Zwemmen tussen de waterlelies

Vandaag hebben we de auto laten staan. Wandelend gingen we naar het meer van Héviz. Dat is een meer dat wordt gevoed door een warmwaterbron. Het water is zo'n 35 tot 37 graden, en je kunt er heerlijk badderen. Er zit nogal wat zwavelachtig spul in dat water en kennelijk vinden waterlelies dat wel prettig, want die drijven uitbundig mee over het wateroppervlak.

Zwemmen tussen de lelies, het is weer eens wat anders. Paarse waterlelies. Romantisch.

Het hele stadje draait op dit meer en de bron. Het busstationnetje is de hele dag een komen en gaan van dagjesmensen. Om te kunnen zwemmen in het meer moet je een kaartje kopen, waarbij je kunt kiezen tussen een kaartje voor een paar uur en een dagkaart. (Wat ik me dan altijd afvraag is hoe ze controleren dat je niet de hele dag in het water blijft, ook al heb je maar een kaartje voor drie uur, maar dit terzijde.) Vooral inheemse bezoekers, opvallend weinig buitenlandse toeristen. Al worden wij in de lokale horeca wel steevast in het Duits aangesproken. Op de een of andere manier zien ze dat El en ik geen Hongaren zijn.

Wat me vooral opvalt aan deze streek in Hongarije: op elke straathoek een tandartsenpraktijk, en boob jobs bij nagenoeg elke vrouw van onder de dertig. Verder valt op dat de rente hier nogal hoog staat: banken adverteren met hypotheekrentes van 11%. Kennelijk hebben ze de economie hier nog niet helemaal onder controle. En zolang die rente nog zo exorbitant hoog is, zal Hongarije de euro nog niet kunnen/willen/mogen invoeren. Maar ze doen wel hun best.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

kersen keren

“Als het dit pinksterweekend inderdaad mooi weer wordt, dan kunnen we heel binnenkort weer kersen keren in de Betuwe”. Met een mysterieuze glimlach nodigt de man tegenover mij me uit om te reageren op deze indringende mededeling. Kersen keren? Daar heb ik nog nooit van gehoord. Ik krijg het gevoel dat ik in de maling word genomen. Maar aan de andere kant, ik ken de man als een serieuze manager, en hij komt tenslotte uit de Betuwe dus hij zal het beter weten dan ik. “Vroeger als jonge jongen deed ik dat veel. Je moet weten, die kersen hangen aan de boom en hebben de zon nodig om mooi rood te worden. Als je ze niet steeds omdraait, dan worden ze maar aan één kant rood en blijft de andere kant groen. Dat kan niet natuurlijk”. Ik probeer het me voor te stellen: ik ga op een trapje onder de boom staan en reik tot hoog boven mijn hoofd om een jonge kers om te draaien, heel voorzichtig zodat het steeltje niet afbreekt – en tsjak, daar sta ik met een klein kersje in mijn hand. Ik voel dat ik e
Meer lezen

5th Dimension Television

5:00 The White Hole Vandaag: I Can See For Miles (z/w). Documentaire uit 1990 van Germaine Davis. Na een ernstig auto-ongeluk werd bij de blanke peuter Budd Hilky uit Cincinnati het hoornvlies van de overleden jazztrompettist en oogdonor Miles Davis ingebracht. De kleine Budd was jarenlang niet voor de etalages van muziekwinkels weg te slaan. Zie ook: Het kon niet en toch gebeurde het .
Meer lezen

Het wonder van Haarlem

Afbeelding
In de auto onderweg naar huis leest El een verhaal voor uit het boek van Lennaert Nijgh . Het verhaal gaat over een schilderij. Op een opmerkelijk schilderij van Cornelis Cornelisz van Haarlem (1562 - 1638) dat in het Haarlemse Frans Halsmuseum hangt, nippelt een monnik geconcentreerd de borst van een non. Het merkwaardige werk uit 1591 kreeg oorspronkelijk de titel: 'Monnik en Bagijn'. Het is later omschreven als 'monnik die den borsten betast', 'Broeder Cornelis en zijn meisje' en 'Het wonder van Haarlem'. Het Frans Halsmuseum houdt het op 'Een monnik en een begijn'. Lang heeft men gedacht dat hier het losbandige leven van Middeleeuwse kloosterlingen aan de kaak werd gesteld. Want we gaan er maar even van uit dat het glas wijn en de vruchten op de tafel niets met Sonja Bakker te maken hebben. Vandaag de dag nemen we aan dat hier een tamelijk bizar mirakel is uitgebeeld. De kern van het verhaal is als volgt. De non was beschuldigd van het ter we
Meer lezen