I Just wasn't Made for These Times

Vandaag is in Zwitserland de chemicus Albert Hofmann overleden. Hofmann was de uitvinder van lsd, waarvan hij bij toeval de sterk hallucinerende werking ontdekte. Vanaf dat moment heeft-ie regelmatig van zijn eigen ontdekking gebruikt. Is kennelijk niet schadelijk geweest voor zijn gezondheid, want de goede man is er 102 mee geworden.

In de jaren zestig was dat spul, acid, korte tijd erg populair binnen de sien. Veel popmuzikanten gebruikten regelmatig. Jefferson Airplane bezong Alice' witte konijn (White Rabbit), Jimi Hendrix schreef Purple Haze, John Lennon maakte Lucy in the Sky with Diamonds, Brian Wilson creëerde Pet Sounds en Smile op een permanente trip en ook Jim Morrison gebruikte lange tijd dat spul. Om er maar een paar te noemen. Zonder lsd had de popmuziek van de jaren zestig iets anders geklonken.

Hendrix, Lennon en Morrison zijn niet oud geworden. Al kan de dood van Lennon moeilijk aan drugsgebruik worden toegerekend, maar dat terzijde. Brian Wilson is een van de overlevenden. Al is "overleven" misschien een groot woord wanneer je hem op het podium achter zijn toetsenbordje ziet staan. Het levensverhaal van Brian Wilson is een lsd-verhaal.

Brian WilsonWilson, mede-oprichter, zanger en liedjesschrijver van de Beach Boys, gebruikte in 1965 voor de eerste keer lsd. Onder invloed schreef hij California Girls en vanaf dat moment blééf hij onder invloed; drie jaar lang was hij op een permanente trip. Hij sloot zich op in zijn thuisstudio en componeerde en arrangeerde Pet Sounds, het klassieke Beach Boysalbum. Het vervolgproject was Smile, en bij het maken daarvan ging het mis. Het verhaal gaat dat tijdens de opnames van het liedje Fire een brandweerauto voorbijkwam. Wilson veronderstelde dat hij met zijn liedje de studio in brand had gezongen. Hij raakte in een jarenlange psychose, project Smile werd gecancelled. En de Beach Boys gingen verder zonder hun meester. Het heeft meer dan vijfendertig jaar geduurd voordat Brian Wilson zich weer ergens liet zien. Als een opgewarmde dooie treedt-ie op, met de motoriek van Jan Koller, de spontaniteit van een PSV-bestuurder en het enthousiasme van een coach van Zenit St. Petersburg.

Lekker spul, dat lsd.

Het NOS-journaal besteedde ook aandacht aan het overlijden van Hofmann. De regisseur zette er een stemmig jaren zestigmuziekje onder: hij koos voor Cream's I Feel Free. Volgens mij niet echt een lsd-song. Ik beschouw dat meer als een ongeoorloofde poging om de Baslijntjes Top 10 te beïnvloeden met publieke fondsen.

Reacties

Populaire posts van deze blog

kersen keren

IJmond e.o.

De mate van rampzaligheid