Whereabouts
Ik ben even een paar dagen in het buitenland en wanneer ik terugkom blijkt heel wielren-Nederland in rep en roer. Het rapport-Vogelzang over de vraag of Rasmussen heeft gelogen omtrent zijn verblijfplaats in de maand juni, de maand voorafgaande aan de Tour de France, ligt op tafel. En wat blijkt? Wat we allemaal al wisten: Rasmussen heeft gelogen. Hij zat helemaal niet in Mexico, hij was in Italië en later samen met de rest van de ploeg in de Pyreneeën.
Interessanter is dat we nu ook weten dat de leiding van de Rabobankploeg dat ook wist, voordat de Tour begon. Onthullend was voor mij te vernemen hoe dat werkt met die whereabouts. Dat is kennelijk een procedure tussen renner en UCI; de renner vult zijn briefjes in, al dan niet via het internet, en stuurt die naar de bond. De ploegleider weet niet wat de renner op dat briefje invult. Zo kon het dus gebeuren dat Rasmussen invult dat-ie in Mexico is, op het moment dat ploegleider Breukink op 6 juni met hem overlegt in Bergamo. Zonder dat er bij Breukink een alarmbelletje afgaat. De eerste mogelijkheid om een procesverbetering aan te brengen dient zich al aan: renners zouden hun whereabouts bij de ploeg moeten inleveren, waarna de ploeg na verificatie de melding doorstuurt naar de bond.
Een tweede voor mij schokkend leermoment heeft betrekking op de samenwerking binnen het ploegmanagement. Laten we het voor het gemak even beperken tot het tweetal De Rooij / Breukink. Kennelijk wisten ze allebei iets, maar geen van beiden alles. Hun interne communicatie was op zijn zachtst gezegd beperkt. Zo kon het gebeuren dat Breukink wist dat ploegdirecteur De Rooij niet helemaal de waarheid sprak tijdens een persconferentie, en dat zomaar liet passeren. Zo van, dat is mijn verantwoordelijkheid niet.
Maar het meest schokkend vind ik dat niemand zich lijkt druk te maken om de belangrijkste vragen: waarom loog Rasmussen over zijn verblijfplaats? Had hij iets te verbergen? Zo ja, wat? En hielp de ploegleiding hem daarbij? Nu zat dat niet in de opdracht van Vogelzang en dus is het niet verrassend dat deze vragen niet worden beantwoord. Maar toch ben ik wel erg benieuwd. Omdat de Rabo-ploeg deze kwestie niet zelf oppakt, ligt hier een schone taak voor de journalistiek. Welke journalist gaat dit nu eens tot op de bodem uitzoeken?
Reacties