Meals On Wheels

Vandaag heeft Broes zijn eigen nieuwe eettafel gekregen: een prachtige keukentrolley waarop hij rustig en ongestoord zijn brokjes kan knabbelen. Die luidruchtige grote harige hond kan er niet bij, en die wollige witte kat durft er niet op. Prima zo. Broes heeft alleen nog wat hulp nodig om erop te komen. Eraf gaat al uitstekend!

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

De vrouwen aan wie ik 's nachts denk - Mia Kankimäki

Afbeelding
Best wel een spannende boektitel, de vrouwen aan wie ik ’s nachts denk. Maar dit is niet wat je wellicht zou denken. Dit is een reisboek over vrouwen en het heeft helemaal niets met seks te maken. De drieënveertig jarige auteur dacht jarenlang ’s nachts aan vrouwen, tijdens slapeloze nachten waarin ze “het gevoel had dat het uur van de wolf nooit eindigde.” Ze dacht aan vrouwen die haar inspireerden, die grenzen verlegden, die dingen deden die niet van hen werden verwacht. De auteur beschrijft de levens, de reizen, de keuzes, van tien van deze nachtvrouwen, haar beschermengelen, haar voorbeelden. En ze reist in de voetsporen van enkele van deze vrouwen naar Tanzania, Japan, Italië, Frankrijk. Het geslaagde resultaat is een boeiende combinatie van biografie en reisverhaal. De nachtvrouwen zijn genummerd één tot tien. Nachtvrouw één is de vroeg-twintigste eeuwse Karen Blixen (die van Out of Africa ), nachtvrouwen twee tot en met zes zijn negentiende-eeuwse ontdekkingsreizigers, nachtvr...
Meer lezen

De coupe

Vandaag weer eens bij de kapper geweest. De frequentie van mijn kapperbezoek loopt wat op. Dat komt, ik zit in een transitiefase. Ik laat mijn haar al jaren in dezelfde coupe knippen, maar eigenlijk wil ik nu wel eens wat anders. Begin vorige maand heb ik hierover een fundamenteel gesprek gehad met mijn vaste kapster Nicole, en samen hebben we een plan getrokken: we gaan het zus doen en dan doen we dat zo enzovoorts. Het leidt ertoe dat ik nu elke vier weken een afspraakje heb met Nicole. Het zit nu weer netjes, maar eerlijk gezegd zie ik nog steeds niet het verschil met hoe ik het altijd al had. Nicole bevestigde dat, “maar dat komt vanzelf”, voegde ze er glimlachend aan toe.
Meer lezen

kersen keren

“Als het dit pinksterweekend inderdaad mooi weer wordt, dan kunnen we heel binnenkort weer kersen keren in de Betuwe”. Met een mysterieuze glimlach nodigt de man tegenover mij me uit om te reageren op deze indringende mededeling. Kersen keren? Daar heb ik nog nooit van gehoord. Ik krijg het gevoel dat ik in de maling word genomen. Maar aan de andere kant, ik ken de man als een serieuze manager, en hij komt tenslotte uit de Betuwe dus hij zal het beter weten dan ik. “Vroeger als jonge jongen deed ik dat veel. Je moet weten, die kersen hangen aan de boom en hebben de zon nodig om mooi rood te worden. Als je ze niet steeds omdraait, dan worden ze maar aan één kant rood en blijft de andere kant groen. Dat kan niet natuurlijk”. Ik probeer het me voor te stellen: ik ga op een trapje onder de boom staan en reik tot hoog boven mijn hoofd om een jonge kers om te draaien, heel voorzichtig zodat het steeltje niet afbreekt – en tsjak, daar sta ik met een klein kersje in mijn hand. Ik voel dat ik e...
Meer lezen