De breuk

Ik heb vanavond ademloos naar de uitzending van Pauw en Witteman zitten kijken. Ze hadden twee gasten, eerst spraken ze met Bram Moszkowicz ("Het zal me worst wezen dat ik een eed heb gebroken") en daarna met Lousewies van der Laan. Dat verhaal van die Moszkowicz, dat ken ik nu wel. Hoe vaak kan iemand hetzelfde verhaal blijven vertellen?

Maar het gesprek met Lousewies van der Laan, de ex-fractievoorzitter van D66 in de Tweede Kamer, was fascinerend. Vooral toen het ging over haar relatie met Laurens Jan Brinkhorst. Lousewies vertelde enthousiast hoe Brinkhorst de man was die haar ooit bij de partij haalde. Door de jaren heen was hij haar inspirator, haar coach, haar grote voorbeeld. Totdat in de zomer van vorig jaar de D66-fractie de politieke steun aan het kabinet opzegde en uit de coalitie stapte. Daar was Brinkhorst het volstrekt niet mee eens geweest. En sinds die dag is de ooit zo warme relatie tussen die twee bekoeld. Ze spreken elkaar niet meer, wanneer ze elkaar toevallig ontmoeten dan is een wederzijdse hand het enige contact. "Hij kan het zakelijke niet van het persoonlijke scheiden", zei Lousewies.

Ik heb nog even nagezocht of Laurens Jan in interviews hierover iets heeft gezegd. En ja hoor, hij neemt geen blad voor de mond. In een gesprek met Vrij Nederland blijkt hij teleurgesteld te zijn in Van der Laan: 'De dag nadat ze fractievoorzitter was geworden, zei ze dat zij en zij alleen de baas was. "Ik zet de lijn van de partij uit, want ik ben nu de leider." Dat zei ze, terwijl de lijsttrekker nog moest worden gekozen. Lousewies trok de omgekeerde conclusie uit Uruzgan die ik had getrokken. Je zou zeggen: een ezel stoot zich niet twee keer aan dezelfde steen. Maar de fractie deed dat wel. Vol overgave.' Brinkhorst beschrijft zichzelf als 'een vogel die in volle vlucht werd neergeschoten.' Met Lousewies van der Laan wil hij niets meer te maken hebben: 'Met Boris Dittrich heb ik nog goed contact, Lousewies spreek ik niet meer.'

Dat komt niet meer goed tussen die twee.

Reacties

Freek zei…
En dat bewijst maar weer dat de val van het kabinet Balkenende III puur en alleen door een zwalkend en gespleten D66 is veroorzaakt.
februari 21, 2007
Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

kersen keren

“Als het dit pinksterweekend inderdaad mooi weer wordt, dan kunnen we heel binnenkort weer kersen keren in de Betuwe”. Met een mysterieuze glimlach nodigt de man tegenover mij me uit om te reageren op deze indringende mededeling. Kersen keren? Daar heb ik nog nooit van gehoord. Ik krijg het gevoel dat ik in de maling word genomen. Maar aan de andere kant, ik ken de man als een serieuze manager, en hij komt tenslotte uit de Betuwe dus hij zal het beter weten dan ik. “Vroeger als jonge jongen deed ik dat veel. Je moet weten, die kersen hangen aan de boom en hebben de zon nodig om mooi rood te worden. Als je ze niet steeds omdraait, dan worden ze maar aan één kant rood en blijft de andere kant groen. Dat kan niet natuurlijk”. Ik probeer het me voor te stellen: ik ga op een trapje onder de boom staan en reik tot hoog boven mijn hoofd om een jonge kers om te draaien, heel voorzichtig zodat het steeltje niet afbreekt – en tsjak, daar sta ik met een klein kersje in mijn hand. Ik voel dat ik e
Meer lezen

5th Dimension Television

5:00 The White Hole Vandaag: I Can See For Miles (z/w). Documentaire uit 1990 van Germaine Davis. Na een ernstig auto-ongeluk werd bij de blanke peuter Budd Hilky uit Cincinnati het hoornvlies van de overleden jazztrompettist en oogdonor Miles Davis ingebracht. De kleine Budd was jarenlang niet voor de etalages van muziekwinkels weg te slaan. Zie ook: Het kon niet en toch gebeurde het .
Meer lezen

Het wonder van Haarlem

Afbeelding
In de auto onderweg naar huis leest El een verhaal voor uit het boek van Lennaert Nijgh . Het verhaal gaat over een schilderij. Op een opmerkelijk schilderij van Cornelis Cornelisz van Haarlem (1562 - 1638) dat in het Haarlemse Frans Halsmuseum hangt, nippelt een monnik geconcentreerd de borst van een non. Het merkwaardige werk uit 1591 kreeg oorspronkelijk de titel: 'Monnik en Bagijn'. Het is later omschreven als 'monnik die den borsten betast', 'Broeder Cornelis en zijn meisje' en 'Het wonder van Haarlem'. Het Frans Halsmuseum houdt het op 'Een monnik en een begijn'. Lang heeft men gedacht dat hier het losbandige leven van Middeleeuwse kloosterlingen aan de kaak werd gesteld. Want we gaan er maar even van uit dat het glas wijn en de vruchten op de tafel niets met Sonja Bakker te maken hebben. Vandaag de dag nemen we aan dat hier een tamelijk bizar mirakel is uitgebeeld. De kern van het verhaal is als volgt. De non was beschuldigd van het ter we
Meer lezen