Het record

Sven Kramer won dus de 5 km én de 10 km bij de wereldkampioenschappen afstanden in Salt Lake City. Op de 5 km donderdag kwam hij nog niet in de buurt van het wereldrecord, maar op de 10 km reed hij een verbluffende tijd: 12:41.69!

De wet van Pfrommer ging niet op.

Kramer won de 5 km met een tijd van 6:10,70. Daarbij bleef hij vier seconden achter op mijn geprognosticeerde winnende tijd van 6:06.

Op de 10 km reed hij nagenoeg exact de door mij verwachte eindtijd van 12:42, waar volgens de wet van Pfrommer 12:51 de winnende tijd zou zijn. Ook Verheijen bleek vooraf diezelfde berekening te hebben gemaakt. Na afloop van zijn zilveren race verklaarde hij dat hij alleen een kans op goud zou hebben gehad indien Kramer iets van 12:50 zou hebben gereden.

Na het indrukwekkende record van gisteren is dus de vraag waarom het niet lukte op de 5 km. Lag het aan Kramer, lag het aan mijn prognose of lag dat aan de omstandigheden, vroeg ik mij donderdagavond af. Na de 10 km is het duidelijk: Kramer is tóp, de Regenjas kan het aardig inschatten en we moeten de verklaring zoeken in de omstandigheden.

Het ijs van de Olympic Oval in Salt Lake City was donderdag niet optimaal. De Amerikaanse ijsmeesters waren er op die eerste dag van het toernooi kennelijk nog niet in geslaagd om het ideale recordijs te prepareren. Dat bleek ook uit de tijden van de vrouwen die ook op donderdag hun 1,500 m reden. Chapeau voor die ijsmeesters, die op vrijdag en zaterdag aan de goede knoppen hebben gedraaid. Want ook op de 500 meters van zowel de mannen als de de vrouwen ging het wr eraan.

De Wet van Pfrommer heeft een kleine aanvulling nodig: de winnende tijd op de 10 km is gelijk aan twee maal de winnende tijd van de 5 km plus 30 seconden, bij gelijkwaardige omstandigheden.