Tovenaar

We hebben het hier helemaal nog niet over Jan Marijnissen gehad. De mond is al twee weken vol van de Maradona van de Bosporus (Emre), van de Cruijff van de Balkan (Modrić), maar wat vinden we eigenlijk van de Tovenaar van Oss?

Gisteravond zat ik in het vliegtuig terug uit Parijs naast een vrouw die vertelde dat ze een week in de woestijn in Abu Dhabi had doorgebracht. Zonder krant, zonder tv, zonder internet. Of er nog wat was gebeurd, vroeg ze. Haar belangrijkste zorg bleek of de bussen al weer reden. Ik heb haar maar gerustgesteld -ja, de bussen rijden weer- en haar de schok van het nieuws dat Jan stopt als fractievoorzitter maar bespaard. Op sommige momenten moet je mensen tegen zichzelf in bescherming nemen.

De SP heeft zich in de afgelopen jaren ontwikkeld van een radicale maoistische splintergroepering tot een grote linkse volkspartij. En die ontwikkeling vond plaats onder de strakke en directe leiding van één man: Jan. De SP is Marijnissen, Marijnissen is de SP. Hij heeft de SP zodanig georganiseerd dat hij en alleen hij bepaalt hoe de partij zich opstelt. Hij was niet alleen fractievoorzitter, maar ook partijvoorzitter. (Ik ben trouwens benieuwd of hij die functie ook neerlegt, daar heb ik eigenlijk niets over gehoord.)

Marijnissen voelde zich gepiepeld door de PvdA bij de laatste kabinetsformatie: dat de SP niet mocht meeregeren lag aan Bos en zijn vriendjes. De vierkante cirkel. Sindsdien zijn de persoonlijke en politieke verhoudingen tussen de PvdA en de SP ernstig vertroebeld. En, laten we wel wezen, de twee grote thema's in de Nederlandse politieke ontwikkeling van deze tijd zijn de vraag of Rita Verdonk een succesvolle volksbeweging kan opzetten, en de vraag of de SP de traditionele rol van de PvdA als linkse volkspartij zal overnemen. Met de PvdA al maandenlang op -4 zetels in de peilingen lijkt die race gelopen.

Maar nu Jan ermee ophoudt is het weer helemaal open. Alsof Sneijder bij 2-0 voor in de rust tegen Rusland zegt: "ik trek het niet meer, coach, laat Agnes Kant de tweede helft maar op 10 spelen".

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

kersen keren

“Als het dit pinksterweekend inderdaad mooi weer wordt, dan kunnen we heel binnenkort weer kersen keren in de Betuwe”. Met een mysterieuze glimlach nodigt de man tegenover mij me uit om te reageren op deze indringende mededeling. Kersen keren? Daar heb ik nog nooit van gehoord. Ik krijg het gevoel dat ik in de maling word genomen. Maar aan de andere kant, ik ken de man als een serieuze manager, en hij komt tenslotte uit de Betuwe dus hij zal het beter weten dan ik. “Vroeger als jonge jongen deed ik dat veel. Je moet weten, die kersen hangen aan de boom en hebben de zon nodig om mooi rood te worden. Als je ze niet steeds omdraait, dan worden ze maar aan één kant rood en blijft de andere kant groen. Dat kan niet natuurlijk”. Ik probeer het me voor te stellen: ik ga op een trapje onder de boom staan en reik tot hoog boven mijn hoofd om een jonge kers om te draaien, heel voorzichtig zodat het steeltje niet afbreekt – en tsjak, daar sta ik met een klein kersje in mijn hand. Ik voel dat ik e
Meer lezen

5th Dimension Television

5:00 The White Hole Vandaag: I Can See For Miles (z/w). Documentaire uit 1990 van Germaine Davis. Na een ernstig auto-ongeluk werd bij de blanke peuter Budd Hilky uit Cincinnati het hoornvlies van de overleden jazztrompettist en oogdonor Miles Davis ingebracht. De kleine Budd was jarenlang niet voor de etalages van muziekwinkels weg te slaan. Zie ook: Het kon niet en toch gebeurde het .
Meer lezen

De mate van rampzaligheid

De onvolprezen Battus heeft dertig jaar geleden de aanzet gegeven tot wat hij noemde De Encyclopedie . Daarin beschrijft hij het hele leven en hele wereld. Jammergenoeg nog slechts in tweeënvijftig trefwoorden, maar dat mag de pret niet drukken. Deze encyclopedie is voorwaar geen gemeengoed bij het grote publiek geworden. Dat is jammer. Ik wil bij deze een poging doen om u als lezer deelgenoot te maken van enkele van Battus' unieke analyses van het leven en de wereld. Ik zal dat doen door van tijd tot tijd de beschrijving van een trefwoord, een entry zoals we dat zouden kunnen noemen, hier te publiceren. Met dank aan Battus natuurlijk. Ramp , hoe erg wij een ramp vinden, hangt af van het aantal slachtoffers dat erbij is te betreuren (dit aantal zal ik verder met N aanduiden), het aantal kilometers dat ons scheidt van de plaats van de ramp (die afstand zal ik verder A noemen), en het aantal jaren dat tussen ons en de ramp ligt (dit tijdsverschil geef ik voortaan door T aan). Ik
Meer lezen