De Dotto

In Héviz rijdt een treintje. Geen gewone trein, over rails, waarmee je naar een ander stadje kunt reizen. Nee, Héviz maakt geen deel uit van het Hongaarse spoorwegennet. Het Héviztreintje is een suf toeristending, dat de gehele dag door sukkelend de verschillende hotels en het leliemeer aandoet. Mij krijgen ze er om begrijpelijke redenen niet in. En het is niet eens gratis!?

Toch is het een populaire attractie; telkens wanneer het voorbij rijdt verbaas ik me over het aantal passagiers, dat vrolijk, doch volledig voor paal zittend, het ritje ondergaat. Het treintje zit gewoon altijd vol.

Gisteravond raakten we in het hotel na het diner aan de praat met een aardig Duits stel. Leuke, vlotte mensen, met een over het algemeen zeer gezonde kijk op de wereld: Europa, Oost-Duitsland, de superioriteit van Franse auto's boven Duitse, de sociaal-democratie, over veel zaken waren we het wel eens. Maar ik viel bijna van mijn stoel toen ze ons enthousiast vertelden over de Dotto: daar moesten we écht een ritje mee maken. Zo leuk.

Maar ik ga er echt niet in. Ook niet als Duitsers me dat aanbevelen.