik probeer het me voor te stellen: ik ga op een trapje onder de boom staan en reik tot hoog boven mijn hoofd om een jonge kers om te draaien, heel voorzichtig zodat het steeltje niet afbreekt – en tsjak, daar sta ik met een klein kersje in mijn hand. Ik voel dat ik e
Meer lezen

5th Dimension Television

5:00 The White Hole Vandaag: I Can See For Miles (z/w). Documentaire uit 1990 van Germaine Davis. Na een ernstig auto-ongeluk werd bij de blanke peuter Budd Hilky uit Cincinnati het hoornvlies van de overleden jazztrompettist en oogdonor Miles Davis ingebracht. De kleine Budd was jarenlang niet voor de etalages van muziekwinkels weg te slaan. Zie ook: Het kon niet en toch gebeurde het .
Meer lezen

Het wonder van Haarlem

Afbeelding
In de auto onderweg naar huis leest El een verhaal voor uit het boek van Lennaert Nijgh . Het verhaal gaat over een schilderij. Op een opmerkelijk schilderij van Cornelis Cornelisz van Haarlem (1562 - 1638) dat in het Haarlemse Frans Halsmuseum hangt, nippelt een monnik geconcentreerd de borst van een non. Het merkwaardige werk uit 1591 kreeg oorspronkelijk de titel: 'Monnik en Bagijn'. Het is later omschreven als 'monnik die den borsten betast', 'Broeder Cornelis en zijn meisje' en 'Het wonder van Haarlem'. Het Frans Halsmuseum houdt het op 'Een monnik en een begijn'. Lang heeft men gedacht dat hier het losbandige leven van Middeleeuwse kloosterlingen aan de kaak werd gesteld. Want we gaan er maar even van uit dat het glas wijn en de vruchten op de tafel niets met Sonja Bakker te maken hebben. Vandaag de dag nemen we aan dat hier een tamelijk bizar mirakel is uitgebeeld. De kern van het verhaal is als volgt. De non was beschuldigd van het ter we
Meer lezen