A Question of Balance

Moody Blues

De afgelopen week stonden de Moody Blues drie avonden op het podium van de Heineken Music Hall. Overwegend goede recensies, bijvoorbeeld deze in De Volkskrant. Een opmerking van drummer Graeme Edge toont aan dat deze mannen zichzelf nog goed kunnen relativeren: "Dit is een liedje van drieënhalf decennium oud", kondigde hij Higher And Higher aan. "Oftewel: uit de tijd dat mijn haar nog bruin was, en mijn tanden nog wit."

De Moody Blues maken al sinds 1966 platen. Hun belangrijkste albums dateren uit de periode 1967 - 1972. Zeven stuks, stuk voor stuk klassiekers. Even op een rijtje:

  • 1967 - Days of Future Passed
  • 1968 - In Search of the Lost Chord
  • 1969 - On the Threshold of a Dream
  • 1969 - To Our Children's Children's Children
  • 1970 - A Question of Balance
  • 1971 - Every Good Boy Deserves Favour
  • 1972 - Seventh Sojourn

In maart van dit jaar heeft de platenmaatschappij de eerstgenoemde vijf albums eens lekker opgepoetst en opnieuw uitgebracht op sacd. Jammergenoeg niet multi-channel. Maar lijkt mij wel serieus genieten. We gaan eens op zoek.

Reacties

Anoniem zei…
Heb je nog zin in bijbehorende beelden?
Ik ben in bezit van een indrukwekkend optreden uit 1992 in een heel grote, in rode natuursteen uitgehouwen arena in de openlucht in de USA. A night at Red Rocks with the Colorado Symphonic Orchestra
oktober 24, 2006
Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

kersen keren

“Als het dit pinksterweekend inderdaad mooi weer wordt, dan kunnen we heel binnenkort weer kersen keren in de Betuwe”. Met een mysterieuze glimlach nodigt de man tegenover mij me uit om te reageren op deze indringende mededeling. Kersen keren? Daar heb ik nog nooit van gehoord. Ik krijg het gevoel dat ik in de maling word genomen. Maar aan de andere kant, ik ken de man als een serieuze manager, en hij komt tenslotte uit de Betuwe dus hij zal het beter weten dan ik. “Vroeger als jonge jongen deed ik dat veel. Je moet weten, die kersen hangen aan de boom en hebben de zon nodig om mooi rood te worden. Als je ze niet steeds omdraait, dan worden ze maar aan één kant rood en blijft de andere kant groen. Dat kan niet natuurlijk”. Ik probeer het me voor te stellen: ik ga op een trapje onder de boom staan en reik tot hoog boven mijn hoofd om een jonge kers om te draaien, heel voorzichtig zodat het steeltje niet afbreekt – en tsjak, daar sta ik met een klein kersje in mijn hand. Ik voel dat ik e
Meer lezen

5th Dimension Television

5:00 The White Hole Vandaag: I Can See For Miles (z/w). Documentaire uit 1990 van Germaine Davis. Na een ernstig auto-ongeluk werd bij de blanke peuter Budd Hilky uit Cincinnati het hoornvlies van de overleden jazztrompettist en oogdonor Miles Davis ingebracht. De kleine Budd was jarenlang niet voor de etalages van muziekwinkels weg te slaan. Zie ook: Het kon niet en toch gebeurde het .
Meer lezen

De mate van rampzaligheid

De onvolprezen Battus heeft dertig jaar geleden de aanzet gegeven tot wat hij noemde De Encyclopedie . Daarin beschrijft hij het hele leven en hele wereld. Jammergenoeg nog slechts in tweeënvijftig trefwoorden, maar dat mag de pret niet drukken. Deze encyclopedie is voorwaar geen gemeengoed bij het grote publiek geworden. Dat is jammer. Ik wil bij deze een poging doen om u als lezer deelgenoot te maken van enkele van Battus' unieke analyses van het leven en de wereld. Ik zal dat doen door van tijd tot tijd de beschrijving van een trefwoord, een entry zoals we dat zouden kunnen noemen, hier te publiceren. Met dank aan Battus natuurlijk. Ramp , hoe erg wij een ramp vinden, hangt af van het aantal slachtoffers dat erbij is te betreuren (dit aantal zal ik verder met N aanduiden), het aantal kilometers dat ons scheidt van de plaats van de ramp (die afstand zal ik verder A noemen), en het aantal jaren dat tussen ons en de ramp ligt (dit tijdsverschil geef ik voortaan door T aan). Ik
Meer lezen