de opening

De eerste zin van een roman is de belangrijkste. Met die eerste zin zet de schrijver de toon voor wat er komen gaat. Een goede eerste zin neemt de lezer aan de hand mee, en trekt die lezer het verhaal in. En andersom, een slechte openingszin schrikt af: de lezer raakt al teleurgesteld en moet bij wezen van spreken de energie uit de tenen halen om door te zetten.

Ik geef een voorbeeld van een zeer geslaagde opening:
"Behalve den man, die de Sarphatistraat de mooiste plek van Europa vond, heb ik nooit een wonderlijker kerel gekend dan den uitvreter."
Dan wil je wel doorlezen! Ken je de Amsterdamse Sarphatistraat, die bonte verzameling van grote, anonieme gebouwen in alle denkbare bouwstijlen door elkaar? Dat bedoel ik - dat moet een wonderlijke kerel geweest zijn! En dan te bedenken dat "de uitvreter" nog wonderlijker was. Wie wil dat verhaal dan niet lezen? Het is de prachtige eerste zin van Nescio's "De Uitvreter", bijna honderd jaar geleden geschreven (1909) en nog steeds boeiend.
En zo weet ik er nog wel een paar. Wat dacht je van:
"Iemand moest Josef K. belasterd hebben, want zonder dat hij iets kwaads had gedaan, werd hij op een morgen gearresteerd."
Met deze zin begint "Het Proces" van Franz Kafka. Na zo'n opening wil je als lezer wel weten hoe het met Josef K. verder gaat, toch? In twintig woorden vat de schrijver de essentie van de hele roman die nog volgt samen.

Reacties

Populaire posts van deze blog

5th Dimension Television

kersen keren

De mate van rampzaligheid