vakantie 2006 - dag 1
vrijdag 14 juli
We vertrekken om 6:00 uur sharp. Het is nog vroeg, maar je merkt aan alles dat het een mooie, warme dag wordt. Ondanks dat het nog zo vroeg is, is er toch al veel verkeer op de weg. We kunnen wel lekker doorrijden. In de krant, op tv, van anderen die al vakantie terug zijn, hebben we begrepen dat we de wegen tussen Brussel, Luik en Luxemburg beter kunnen vermijden, vanwege grootscheepse wegwerkzaamheden rond Bastogne. We kiezen de route via Antwerpen en Brussel (files vlak voor Antwerpen (ongeval) en bij Brussel (ochtendspits)) en dan naar het zuiden, Charleroi, Mons, Valenciennes, Reims.
Onze eerste stop is bij Nivelles, tussen Waterloo en Charleroi, voor een kop koffie. We komen terecht bij een restaurant boven de snelweg. Wat een slechte, ongezellige, koude, lawaaierige tent! De cappuccino kost er € 2,60 en blijkt niet te drinken. Het heeft meer van verwarmd afwaswater waarin al veel koffiekopjes zijn schoongespoeld. Brr. Voordat we weggaan nog even langs het toilet, waar ik Franse woorden krijg met de toiletjuffrouw. Voordat ik naar binnen ga leg ik dertig cent op het schoteltje en wanneer ik weer naar buiten kom wil ze dat ik nog een keer betaal. Wanneer ik haar in mijn beste Frans vertel dat ik al betaald heb en dat ik niet van plan ben om dat nogmaals te doen, kijkt ze me boos aan en schudt haar hoofd. Ik draai me om en ga samen met El die tent weer uit. Hier kom ik nooit meer terug.
El valt naast me in slaap. We rijden Frankrijk binnen. Het is vandaag quatorze juillet. Lekker rustig op de weg - geen vrachtverkeer. We volgen de weg naar Parijs tot iets voorbij Valenciennes. Vandaar kiezen we de route door Noord-Frankrijk naar het oosten. Hier begint de péage. Volgende stop om te tanken. Allemaal Britten om ons heen - dit blijkt de route vanaf de chunnel Europa in. De dkv-pas werkt niet - vervelend. Bij Reims eindigt de péage al weer: kilometerslange file voor het tolplein. De zuidelijke rondweg rond Reims is tolvrij, logisch met al die op- en afritten, maar wel onhandig voor het doorgaande verkeer. Aan de andere kant van Reims weer een file, deze keer om een kaartje te trekken. Bij elkaar kost het ongeveer een uur. We raken achter op schema.
Maar voorbij Reims kunnen we wel lekker doorrijden. Nog steeds rustig op de weg. Vlak voor Troyes stoppen we bij zo'n parkeerplaats langs de weg om iets te eten. Het is een uur of één en we zijn niet de enigen: het is er druk. We eten onze krentenbollen en boterhammetjes met gebakken ei. We zijn inmiddels zeven uur onderweg en we hebben iets meer dan 500 km gereden, we zijn dus ongeveer halverwege, en ik wil toch om een uur of zes bij ons overnachtingshotel zijn. Doorrijden dus maar.
Dat lukt prima. We komen eigenlijk geen drukte meer tegen - ik zet de cruise-control op 130 km/h en we rijden comfortabel door Frankrijk. Dijon, Macon, verder naar het zuiden. Pas bij het tolplein bij Lyon moet ik weer stoppen. Die tol in Franrijk blijkt flink aan de prijs. Voor Reims-Lyon moet ik € 33,60 afrekenen, dat is niet mis. Vanaf Lyon blijkt het niet ver meer naar Valence, minder dan een uur. Het is hier wel drukker op de weg. Bij Valence-Nord verlaten we de snelweg. Bij de afrit staat een klein bureautje, waarin twee aardige mademoiselles bemiddelingsdiensten aanbieden voor bezoekers die op zoek zijn naar een hotel. Bijna alles blijkt volgeboekt. Wij hebben gelukkig al een reservering van tevoren via het Internet geregeld. De juffrouwen leggen me uit waar ik het hotel, de Comfort Inn Le Primevère kunnen vinden. Het blijkt nog een aardig stukje rijden te zijn, maar we kunnen het snel vinden. Om vijf minuten voor zes parkeer ik de auto voor het hotel. Wat een timing!
Het hotel blijkt prima te doen. We brengen onze tas met overnachtingsspullen op de kamer en gaan dan snel weer naar beneden om op het terras iets te drinken: een grote pils voor mij, en een witte wijn voor El. Dit is prima. Nog een bier, en nog een bier, ze gaan gemakkelijk naar binnen. Wanneer om half acht de keuken opent, bestellen we een uitgebreide maaltijd. Die komt snel en smaakt prima. Wanneer we lekker zitten te smikkelen betrekt de lucht en even later valt de regen met bakken uit de lucht. Onweer. We vluchten met ons eten en drinken naar een tafeltje binnen. Het noodweer houdt een hele tijd aan, maar binnen zitten we droog. We rekenen in één keer alles af, de kamer, de drankjes op het terras, de maaltijd uit het restaurant en het ontbijt van de volgende morgen.
Ik neem een verfrissende douche en ga op bed liggen. Ik zet de wekker. Ik slaap al wanneer ook El onder de douche vandaan komt en in bed komt. Ik hoor niets meer, niets van het onweer, niets van het vuurwerk dat laat op de avond traditioneel de Nationale Feestdag in Frankrijk beëindigt.
Reacties