Everything is Broken

The Rough Guide to Bob Dylan - Nigel Williamson (2004)

"Nearly four decades ago, he wrote a song called My Back Pages. The world's music journalists appeared to take it as an invitation, for since then there have been literally millions of pages, thousands of chapters and hundreds of volumes analysing his every song lyric and poking into every nook and cranny of his singular life." (page 367).

De samensteller van deze gids wist dus heel goed waar hij mee bezig was: het zoveelste boek over Bob Dylan. Voegt het iets toe aan al die miljoenen bladzijden, die duizenden hoofdstukken, die honderden uitgaven die er al waren? Natuurlijk niet, anders dan dat het de genoemde tellers ophoogt. Voor de statistieken: het boek telt bijna 400 bladzijden, verdeeld over vier secties, met in totaal zestien hoofdstukken. En toch is het flinterdun.

Sectie 1, The Life, is nog het meest interessant. Dit gedeelte is de biografie van Bob. Jaar na jaar, relatie na relatie, album na album komt voorbij. Voor het grootste gedeelte op de manier van "en toen gebeurde er dit, en toen gebeurde er dat." Een kroniek. Geen speciaal thema, geen leitmotiv, alleen maar feiten en feitjes. Voor het merendeel al bekend. Daar is op zich niks mis mee. Maar het grootste nadeel is dat het niet compleet is. Ten tijde van het verschijnen van dit boekje was Dylan's zelfgeschreven Chronicles, volume 1, er nog niet. Williamson weet wel dat er sprake is dat het kort na deze rough guide zou verschijnen, maar hij had er absoluut geen vertrouwen in dat die Chronicles interessant materiaal zou opleveren. Hoe kon hij er zo naast zitten! Hij had nog even moeten wachten met het uitbrengen van deze rough guide, en dan zou hij veel hoofdstukken van deze biografie hebben moeten herschrijven c.q. aanvullen. Met name de periode 1970 (Self Portrait, New Morning) en 1989 (Oh Mercy) zou hij ongetwijfeld hebben veranderd. So much voor sectie 1.

Sectie 2, The Music, behandelt de albums. Wat de samensteller over deze albums weet te melden is ongetwijfeld allemaal waar, maar wederom, veel te weinig. De wikipedia-entries van elk album zijn uitgebreider en beter gedocumenteerd dan wat er in deze rough guide staat. In deze sectie ook een chronologische bespreking van vijftig liedjes. Maar waarom vijftig, en waarom geen twintig of honderd of voor mijn part allemaal (meer dan zevenhonderd)? En ook hier wreekt zich de timing van uitgifte: Tell Tale Signs, deel 8 uit The Bootleg Series was er nog niet, en dus is zo'n beetje alles wat de samensteller meldt over de liedjes van na 1990 zeer onvolledig.

Sectie 3, The Movies, is gewoon een irritant stuk. Dylan mag dan weliswaar een bijdrage hebben geleverd aan diverse bijna allemaal volkomen mislukte films, maar om daar nu een hele sectie van deze gids aan te besteden?

En dan komen we bij sectie 4, Dylanology. Te erg voor woorden. Een lijstje met de adressen waar Dylan ooit heeft gewoond! Een lijst met uit hun verband gerukte citaten uit interviews! Wat bezielt iemand om dit soort trivia in boekvorm uit te geven?

Weet je nu nog niet wie Dylan is, dan intereseert die man je kennelijk niet, en zul je geen plezier beleven aan dit boek. En weet je wel wie Dylan is en wil je wat meer van hem weten, luister dan naar zijn muziek en lees Chronicles. Dit boekje van Nigel Williamson is papierverspilling. Goedbedoeld waarschijnlijk, maar als gids tot het werk van de Minnesota bard volledig mislukt.