re-start
Maandagmorgen. De eerste "leg" van de zomervakantie zit erop: na tien dagen verlof begin ik vandaag weer met het werk. Het vorige weekend het bedrijfsweekend in Ermelo, daarna een Center Parcs-midweek in De Kempervennen bij Valkenswaard. Beide zeer geslaagd. En nu dus weer aan de slag. Dat wil zeggen straks, want eerst even met de auto langs de garage voor een tussentijdse controlebeurt. Dat is altijd een feest. Ik kan erop wachten, dus ik heb mijn laptop mee en zit in een klein gastenkantoortje aan tafel, terwijl de monteur nu waarschijnlijk met mijn auto bezig is.
Veel bellen. Bij de lopende projecten is natuurlijk van alles gebeurd, en ik laat me door mijn collega's bijpraten over de actuele status. Het is overwegend goed nieuws - er zijn belangrijke vorderingen gemaakt. Is toch weer een bevestiging van dat ik niet onmisbaar ben. Vind ik altijd een beetje moeilijk te accepteren. Op de een of andere manier wil ik dat namelijk toch wel graag geloven: de gedachte van onmisbaarheid gebruik ik om mijn ego te strelen. Maar aan de andere kant is het natuurlijk veel prettiger om te weten dat ook als ik me ergens niet mee bemoei, dat het dan toch wel gewoon goed gaat. Dat heet organiseren. Is natuurlijk veel professioneler. De idee dat ik gemist kan worden geeft ook wel rust.
Dit was de eerste etappe van de zomervakantie. Over een maand is de tweede etappe, de tweede "leg": vanaf 14 juli een weekje naar Frankrijk, naar een camping in de Ardêche. Om weer naar uit te kijken.
De monteur rijdt mijn auto voor en overhandigt de sleutels. Op naar de klant - het werk begint nu weer echt.
Veel bellen. Bij de lopende projecten is natuurlijk van alles gebeurd, en ik laat me door mijn collega's bijpraten over de actuele status. Het is overwegend goed nieuws - er zijn belangrijke vorderingen gemaakt. Is toch weer een bevestiging van dat ik niet onmisbaar ben. Vind ik altijd een beetje moeilijk te accepteren. Op de een of andere manier wil ik dat namelijk toch wel graag geloven: de gedachte van onmisbaarheid gebruik ik om mijn ego te strelen. Maar aan de andere kant is het natuurlijk veel prettiger om te weten dat ook als ik me ergens niet mee bemoei, dat het dan toch wel gewoon goed gaat. Dat heet organiseren. Is natuurlijk veel professioneler. De idee dat ik gemist kan worden geeft ook wel rust.
Dit was de eerste etappe van de zomervakantie. Over een maand is de tweede etappe, de tweede "leg": vanaf 14 juli een weekje naar Frankrijk, naar een camping in de Ardêche. Om weer naar uit te kijken.
De monteur rijdt mijn auto voor en overhandigt de sleutels. Op naar de klant - het werk begint nu weer echt.
Reacties